Aglomeracja monocentryczna

Model aglomeracji monocentrycznej

Aglomeracja monocentryczna – duże skupisko ludności, w którego centrum znajduje się ośrodek miejski (tzw. rdzeń), a naokoło są przyrośnięte miasta satelitarne oraz zurbanizowane wsie. Miasta satelitarne najczęściej pełnią funkcje dzielnic sypialnych lub przemysłowych. Z czasem strefa podmiejska może zostać wchłonięta przez powiększające się miasto, stając się jego integralną częścią.

Powstaje, gdy jedno miasto posiada wyższą rangę i większą powierzchnię od pozostałych, które je otaczają.

Przykładami aglomeracji monocentrycznej mogą być:

• Warszawa wraz z Legionowem, Piasecznem, Pruszkowem, Otwockiem, Mińskiem Mazowieckim, Wołominem, Grodziskiem i Żyrardowem
• Kraków wraz z Wieliczką, Skawiną, Niepołomicami, Krzeszowicami, Słomnikami i Proszowicami
• Wrocław wraz z Oleśnicą, Oławą, Jelczem-Laskowicami, Trzebnicą, Brzegiem Dolnym, Środą Śląską, Obornikami Śląskimi, Siechnicami, Sobótką i Bielanami Wrocławskimi
• Poznań wraz z Luboniem, Swarzędzem
• Łódź wraz z Pabianicami, Zgierzem, Aleksandrowem Łódzkim, Ozorkowem, Konstantynowem Łódzkim, Głownem, Koluszkami, Brzezinami, Tuszynem, Strykowem i Rzgowem
• Szczecin wraz ze Stargardem, Gryfinem, Goleniowem, Policami
• Paryż
• Moskwa
• Pekin
• Rzym
• Londyn.

Zobacz też

• aglomeracja bicentryczna
• aglomeracja policentryczna
• megalopolis

Bibliografia

• Kazimierz Kuciński: Geografia : kompendium w zarysie i zadaniach. Warszawa: Difin, 2007, s. 223. ISBN 978-83-7251-758-6.
• Paweł Libner, Gerard Stefaniak: Geografia od A do Z. Repetytorium. Warszawa: Kram, 2005, s. 227. ISBN 83-86075-07-4.