Adolf Wierzbicki
 major | |
| Data i miejsce urodzenia | 17 września 1897 Kraków |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 24 grudnia 1992 Londyn |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne |  Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne |
| Formacja |  Legiony Polskie RAF |
| Jednostki | 1 pułk piechoty LP PKU Sochaczew PKU Starogard PKU Zamość Dep. Uzup. MSWojsk. |
| Stanowiska | referent oficer ewidencyjny referent kierownik referatu |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa II wojna światowa |
| Odznaczenia | |
 _2r_BAR.svg){kind=small}  | |
Adolf Władysław Wierzbicki[1] ps. „Wiktor Rutowski”[2] (ur. 17 września 1897 w Krakowie, zm. 24 grudnia 1992 w Londynie) – major[wymaga weryfikacji?]Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodził się w Tarnowie, w rodzinie Walerii[3]. W czasie I wojny światowej, jako pomocnik handlowy, stanu wolnego, wstąpił do Legionów Polskich. Walczył w szeregach 1 pułku piechoty[2].
25 września 1919 roku, jako podoficer byłych Legionów Polskich został mianowany z dniem 1 października 1919 roku podporucznikiem w piechocie. Służył wówczas w 5 pułku piechoty Legionów[4]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 878. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 5 pp Leg.[5] W 1923 roku pełnił służbę w Powiatowej Komendzie Uzupełnień Sochaczew na stanowisku II referenta, pozostając oficerem nadetatowym 72 pp. 4 czerwca 1923 roku przydzielony został do PKU Starogard na stanowisko oficera ewidencyjnego na powiat tucholski[6][7]. Z dniem 16 sierpnia 1923 roku przydzielony został do PKU Zamość na stanowisko II referenta[8][9]. 1 grudnia 1924 roku został mianowany kapitanem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 roku i 384. lokatą w korpusie oficerów piechoty[10]. W lutym 1926 roku, po reorganizacji komendy, został zatwierdzony na stanowisku kierownika II referatu poborowego[11]. W kwietniu następnego roku został przesunięty na stanowisko kierownika I referatu administracji rezerw[12][13][14][15]. W marcu 1939 roku pełnił służbę w Departamencie Uzupełnień Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie na stanowisku kierownika referatu Wydziału Uzupełnień.
W czasie II wojny światowej pełnił służbę w Polskich Siłach Powietrznych w Wielkiej Brytanii[16]. Posiadał numer służbowy RAF P-1182[17]. Został mianowany majorem[18][wymaga weryfikacji?]. Zmarł 24 grudnia 1992 roku w Londynie[19]. Został pochowany na Cmentarzu Gunnersbury[20].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Niepodległości – 2 sierpnia 1931 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[21]
- Krzyż Walecznych dwukrotnie[22]
- Srebrny Krzyż Zasługi – 1938 rok[23]
Przypisy
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 32, sprostwowano imiona z „Adolf” na „Adolf Władysław”.
- ↑ a b Wykaz Legionistów ↓.
- ↑ Słownik ↓.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. ↓, nr 93 z 1919 roku, poz. 3491.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 86.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 38 z 12 czerwca 1923 roku, s. 393.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 331, 429, 1479.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 58 z 6 września 1923 roku, s. 545.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 292, 371, 1353.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 741.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 9.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 11 kwietnia 1927 roku, s. 114.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 136, 211.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 55, 527.
- ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 51.
- ↑ Lista Krzystka ↓.
- ↑ Krzystek 2012 ↓, s. 606.
- ↑ Niebieska eskadra ↓, Inskrypacja. Jan Koźmiński, fotografia grobu.
- ↑ Lista Krzystka ↓, numer służbowy RAF P-1182.
- ↑ Niebieska eskadra ↓.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 179, poz. 260.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 292.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 34.
Bibliografia
- Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940-1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
- Dziennik Rozkazów Ministerstwa Spraw Wojskowych. Wojskowa Biblioteka Cyfrowa „Zbrojownia”. [dostęp 2019-03-23].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Warszawa: Dep. Piech. MSWojsk., 1935.
- Adolf Wierzbicki. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2019-03-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-23)].
- Adolf Władysław Wierzbicki. Fundacja Historyczna Lotnictwa Polskiego. [dostęp 2019-03-23].
- Adolf Władysław Wierzbicki. Niebieska eskadra. [dostęp 2019-03-23].
- Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wierzbicki: Adolf Wierzbicki. Słownik Legionistów Polskich 1914-1918. [dostęp 2019-03-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-23)].
Media użyte na tej stronie
.png)
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Baretka: Krzyż Walecznych (1920) nadany dwukrotnie.
Poland badge. Second World War period Polish Army (post-1939 Free Polish Army) shoulder title.
Royal Air Force Roundel
Orzełek legionowy
Naramiennik majora lotnictwa