Agnieszka Kowalewska
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 22 września 2019 |
Miejsce spoczynku | |
Zawód, zajęcie | Muzealniczka |
Tytuł naukowy | Doktor nauk historycznych |
Alma Mater | |
Wydział | |
Stanowisko | Kierowniczka Muzeum Historii Włocławka (1980-1991); Dyrektorka Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej we Włocławku (1991-2008) |
Odznaczenia | |
Agnieszka Kinga Kowalewska (ur. 1 stycznia 1940 we Włocławku, zm. 22 września 2019 tamże) – polska doktor nauk historycznych, starsza kustosz muzealna, wieloletnia dyrektorka Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej we Włocławku[2].
Życiorys
Córka Zofii z Matuszkiewiczów Kowalewskiej (1903-1987[3])[4]. Była absolwentką Liceum im. Marii Konopnickiej we Włocławku. Następnie studiowała na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie w 1975 r. uzyskała stopień doktora nauk humanistycznych[2].
W 1966 r. została zatrudniona jako asystentka muzealna w Muzeum Kujawskim we Włocławku, obecnym Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej. Prowadziła Dział Historyczny Muzeum. W latach 1980-1991 była Kierowniczką Muzeum Historii Włocławka, filii MZKiD. Od 1 lipca 1991 do 31 marca 2008 r. była Dyrektorką Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej we Włocławku[2]. W tym czasie Muzeum powiększyło się o Kujawsko-Dobrzyński Park Etnograficzny w Kłóbce, otwarty w 1993 roku.
W latach 1975-79 była Starszą Inspektorką Wojewódzką w Wydziale Kultury i Sztuki Urzędu Wojewódzkiego we Włocławku[2].
Była członkinią Obywatelskiego Komitetu Odbudowy Pomnika Poległych Obronców Wisły 1920 r. we Włocławku, zawiązanego 14 grudnia 1988 r. Koordynowała całość prac związanych z odbudową pomnika, który ukończono w 1990 roku[5].
Należała do Komitetu Założycielskiego Dobrzyńsko-Kujawskiego Towarzystwa Kulturalnego we Włocławku, zawiązanego 4 maja 2001 roku[6].
Zmarła 22 września 2019 r. po krótkiej i ciężkiej chorobie w Wojewódzkim Szpitalu Specjalistycznym im. bł. ks. Jerzego Popiełuszki we Włocławku. Msza pogrzebowa odbyła się 28 września w Kościele pw. Wszystkich Świętych we Włocławku. Następnie pochowano ją na miejscowym Cmentarzu Komunalnym, w grobie rodziny Matuszkiewiczów w kw. 42/2/25. Spoczywa tu m.in. jej dziadek Wacław Matuszkiewicz[4]. Na przełomie 2019 i 2020 r. wzniesiono nowy grób, nawiązujący formą do poprzedniej płyty grobowej[2][7][8].
Publikacje
Wspólnie z Olgą Krut-Horonziak wydała w 2004 r. publikację pt. Ulice i pomniki starego Włocławka . Wraz z Bartłomiejem Kołodziejem i Zbigniewem Kaweckim była w komitecie redakcyjnym publikacji pt. Pro Memoria Obrońcom Wisły 1920 wydanej w 2010 roku. Była autorką informatorów i katalogów wydawanych pod patronatem Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej we Włocławku: Włocławek w starych sztychach, rysunkach i fotografii oraz jego odnowa (1980, wspólnie z Marcinem Przyłuskim), Siedemnastowieczny skarb srebrnych monet z Kruszyna pod Włocławkiem (1986), Odznaki i odznaczenia wojskowe w zbiorach Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej we Włocławku (1986), Pracownia fotograficzna z przełomu XIX XX w. ze zbiorów zakładu fotograficznego "K. Szałwiński" (1991)[4], Militaria w zbiorach Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej (1991)[9], a także redaktorką kilku innych publikacji[1]. Była autorką rozdziałów Monografii Brześcia Kujawskiego (1970) i publikacji Ziemia Kujawska (tomy 4-5, 1974)[10]. W 1988 r. była autorką tekstu publikacji Ulice starego Włocławka wydanej przez Dobrzyńsko-Kujawskie Towarzystwo Kulturalne we Włocławku[11], a w 1990 r. Informatora Obywatelskiego Komitetu Odbudowy Pomnika Poległych Obrońców Wisły 1920 r.[5]. Pisywała do Biuletynu Przewodnickiego Oddziału Kujawskiego PTKK we Włocławku[12].
