Afrikan Bogajewski
![]() | |
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby | |
Siły zbrojne |
|
Stanowiska | dowódca Zabajkalskiej Dywizji Kawalerii, |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Afrikan Pietrowicz Bogajewski (ros. Африкан Петрович Богаевский, ur. 27 grudnia 1872?/ 8 stycznia 1873 w stanicy Kamieńskiej, zm. 21 października 1934 w Paryżu) – rosyjski generał porucznik, jeden z dowódców Armii Ochotniczej, ataman Republiki Dońskiej.
Życiorys
Pochodził z dworiańskiego rodu Kozaków dońskich. Urodził się jako syn Pietra Grigoriewicza Bogajewskigo, który wcześniej uczestniczył w obronnie Sewastopola (1854–1855) oraz w tłumieniu powstania styczniowego, a w 1878 r. odszedł ze służby w stopniu wojskowego starszyny. Bratem Afrikana był Mitrofan (1881–1918), działacz kozacki, historyk i pedagog[1].
Służba w Armii Imperium Rosyjskiego
W 1890 ukończył Doński Korpus Kadetów, a w 1892 – Mikołajewską Szkołę Kawaleryjską i jako chorąży został skierowany do Atamańskiego Pułku Lejbgwardii Jego Wysokości. W 1895–1900 studiował w Mikołajewskiej Akademii Sztabu Generalnego, którą ukończył z wyróżnieniem. Następnie służył w sztabie Gwardii i Petersburskiego Okręgu Wojskowego. Od grudnia 1908 – pułkownik. W 1909–1914 – szef sztabu 2. Dywizji Kawalerii Gwardii. Od października 1914 do 1 stycznia 1915 – dowódca 4 Mariupolskiego Pułku Huzarów. 10 listopada 1914 został odznaczony Orężem Świętego Jerzego za walki w czasie operacji wschodniopruskiej. Od stycznia do października 1915 – dowódca Lejb-Gwardyjskiego Kombinowanego Pułku Kozaków. 22 marca 1915 mianowany generał majorem, a 27 maja 1915 przydzielony do świty Jego Cesarskiej Wysokości. Od 4 października do kwietnia 1917 – szef sztabu atamana pochodnego wszystkich wojski kozackich, wielkiego księcia Borysa Władimirowicza Romanowa. Od 7 kwietnia 1917 – dowódca Zabajkalskiej Dywizji Kawalerii. W tymże roku odznaczony Krzyżem Zasługi Wojskowego Orderu Świętego Jerzego z liściem laurowym za walki pod Tarnopolem. Latem 1917 – dowódca 1 Dywizja Kawalerii Gwardii. W sierpniu 1917 – zastępca szefa sztabu 4 Korpusu Kawaleryjskiego.
Armia Ochotnicza
Opuścił 1 Dywizję Kawalerii Gwardii w Kijowie. W Stanicy Ługańskiej został aresztowany przez bolszewików i z trudem uniknął egzekucji w grudniu 1917. Następnie przybył Nowoczerkaska. 5 stycznia 1918 dowodził wojskami w rejonie Rostowa pod komendą Kaledina. Od 11 lutego do marca 1918 dowodził Aleksiejewskim Pułkiem Partyzanckim w okresie pierwszego marszu kubańskiego. W marcu – dowódca 2. Brygady Armii Ochotniczej. Od maja 1918 do stycznia 1919 pełnił rolę ministra spraw zagranicznych w rządzie atamana Krasnowa. Od 28 sierpnia 1918 generał porucznik. 6 lutego 1919 – wybrany atamanem Wszechwielkiego Wojska Dońskiego na miejsce Krasnowa. Z podległymi sobie żołnierzami walczył pod dowództwem Antona Denikina i Piotra Wrangla, reprezentując Kozaków dońskich w Rządzie Południa Rosji. Po opuszczeniu Krymu z generałem Wranglem, w listopadzie 1920, znalazł się na emigracji.
Emigracja
Najpierw przebywał w Konstantynopolu, potem w Sofii, Belgradzie, a od 1923 w Paryżu, gdzie był współtwórcą i czołowym działaczem emigracyjnych organizacji kozackich. Publikował także w periodykach kozackich. Zmarł na zawał serca 21 października 1934 Paryżu. Został pochowany 28 października na cmentarzu prawosławnym w Sainte-Geneviève-des-Bois.
Jego wspomnienia z okresu lodowego marszu kubańskiego Ледяной поход (Воспоминания 1918 года) wydano w 1963 w Nowym Jorku[2] i m.in. w 2010 w Moskwie[3].
Przypisy
- ↑ Казачий словарь-справочник. cossackdom.com. [dostęp 2018-09-23]. (ros.).
- ↑ Военная литература - Мемуары - Богаевский А.П. Ледяной поход. Воспоминания 1918 г.. militera.lib.ru. [dostęp 2018-09-23]. (ros.).
- ↑ Ледяной поход (Воспоминания 1918 года) Богаевский А.. biblioclub.ru. [dostęp 2018-09-23]. (ros.).
Literatura, linki
- Afrikan Bogajewski na portalu hrono.ru (język rosyjski)
- Afrikan Bogajewski, 1918 год (język rosyjski)
Media użyte na tej stronie
Baretka Orderu św. Jerzego
Baretka Orderu św. Włodzimierza.
Baretka Orderu św. Anny.
Baretka Orderu św. Stanisława.
Ribbon bar of the Imperial Military Order of Saint George. The Russian Empire.
Autor: Wiki Romi, Licencja: CC0
areteka Komandora Krzyża Wielkiego Królewskiego Orderu Miecza
Autor: Васильев Кирилл Сергеевич (Kirill S. Vasilyev), Licencja: CC BY-SA 4.0
Российская империя
Российская императорская армия.
Погоны офицеров, числящихся по армейской пехоте и кавалерии, а также 1-й и 2-й Гвардейских пехотных дивизий (кроме шефских рот) и Гвардейского запасного кавалерийского полка. (1856-1917 гг.)
Чин/звание: «Генерал-лейтенант» .
Источники:
- Полное собрание законов Российской империи, собр.2 № 29876 от 30 ноября 1855г.
Autor: Mimich, Licencja: CC BY-SA 3.0
Cross of the Order of Danilo I / Order of the Independence of Montenegro
Autor: Mimich, Licencja: CC BY-SA 3.0
Knight Grand Cross (1st Class) of the Order of Danilo I (Montenegro)
Богаевский Африкан Петрович с орденом Св. Владимира 3 ст. с мечами.
Baretka: Order Białego Orła – Kawaler – Królestwo Serbii / Królestwo SHS / Królestwo Jugosławii.
Baretka brytyjskiego Orderu św. Michała i św. Jerzego.
Autor: Mimich, Licencja: CC BY-SA 3.0
Commander (3rd Class) of the Order of Danilo I (Montenegro)
Autor: Thespoondragon, Licencja: CC0
Insignia of the en:Volunteer Army of the Russian en:White Movement
Order of the Lion and the Sun (Iran) - Medal