Adular

Adular

Adular z gór Adula, Ticino, Szwajcaria (7x6,5 cm)
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny	glinokrzemian potasu (KAlSi3O8)
Twardość w skali Mohsa	6
Łupliwość	doskonała, dwukierunkowa
Układ krystalograficzny	jednoskośny
Gęstość minerału	2,53–2,56 g/cm³
Właściwości optyczne
Barwa	przezroczysty lub prawie przezroczysty z niebieskawą lub zielonawą poświatą
Połysk	szklisty, perłowy

Adular – minerał z grupy krzemianów, przezroczysta i bezbarwna odmiana skalenia potasowego. Należy do minerałów rzadkich.

Nazwa pochodzi od gór Adula w Alpach (okolice Przełęczy Św. Gotarda w Szwajcarii).

Charakterystyka

Właściwości

Tworzy kryształy grubotabliczkowe, słupkowe (nawet kilkadziesiąt centymetrów). Czasami przyjmuje postać romboedru. Jest kruchy i przezroczysty. Często wykazuje perłową opalescencję, migotliwość lub charakterystyczną grę barw zwaną adularyzacją. Kryształy wykazujące to zjawisko noszą nazwę kamieni księżycowych.

Występowanie

Jest minerałem hydrotermalnym niskich temperatur. Spotykany w żyłach magmowych. Najlepiej wykształcone okazy występują w druzach i szczelinach skalnych.

Miejsca występowania: Szwajcaria – w Alpach – Aular-Berstock (gdzie pozyskano go po raz pierwszy), Austria – w Zillertall i Habachtal, Włochy – w Val di Vizze i Val Medel, Francja – w Val d’Isère, Niemcy, Birma, Rumunia, Meksyk.

Znaczenie

• ma znaczenie naukowe i kolekcjonerskie,
• odmiany o charakterze kamieni księżycowych znajdują zastosowanie w jubilerstwie,
• stosowany do wyrobu ozdobnej galanterii.

Zobacz też

• ortoklaz
• mikroklin
• sanidyn
• amazonit

Bibliografia

• Kazimierz Maślankiewicz: Kamienie szlachetne. Wyd. 3 poprawione i uzupełnione. Warszawa: Wydawnictwo Geologiczne, 1982.
• Michał Sachanbiński: Vademecum zbieracza kamieni szlachetnych i ozdobnych. Warszawa: Wydawnictwo Geologiczne, 1984. ISBN 83-220-0199-1.