Odznaczenia
Za swoją działalność na polu muzealnictwa i społeczną Agnieszka Kowalewska otrzymała: Odznakę „Zasłużony Działacz Kultury” (1974); Srebrną Odznakę „Zasłużony dla województwa włocławskiego” (1981); Złotą Odznakę „Za Opiekę nad Zabytkami” (1981); Złoty Krzyż Zasługi (1988); Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1999) i Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2008)[2].
Przypisy
- ↑ a b NUKAT. Prosto do informacji (pol.). NUKAT. [dostęp 2020-03-30].
- ↑ a b c d e f Zmarła dr Agnieszka Kowalewska - była dyrektorka Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej we Włocławku (pol.). Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej we Włocławku, wrzesień 2019. [dostęp 2020-03-30].
- ↑ Włocławek. Cmentarze Komunalne (pol.). BAZA Spółka z o.o.. [dostęp 2020-03-30].
- ↑ a b c Agnieszka Kowalewska: Pracownia fotograficzna z przełomu XIX XX w. ze zbiorów zakładu fotograficznego "K. Szałwiński". Włocławek: Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej, 1991.
- ↑ a b Agnieszka Kowalewska: Pomnik poległych obrońców Wisły 1920 roku we Włocławku. Informator Obywatelskiego Komitetu Odbudowy Pomnika Poległych Obrońców Wisły 1920 r.. Włocławek: Obywatelski Komitet Odbudowy Pomnika Poległych Obrońców Wisły 1920 r., 1990.
- ↑ Agnieszka Kowalewska (pol.). Fundacja ePaństwo, 2020. [dostęp 2020-03-30].
- ↑ Por. zdjęcie starej płyty grobowej na portalu Grobonet i zdjęcia obecnego grobu na portalu WikiMedia Commons.
- ↑ Włocławek. Cmentarze Komunalne (pol.). BAZA Spółka z o.o.. [dostęp 2020-03-30].
- ↑ Agnieszka Kowalewska: Militaria w zbiorach Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej. Włocławek: Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej, 1991.
- ↑ Agnieszka Kowalewska (pol.). Książki Google. [dostęp 2020-03-30].
- ↑ Agnieszka Kowalewska: Ulice starego Włocławka. Włocławek: Dobrzyńsko-Kujawskie Towarzystwo Kulturalne we Włocławku, 1991.
- ↑ Biuletyny Przewodnickie Oddziału Kujawskiego PTKK we Włocławku (pol.). Oddział Kujawski PTTK we Włocławku. [dostęp 2020-03-30].
Media użyte na tej stronie
Baretka Srebrnego Medalu "Zasłużony Kulturze - Gloria Artis"
Autor: JFZ ^^, Licencja: CC BY-SA 4.0
Stary Rynek we Włocławku, zabytkowe kamienice nr 14 i 15
Autor: Mariochom, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób Agnieszki Kowalewskiej (1940-2019), wieloletniej dyrektorki Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej we Włocławku na tutejszym Cmentarzu Komunalnym. Spoczęła ona w grobie rodziny Matuszkiewiczów: Wacława (1865-1927); Rafała (1899-1900); Teodora (1901-1943); Jadwigi (1902-1912); Edmunda (1905-1925) i Marty (1979-1981). Obecny grób wzniesiono na przełomie 2019 i 2020 roku, ale nawiązuje on swoją formą do poprzedniego, zabytkowego grobu, który stanowiła płaska płyta nagrobna.