Adolf Rudnicki

Adolf Rudnicki
Aron Hirschhorn
Data i miejsce urodzenia

22 stycznia 1909
Żabno

Data i miejsce śmierci

14 listopada 1990
Warszawa

Narodowość

polska

Język

polski

Dziedzina sztuki

literatura piękna

Ważne dzieła
  • Niekochana
  • Czysty nurt
Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Adolf Rudnicki (ur. 22 stycznia 1909 w Żabnie[1], zm. 14 listopada 1990 w Warszawie) – polski pisarz prozaik i eseista pochodzenia żydowskiego.

Życiorys

Grób Adolfa Rudnickiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.

Urodził się jako Aron Hirschhorn. Pochodził z chasydzkiej rodziny żydowskiej. Przed wojną ukończył szkołę handlową i pracował jako urzędnik bankowy. Debiutował jako prozaik na łamach dziennika „Kurier Poranny” w 1930, w którym wydrukowano jego nowelę pt. Śmierć operatora[2]. Z 1932 pochodzi jego pierwsza powieść Szczury.

Był uczestnikiem kampanii wrześniowej, został wzięty do niewoli, z której uciekł. W latach 1940–1941 przebywał we Lwowie, gdzie był członkiem Narodowego Komitetu Żydowskiego. 17 września 1940 wstąpił do Związku Radzieckich Pisarzy Ukrainy[3]. Od 1942 przebywał w Warszawie, gdzie działał w podziemiu kulturalnym. W 1944 wstąpił jako ochotnik do Armii Krajowej. Brał udział w powstaniu warszawskim.

Po wojnie mieszkał w Łodzi, a później w Warszawie. Poświęcił się pracy pisarskiej. Współpracował z pismami „Kuźnica” i „Świat”. Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera AII-11-17a)[4].

Znaczącym motywem twórczości Rudnickiego jest martyrologia Żydów. Określenie „epoka pieców” pochodzi od tytułu jednego z jego utworów. Rudnicki pisał także utwory psychologiczne oraz eseje.

Nagrody i odznaczenia

Utwory literackie

  • Szczury (1932)
  • Żołnierze (1933)
  • Niekochana (1937)
  • Lato (1938)
  • Doświadczenia (1939); wydane łącznie z Żołnierzami jako Profile i drobiazgi żołnierskie (1946)
  • Szekspir (1948)
  • Pałeczka, czyli Każdemu to na czym mu mniej zależy (1950)
  • Żywe i martwe morze (1952)
  • Ślepe lustro tych lat cykl Niebieskie kartki (1956)
  • Prześwity cykl Niebieskie kartki (1957)
  • Narzeczony Beaty cykl Niebieskie kartki (1960)
  • Obraz z kotem i psem cykl Niebieskie kartki (1960)
  • Kupiec łódzki cykl Niebieskie kartki (1963)
  • Pył miłosny cykl Niebieskie kartki (1964)
  • Wspólne zdjęcie cykl Niebieskie kartki (1967)
  • Teksty małe i mniejsze (1971)
  • Rogaty warszawiak (refleksje wokół wspomnień o Antonim Słonimskim) (1981)
  • Sto lat temu umarł Dostojewski (1984)
  • Krakowskie Przedmieście pełne deserów - wspomnienia (1986)
  • Teatr zawsze grany (refleksje wokół wspomnień o Idzie Kamińskiej) (1987)

Wydania pośmiertne

  • Wybór opowiadań, seria: Biblioteka Narodowa, Zakład Narodowy im. Ossolińskich Wydawnictwo, Wrocław 2009 ISBN 978-83-04-04943-7.

Przypisy

  1. ↑ Często podawana jest data urodzin 19 lutego 1912 (tak nawet na nagrobku) i miejsce – Warszawa. Na ten temat patrz artykuł w Nowym Kurierze Dąbrowskim.
  2. ↑ Sylwetka Adolfa Rudnickiego w Bazie Wiedzy portalu culture.pl. [dostęp 2013-01-09].
  3. ↑ Bohdan Urbankowski, Czerwona msza, czyli uśmiech Stalina, t. 1, Warszawa 1998, s. 123.
  4. ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
  5. ↑ a b c Ewa Głębicka: Hasło: Rudnicki Adolf. W: Współcześni polscy pisarze i badacze literatury. Słownik biobibliograficzny. Jadwiga Czachowska, Alicja Szałagan (red.). T. 7: R-Sta. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne Spółka Akcyjna, cop. 2001, s. 110. ISBN 83-02-08100-0.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Adolf Rudnicki (grób) 01.jpg
Autor: Mateusz Opasiński, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób pisarza Adolfa Rudnickiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.