Adriano Castello

Adriano Castello
Kardynał prezbiter
Data i miejsce urodzeniaok. 1458
Corneto
Data i miejsce śmiercigrudzień 1521 lub styczeń 1522
Wenecja
Biskup Hereford
Okres sprawowania1502-1518
Wyznaniekatolicyzm
Kościółrzymskokatolicki
Sakra biskupia1502
Kreacja kardynalska31 maja 1503
Aleksander VI
Kościół tytularnySan Crisogono
Utrata godności kardynalskiej5 lipca 1518

Adriano Castello (także Adriano di Castello lub Adriano Castellesi[1]; ur. ok. 1458 w Corneto[2], zm. w grudniu 1521 lub styczniu 1522 w Wenecji) – włoski kardynał[1].

Życiorys

Był protonotariuszem apostolskim[1]. Około 1490, został wysłany przez Innocentego VIII do Anglii, by odnowić pokój ze Szkocją[1]. Po powrocie do Rzymu był urzędnikiem w Kamerze Apostolskiej, a następnie sekretarzem Aleksandra VI[1]. Był ambasadorem Stolicy Apostolskiej w Anglii, a po rekomendacji króla Henryka VIII, został biskupem[1]. 14 lutego 1502 roku został mianowany biskupem Hereford[2].

Na konsystorzu 31 maja 1503 roku został kreowany kardynałem[2]. 12 czerwca został kardynałem prezbiterem San Crisogono[2]. Według teorii niektórych historyków miał zostać otruty przez Aleksandra VI i jego syna Cezara[3]. Jednak papież i Cezar omyłkowo wypili zatrute wino, w wyniku czego Aleksander VI zmarł[3]. Teoria ta jest jednak mało prawdopodobna i jest odrzucana przez badaczy historii papiestwa[3].

Brał udział w dwóch konklawe: we wrześniu 1503 i październiku 1503[1]. 2 sierpnia 1504 został administratorem diecezji Bath i Wells[2]. Z funkcji tej zrezygnował 5 lipca 1518[2]. Podczas podróży do Bolonii wraz z papieżem Juliuszem II napisał poemat pt. "Ite Julii Pont. Ro"[1]. Wkrótce potem, popadł w konflikt z papieżem i opuścił Rzym, 1 września 1507[1]. Po śmierci Juliusza II, Castello powrócił do Rzymu i wziął udział w konklawe 1513[1]. Wraz z kardynałami Bandinello Saulim i Alfonso Petruccim, uczestniczył w spisku przeciw Leonowi X; został schwytany, poprosił o przebaczenie i uiścił opłatę 12500 dukatów[1]. Obawiając się śmierci, Castello uciekł z Rzymu do Wenecji i pomimo wezwania papieża nie powrócił do Wiecznego Miasta[1]. 12 kwietnia 1518 został osądzony za niepodporządkowanie się papieżowi: został pozbawiony godności kardynalskiej i biskupstwa, a ponadto musiał sprzedać swoje posesje[1]. Po śmierci Leona X usiłował wziąć udział w konklawe 1521–1522[1].

Został najprawdopodobniej zamordowany przez swojego służącego[1].

Twórczość

Był znanym latynistą i znawcą greki, a ponadto humanistą i pisarzem[1]. Do ważniejszych z jego dzieł należą[1]:

  • Venatio (1505)
  • De vera philosophia ex quatuor doctoribus ecclesiae (1507)
  • De Sermone Latino et modo Latine loquendi (1513)

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q Castello, Adriano di (ang.). The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2013-04-19].
  2. ↑ a b c d e f Adriano Cardinal di Castello (ang.). catholic-hierarchy.org. [dostęp 2013-04-19].
  3. ↑ a b c Ferdinand Gregorovius: History of the City of Rome in the Middle Ages. T. VII. Londyn: George Bell & Sons, 1900, s. 516-521. (ang.)