Adolf Loewe

Adolf Loewe

Data i miejsce urodzenia	9 sierpnia 1811 Kalisz
Data i miejsce śmierci	24 listopada 1885 Warszawa
Miejsce spoczynku	cmentarz ewangelicko-reformowany w Warszawie
Zawód, zajęcie	architekt
Odznaczenia

Adam Adolf Loewe (ur. 9 sierpnia 1811 w Kaliszu, zm. 24 listopada 1885 w Warszawie) – polski architekt żydowskiego pochodzenia.

Życiorys

Nowa Pomarańczarnia
w Łazienkach Królewskich
w Warszawie

Grób Adolfa Loewego na cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie

Urodził się jako syn bankiera, Gustawa Adolfa (1774–1847) i Emilii Treu (1784–1836). Studiował na Królewskim Uniwersytecie Warszawskim oraz w Berlinie i Monachium.

W latach 1838-1848 sprawował funkcję budowniczego powiatu warszawskiego, a w okresie 1855-1867 był członkiem Rady Budowniczej. Zaprojektował m.in. warszawski kościół parafii ewangelicko-reformowanej, Nową Pomarańczarnię w Łazienkach, dom przytułku sierot i ubogich przy ulicy Wolskiej, nadbudowę oficyn Pałacu Czapskich, świątynię parafialną w Promnie oraz pałac w Teresinie^[1].

W uznaniu zasług został odznaczony Orderem św. Stanisława III (1860) i II klasy (1866). W 1877 otrzymał szlachectwo dziedziczne Cesarstwa Rosyjskiego.

Zmarł w 1885 i został pochowany na cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie (kwatera I-5-3)^[2].

Rodzina

Był żonaty z Anną Emilią Glücksberg (1818–1882, córką Natana Glücksberga), z którą miał sześcioro dzieci: Jana Mikołaja (1842–1903, kupca w Moskwie), Władysława Karola (1843–1893, inżyniera, konsula belgijskiego w Kijowie), Kazimierza Franciszka (1845–1924, architekta), Wandę Emilię (1850–1931), Stanisława Leona (1852–1853) i Reginę Jadwigę (ur. 1856).

Przypisy

Bibliografia

• Encyklopedia Warszawy. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1994, s. 437-438. ISBN 83-01-08836-2.
• Kazimierz Reychman: Szkice genealogiczne, Serja I. Warszawa: Hoesick F., 1936, s. 131-132.