Adolf Waraksiewicz

Adolf Waraksiewicz

generał brygady
Data i miejsce urodzenia	10 lutego 1881 Wielki Krzywiec
Data i miejsce śmierci	13 września 1960 Nowe Miasto Lubawskie
Przebieg służby
Lata służby	1903–1931 i 1939–1946
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie
Jednostki	I Brygada Jazdy III Brygada Jazdy IX Brygada Jazdy 9 Samodzielna Brygada Kawalerii XVIII Brygada Kawalerii Brygada Kawalerii „Suwałki”
Stanowiska	dowódca brygady kawalerii
Główne wojny i bitwy	wojna rosyjsko-japońska I wojna światowa II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Adolf Mikołaj Waraksiewicz (ur. 10 lutego 1881 w Wielkim Krzywcu, zm. 13 września 1960 we Nowym Mieście Lubawskim) – generał brygady Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Adolf Mikołaj Waraksiewicz urodził się 10 lutego 1881 roku w majątku ziemskim Wielki Krzywiec, w ówczesnej guberni czernihowskiej, w rodzinie Karola i Natalii z Trockich^[1][2]. Ukończył Szkołę Junkrów w Jelizawietgradzie, od 1903 kornet rosyjskiej kawalerii. Uczestnik wojny rosyjsko japońskiej 1904–1905. W 1911 ukończył Oficerska Szkołę Artylerii w Petersburgu. W latach 1915–1917 służył w Legionie Puławskim, jako zastępca dowódcy, potem dowódca dywizjonu ułanów. Podpułkownik z 1915. Dowódca 1 i 2 pułku ułanów. Pułkownik z 1916 w Dywizji Strzeleckiej przy Armii Rosyjskiej. Brał udział w walkach na froncie niemieckim. W 1917 wszedł z resztkami dywizji w skład I Korpusu Polskiego w Rosji (na Wschodzie) i dowodził w nim, a następnie od marca do listopada 1918 był dowódcą 2 pułku ułanów^[3].

Od listopada 1918 w Wojsku Polskim. W okresie od listopada 1918 do czerwca 1920 był organizatorem i dowódcą 2 pułku ułanów. 11 czerwca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu podpułkownika, w kawalerii, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. 21 czerwca tego roku Minister Spraw Wojskowych generał porucznik Józef Leśniewski zezwolił mu korzystać tytularnie ze stopnia pułkownika^[4]. Na froncie bolszewickim: czerwiec – grudzień 1920 dowódca III Brygady Jazdy, grudzień 1920 – lipiec 1921 dowódca I Brygady Jazdy.

W październiku 1921 roku objął dowództwo IX Brygady Jazdy, która w 1924 roku została przemianowana na 9 Samodzielną Brygadę Kawalerii w Baranowiczach. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 18. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 roku – kawalerii), a jego oddziałem macierzystym był 2 pułk ułanów^[5].

15 lipca 1927 roku został zwolniony ze stanowiska dowódcy 9 SBK i mianowany dowódcą XVIII Brygady Kawalerii w Wołkowysku^[6]. Przejściowo pełnił także obowiązki dowódcy 1 Dywizji Kawalerii.

1 stycznia 1928 roku Prezydent RP, Ignacy Mościcki awansował go na generała brygady ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 roku i 10. lokatą w korpusie generałów^[7].

12 marca 1929 roku został mianowany dowódcą Brygady Kawalerii „Suwałki”^[8]. W dniach 24–28 marca 1931 roku uczestniczył w grze wojennej, w charakterze dowódcy samodzielnej brygady kawalerii. Prowadzący tę grę ówczesny inspektor armii, generał dywizji Edward Śmigły-Rydz wystawił mu następującą opinię: „pracuje na krótką metę. Jako wyższy dca chwiejny, niezdecydowany”^[9]. Z dniem 31 stycznia 1932 roku został przeniesiony w stan spoczynku^[10][11].

We wrześniu 1939 zgłosił się do służby czynnej i otrzymał formalny przydział do Ministerstwa Spraw Wojskowych. W kampanii udziału nie brał. Internowany po przekroczeniu granicy rumuńskiej i przekazany do oflagu na terenie Niemiec^[3]. Po uwolnieniu z niewoli wyjechał do Francji, gdzie zaliczono go do rezerwy personalnej Naczelnego Wodza, po czym w stanie nieczynnym.

W lutym 1946 roku razem z generałem broni Leonem Berbeckim powrócił z Francji. Osiadł w swoim przedwojennym majątku Tyliczki, obecnie część wsi Tylice. Tu zajmował się gospodarstwem i produkcją doniczek ceramicznych. Zmarł 13 września 1960 roku w szpitalu w Nowym Mieście Lubawskim. Został pochowany na miejscowym cmentarzu^[12][13][14].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (30 czerwca 1921)^[15]
• Krzyż Walecznych (dwukrotnie)^[16]
• Złoty Krzyż Zasługi^[16]
• Odznaka pamiątkowa I Korpusu Polskiego w Rosji

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
• CezaryC. Leżeński CezaryC., LesławL. Kukawski LesławL., O kawalerii polskiej XX wieku, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1991, ISBN 978-83-04-03364-1 .
• Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918–1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.
• Mieczysław Bielski: Generał brygady Adolf Mikołaj Waraksiewicz (1881–1960). Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 1997. ISBN 83-7174-012-3.
• Henryk Piotr Kosk: Generalicja polska. Popularny słownik biograficzny. T. 2 M-Ż. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 2001. ISBN 83-87103-81-0.