Adolphe Ferrière

Adolphe Emmanuel Ferrière
Ilustracja
Adolphe Emmanuel Ferrière, 1930
Data i miejsce urodzenia30 sierpnia 1879
Genewa
Data i miejsce śmierci16 czerwca 1960
Genewa
Zawód, zajęciepedagog
Owidiusz Decroly, Pierre Bovet, Beatrice Ensor, Édouard Claparède, Paul Geheeb i Adolphe Ferrière (pierwszy z prawej), Ligue internationale pour l'éducation nouvelle, lata 20. XX w.

Adolphe Emmanuel Ferrière (ur. 30 sierpnia 1879 w Genewie, zm. 16 czerwca 1960 tamże) – szwajcarski pedagog. Przedstawiciel progresywizmu i zwolennik edukacji progresywistycznej[1].

Wychował się w rodzinie protestanckiej[2]. Pomimo głuchoty, na którą zapadł w wieku 20 lat[3], od 1900 roku pracował w różnych szkołach[1]. W 1902 roku obronił w Genewie pracę doktorską z socjologii[4]. W 1910 ożenił się z Isabelle Bugnion (1885–1969), z którą miał syna, Claude'a (1916–2002)[5]. W latach 1912–1922 był profesorem Instytutu J.J.Rousseau w Genewie. Od 1922 do 1925 roku uczestniczył w tworzeniu i organizacji Międzynarodowej Szkoły, która była miejscem eksperymentów nad wprowadzeniem nowych metod dydaktyczno-wychowawczych. W 1934 roku przeprowadził się do Lozanny, w której organizował szkolnictwo na podstawie założeń progresywistycznych[1].

Adolphe Ferrière został uznany przez Międzynarodowe Biuro Oświaty UNESCO za jednego ze 100 najbardziej znanych pedagogów na świecie[6].

Publikacje

  • Projet d’école nouvelle, 1909
  • La loi biogénétique et l’éducation, 1910
  • La science et la foi, 1910
  • La loi du progrès en biologie et en sociologie, 1910
  • Biogenetik und Arbeitsschule, 1912
  • Les fondements psychologiques de l’école du travail, 1914
  • La loi du progrès en biologie et en sociologie et la question de l’organisme social, 1915
  • Transformons l'école, 1920
  • L’autonomie des écoliers, l’art de former des citoyens pour la nation et pour l’humanité, 1921
  • L'éducation dans la famille, 1921
  • L'activité spontanée chez l'enfant, 1922
  • L'école active, 1922
  • La pratique de l'école active, 1924
  • La coéducation des sexes, 1926
  • Dieu dans l’homme, sonnets, 1926
  • Le progrès spirituel, 1927
  • Le grand cœur maternel de Pestalozzi, 1927
  • La liberté de l’enfant à l’école active, 1927
  • Trois pionniers de l’éducation nouvelle, 1928
  • L’école sur mesure à la mesure du maître, 1931
  • Caractérologie typocosmique, 1932
  • Cultiver l’énergie, 1933
  • Pour un plan suisse du travail au-dessus des partis: essai de sociologie pure appliquée à l’actualité, 1935
  • La forge de l’esprit, sonnets, 1936
  • Symboles graphiques de la typocosmie, 1940
  • Nos enfants et l’avenir du pays, appel aux parents et aux éducateurs, 1942
  • Vers une classification naturelle des types psychologiques, 1943
  • L’essentiel, introduction au symbolisme universel des religions, 1952
  • Typocosmie, t.I: L'influence des astres, 1946
  • Typocosmie, t.II: Le mystère cosmique: de la préscience par la science à la conscience, 1949
  • Typocosmie, t.III: Le mystère de la personne, 1955
  • Typocosmie, t.IV: Le cosmos et l'homme, 1955
  • L’orthogénèse humaine ou l’ascension vers l’esprit. Les types psychologiques selon la tradition, la science et la religion, 1959

Źródło[3]

Przypisy

  1. ↑ a b c Wincenty Okoń: Nowy słownik pedagogiczny. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie "Żak", 2001, s. 103. ISBN 83-88149-41-5.
  2. ↑ Adolphe Ferrière. larousse.fr. [dostęp 2014-06-22].
  3. ↑ a b Daniel Hameline: Adolphe Ferrière. ibe.unesco.org. [dostęp 2014-06-22].
  4. ↑ Yehuda H. Zeilberger's Essay on A. Ferriere in the Encyclopedie Philosophique Universelle. Ferrière Adolphe 1879–1960. math.rutgers.edu. [dostęp 2014-06-22].
  5. ↑ Généalogie de la famille Ferrière (de Genève). genealogie.ferriere.voila.net. [dostęp 2014-06-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-17)].
  6. ↑ Adolphe Ferrière. ibiography.info. [dostęp 2014-06-22].

Media użyte na tej stronie