Aeromarine AM

Aeromarine AM

Aeromarine AM-3, wszystkie dane w poniższej tabeli są dla wersji AM-1
Dane podstawowe
Państwo	Stany Zjednoczone
Producent	Aeromarine
Konstruktor	Aeromarine
Typ	samolot pocztowy
Konstrukcja	mieszana drewniano-metalowa
Historia
Data oblotu	1923
Liczba egzemplarzy	1?
Dane techniczne
Napęd	Liberty 12
Moc	400 KM
Wymiary
Rozpiętość	15,0 m (górne) 14,0 (dolne)
Długość	10,0 m
Wysokość	3,9 m
Powierzchnia nośna	50,3 mm²
Profil skrzydła	Aeromarine No. 2A
Masa
Własna	1304 kg
Startowa	2018 kg
Zapas paliwa	380 l
Osiągi
Prędkość maks.	185 km/h
Prędkość minimalna	72 km/h
Prędkość wznoszenia	4,1 m/s
Pułap	5200 m
Długotrwałość lotu	3 godziny

Aeromarine AM – samolot Aeromarine Plane and Motor Company z początku lat 20. XX wieku zbudowany na konkurs United States Postal Service na nocny samolot pocztowy. Zbudowano jeden prototyp.

Historia

W 1923 United States Postal Service ogłosiła konkurs na nocny samolot pocztowy mający obsługiwać nocną sekcję trasy pomiędzy Nowym Jorkiem i San Francisco, czyli trasę pomiędzy Chicago i Cheyenne^[1]. Do konkursu zostały zaproszone firmy Aeromarine Plane and Motor Company, Curtiss Aeroplane and Motor Company i Glenn L. Martin Company^[1]. W odpowiedzi Aeromarine zaprojektowało samolot nazywany w ówczesnej prasie Aeromarine Night Mail Plane (Nocny samolot pocztowy Aeromarine)^[2], ale współcześnie określany jako AM-1^[3][4]. Samolot został zaprojektowany i zbudowany w krótkim czasie - od jego zamówienia do zakończenia konstrukcji upłynęło 122 dni roboczych^[2]. Pozostałymi samolotami zgłoszonymi na konkurs były Martin Model 66^[5] i Curtiss Night Mail^[6].

Według współczesnych źródeł zbudowany został jeden prototyp^[3][4], ówczesne materiały prasowe sugerują, że zamówiono dwa egzemplarze^[2].

Był to pierwszy amerykański samolot z całkowicie metalowym kadłubem, krytym blachą duraluminiową^[3].

Zbudowany prototyp nie został przyjęty do służby i stwierdzono u niego znaczne problemy ze statecznością^[4]. W 1924 zbudowano prototyp, AM-2 (być może przebudowany AM-1), w którym zmieniono położenie chłodnicy przenosząc ją z górnego skrzydła pod kadłub^[4]. Jeszcze później zbudowano ostatni już prototyp, AM-3, w którym ponownie zmieniono konstrukcję i położenie chłodnicy^[4]. Samolot w żadnej wersji nie wszedł do produkcji seryjnej.

Opis konstrukcji

Aeromarine AM-1 był klasycznym jednosilnikowym dwupłatem o z silnikiem ciągnącym^[1]. Kadłub miał konstrukcję półskorupową, zbudowany był z duraluminium^[1]. Kadłub samolotu był wąski, co wraz z umiejscowieniem chłodnicy silnika na górnym płacie, miało zapewniać pilotowi jak najlepszą widoczność^[1].

Silnik typu Liberty 12 był całkowicie zabudowany, chłodnica znajdowała się nad górnym płatem samolotu^[1]. Dwa zbiorniki z paliwem umieszczono także pod górnym płatem^[1]. Pod kadłubem umiejscowiony zbiornik z olejem, który równocześnie odgrywał funkcję chłodnicy oleju^[1].

Obydwa skrzydła miały profil typu Aeromarine No. 2A, górny płat miał nieco większą rozpiętość, jedynie dolny płat miał niewielki wznios^[1].

Przypisy

Bibliografia

• Robert J. Neal: A Technical and Operational History of the Liberty Engine: Tanks, Ships and Aircraft 1917-1960. Specialty Press, 2009. ISBN 978-1-58007-149-9.
• Aeromarine Night Mail Plane. „Flight”, 1923-09-27. 
• New American Night Flying Mail Planes. „Flight”, 1923-11-01. 
• Peter Bowers: Curtiss Aircraft, 1907-1947. London: Putnam & Company Ltd., 1979. ISBN 0-370-10029-8.