Aegaeon (księżyc)
| ||
.jpg) Aegaeon jest widoczny jako kropka w obrębie pierścienia, przemieszczająca się w kolejnych ujęciach | ||
| Planeta | Saturn | |
| Odkrywca | Cassini Imaging Team | |
| Data odkrycia | 15 sierpnia 2008 | |
| Tymczasowe oznaczenie | S/2008 S 1 | |
| Charakterystyka orbity | ||
| Półoś wielka | 167 425 km[1] | |
| Mimośród | 0,0002[1] | |
| Okres obiegu | 0,808 d[1] | |
| Nachylenie do płaszczyzny Laplace’a | 0,001°[1] | |
| Długość węzła wstępującego | 317,202°[1] | |
| Argument perycentrum | 152,905°[1] | |
| Anomalia średnia | 322,771°[1] | |
| Własności fizyczne | ||
| Wymiary | 1,4 × 0,5 × 0,4 km[2] | |
| Średnia gęstość | 0,54 +0,16−0,13 g/cm³[2] | |
| Okres obrotu wokół własnej osi | prawdopodobnie synchroniczny | |
| Albedo | <0,15 | |
Aegaeon (Ajgajon, Saturn LIII) – niewielki księżyc Saturna, zaobserwowany na zdjęciach zrobionych przez sondę Cassini w 2008 roku. Jego nazwa pochodzi od Ajgajona, jednego z hekatonchejrów w mitologii greckiej. Przed nadaniem nazwy księżyc ten posiadał oznaczenie tymczasowe S/2008 S 1.
Księżyc ten krąży w obrębie pierścienia G, prawdopodobnie jest także źródłem jego materii[3]. Orbita księżyca podlega niewielkim oscylacjom z okresem ok. 4 lat, ze względu na rezonans orbitalny 6:7 z wielokrotnie większym Mimasem[4].
27 stycznia 2011 roku w odległości niecałych 15 000 km od satelity przeleciała sonda Cassini, wykonując zdjęcia o rozdzielczości lepszej niż 100 metrów na piksel. Ujawniły one, że księżyc ten jest silnie wydłużony, o wymiarach 1,4 × 0,5 × 0,4 km. W czasie obserwacji dłuższa oś zwrócona była w kierunku Saturna, co zgadza się z przewidywaniami dotyczącymi synchronicznego obrotu ciała. Powierzchnia Aegaeona jest czerwonawa i bardzo ciemna (ciemniejsza niż jakiegokolwiek innego księżyca wewnątrz orbity Tytana). Możliwym wyjaśnieniem jest, że materiał pierścienia G, z którym oddziałuje Aegaeon pochodzi z powierzchni małych ciał wystawionych na bombardowanie przez komety i meteoroidy. Powierzchnie krążących w pierścieniu E satelitów są natomiast rozjaśniane przez czyste ziarna lodu wyrzucone z Enceladusa. Alternatywna hipoteza proponuje niedawne zderzenie, które mogło pozbawić księżyc zewnętrznej, bogatej w lód powierzchni, pozostawiając ciemne wnętrze[5].
Zobacz też
- chronologiczny wykaz odkryć planet, planet karłowatych i ich księżyców w Układzie Słonecznym
- księżyce Saturna – zestawienie podstawowych danych
Przypisy
- ↑ a b c d e f g Planetary Satellite Mean Orbital Parameters (ang.). Jet Propulsion Laboratory, 2013-08-23. [dostęp 2016-02-23].
- ↑ a b P.C. Thomas et al.: Saturn's Mysterious Arc-Embedded Moons: Recycled Fluff? (ang.). W: 44th Lunar and Planetary Science Conference [on-line]. marzec 2013. s. 1598. [dostęp 2016-02-22].
- ↑ Wojtek Rutkowski: Nowy księżyc Saturna rządzi Pierścieniem G (pol.). 2009-03-04. [dostęp 2016-02-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-02)].
- ↑ Daniel W. E. Green: Cyrkularz MUA nr 9023 (ang.). 2009-03-03. [dostęp 2012-07-20].
- ↑ M. M. Hedman, J. A. Burns, P. C. Thomas, M. S. Tiscareno i inni. Physical properties of the small moon Aegaeon (Saturn LIII). „EPSC Abstracts”. 6, s. 531, 2011 (ang.).
Linki zewnętrzne
- Aegaeon (ang.). W: Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2018-12-15].
| Księżyce pasterskie (6) | |
|---|---|
| Księżyce koorbitalne (2) | |
| Pierścień G (1) | |
| Alkyonidy (3) | |
| Duże wewnętrzne (4) z księżycami trojańskimi (4) | |
| Duże zewnętrzne (4) | |
| Grupa inuicka (7) | |
| Grupa nordycka (46) |
|
| Grupa galijska (5) | |
| Orbita wyznaczona z dużą niepewnością |
- Lista jest posortowana według odległości od Saturna. Największe księżyce mają nazwy pogrubione. Nazwy tymczasowe opisano kursywą.
Media użyte na tej stronie
Saturn Cassini-Huygens (NASA)
Instrument: Imaging Science Subsystem - Narrow Angle
Saturn's peaceful beauty invites the Cassini spacecraft for a closer look in this natural color view, taken during the spacecraft's approach to the planet. By this point in the approach sequence, Saturn was large enough that two narrow angle camera images were required to capture an end-to-end view of the planet, its delicate rings and several of its icy moons. The composite is made entire from these two images.
Moons visible in this mosaic: Epimetheus (116 kilometers, 72 miles across), Pandora (84 kilometers, 52 miles across) and Mimas (398 kilometers, 247 miles across) at left of Saturn; Prometheus (102 kilometers, 63 miles across), Janus (181 kilometers, 113 miles across) and Enceladus (499 kilometers, 310 miles across) at right of Saturn.
The images were taken on May 7, 2004 from a distance of 28.2 million kilometers (17.6 million miles) from Saturn. The image scale is 169 kilometers (105 miles) per pixel. Moons in the image have been brightened for visibility.
The Cassini-Huygens mission is a cooperative project of NASA, the European Space Agency and the Italian Space Agency. The Jet Propulsion Laboratory, a division of the California Institute of Technology in Pasadena, manages the Cassini-Huygens mission for NASA's Office of Space Science, Washington, D.C. The Cassini orbiter and its two onboard cameras, were designed, developed and assembled at JPL. The imaging team is based at the Space Science Institute, Boulder, Colo.
For more information, about the Cassini-Huygens mission visit, http://saturn.jpl.nasa.gov and the Cassini imaging team home page, http://ciclops.org.Cassini's narrow-angle camera image of Aegaeon obtained during the close flyby on January 27th 2011. The image has been enlarged by a factor of 5 and cleared of cosmic rays hits. The view was aquired at a distance of 15238 km from the moonlet and the original image scale was 91 meters per pixel.
"Tiny Moonlet Within G Ring Arc"
Caption released with image: This sequence of three images, obtained by NASA's Cassini spacecraft over the course of about 10 minutes, shows the path of a newly found moonlet in a bright arc of Saturn's faint G ring. In each image, a small streak of light within the ring is visible. Unlike the streaks in the background, which are distant stars smeared by the camera's long exposure time of 46 seconds, this streak is aligned with the G ring and moves along the ring as expected for an object embedded in the ring. Cassini scientists interpret the moving streak to be reflected light from a tiny moon half a kilometer (a third of mile) wide that is likely a major source of material in the arc and the rest of the G ring. Debris knocked off this moon forms a relatively bright arc of material near the inner edge of the G ring, the most visible part of the ring in these images. That arc, in turn, leaks material to form the entire ring.
These images were captured by Cassini's narrow-angle camera on Oct. 27, 2008. The first image (left) was taken in visible light, the second image (middle) was taken in red light, and the third image (right) in near-infrared light centered at a wavelength of 750 nanometers. Image scale for the first image is 7 kilometers (4 miles) per pixel. The second and third images were taken at reduced resolution. These spatially compressed images were captured at 14 kilometers (9 miles) per pixel and then displayed at a size equal to the first image. This view looks toward the un-illuminated side of the rings from about 5 degrees above the ringplane. The view was acquired at a distance of approximately 1.2 million kilometers (751,000 miles) from Saturn and at a sun-Saturn-spacecraft, or phase, angle of 23 degrees.