Agnieszka Rehlis

Agnieszka Rehlis
Ilustracja
Agnieszka Rehlis w roli Kompozytora w Ariadnie na Naxos
Data i miejsce urodzenia

1971[1]
Jelenia Góra

Typ głosu

mezzosopran

Gatunki

opera, oratorium, kantata

Zawód

śpiewaczka

Aktywność

od 1991

Wydawnictwo

DUX Naxos Warner Classics

Strona internetowa

Agnieszka Rehlis (ur. 1971 w Jeleniej Górze[1]) – polska śpiewaczka operowa, mezzosopran.

Edukacja

W roku 1996 ukończyła z wyróżnieniem studia na Wydziale Wokalno-Aktorskim Akademii Muzycznej im Karola Lipińskiego we Wrocławiu, w klasie Barbary Werner[2]. Podczas studiów, w latach 1993–1996, była stypendystką Ministerstwa Kultury i Sztuki. Uczestniczyła w kursach mistrzowskich m.in. u Krystyny Szostek-Radkowej.

Kariera artystyczna

Kariera sceniczna

Pierwsze artystyczne kroki postawiła na deskach Opery Wrocławskiej, w roli Jadwigi w Strasznym dworze Moniuszki (w reż. Adama Hanuszkiewicza) w roku 1996. Tam też realizowała swój pierwszy repertuar, śpiewając w operach: Verdiego (Fenenę w Nabucco, Florę Bervoix w Traviacie, Meg Page w Falstaffie, Maddalenę w Rigoletcie), Mozarta (Cherubina w Weselu Figara, Dorabellę w Così fan tutte, Drugą damę w Czarodziejskim Flecie), Wagnera (Frykę w Złocie Renu, Schwertleite w Walkirii), Gounoda (Siebel w Fauście), Bizeta (Mercedes w Carmen), Paderewskiego (Azę w Manru), Rudzińskiego (Eurydykę w Antygonie). Występowała również w widowiskach operowych wystawionych w Hali Stulecia we Wrocławiu, reżyserowanych przez Ewę Michnik: w Carmen, Nabucco, Trubadurze, Strasznym dworze, Skrzypku na dachu, Złocie Renu, a także w premierze Giocondy Ponchiellego zaprezentowanej na wrocławskim brzegu Odry i zarejestrowanej przez Telewizję Polską w roku 2003. Po zakończeniu współpracy z Operą Wrocławską w 2007 r. artystka nie związała się na dłużej z żadnym teatrem, angażując się wyłącznie jako wolny strzelec.

W Teatrze Wielkim – Operze Narodowej debiutowała jako Fenena w Nabucco w roku 2003, w roli do której w latach 2008-2019 wielokrotnie tutaj wracała. Na narodowej scenie wystąpiła w premierowych spektaklach jako: Mafio Orsini w Lukrecji Borgii Donizettiego w 2009[3], Lisa w Pasażerce Wajnberga w 2010, Marta w Jolancie Czajkowskiego w 2013, Hagar w prawykonaniu opery Knapika Moby Dick w 2014[4][5], czy Wróżka w Ognistym aniele(ros.) Prokofiewa w 2018. Debiutowała u boku Edity Gruberovej w roli Adalgizy, w koncertowym wykonaniu Normy Belliniego w roku 2017, „Agnieszka Rehlis śpiewa silnym, ujmującym mezzosopranem o szlachetnej barwie"[6], „to głos wspaniały i doskonale radzący sobie w zawrotnych trudach belcanta."[7], zauważono.

Wykonywała również partie wokalne w spektaklach baletowych Teatru Wielkiego: m.in. pieśni Wesendonck Lieder(ang.) Wagnera, podczas premiery baletu Tristan w 2009[8] oraz pieśni Berlioza w balecie Chopin w 2010[9], spektaklu w którym wystąpiła także w Teatrze Maryjskim w Sankt Petersburgu.

Współpracowała równocześnie z innymi teatrami operowymi. Z Operą Krakowską: w roli Kompozytora w Ariadnie na Naksos Straussa (2012-2016)[10], co odnotował Dziennik Teatralny, „Dźwięczny i soczysty mezzosopran elektryzował szczególnie przy okazji wysokich tonów, które osiągała z lekkością"; w roli Orfeusza w Orfeuszu i Eurydyce Glucka (2013-2015), oraz Azuceny w Trubadurze (2013-2014), wystawionym po raz pierwszy w historii krakowskiej sceny, „Prawdziwym odkryciem była Agnieszka Rehlis. Wiedziałam, że to świetna śpiewaczka, nie przypuszczałam, że stać ją na taki dramatyzm"[11], pisał Dziennik Polski. Z Operą Podlaską w Białymstoku: w roli Jadwigi w Strasznym dworze Moniuszki (2012-2014); i w roli tytułowej w Carmen Bizeta (2015-2017).

W 2010 roku wzięła udział w światowej prapremierze opery Pasażerka Wajnberga (na motywach książki Zofii Posmysz), wcielając się w rolę Hannah. Przedstawienie zostało zaprezentowane podczas Festiwalu w Bregencji(niem.) na pływającej scenie zbudowanej na Jeziorze Bodeńskim. W tym samym roku w warszawskiej premierze tejże opery kreowała rolę Lisy, „Agnieszka Rehlis jako Lisa była świetna, zarówno pod względem wokalnym jak i aktorskim. Jej przeistoczenia z Niemki osaczonej przez przeszłość w panią życia i śmierci były przekonujące i przerażające zarazem"[12]. Do produkcji tej wracała jeszcze dwukrotnie w Teatrze Wielkim (2012, 2016). Uczestniczyła także w wykonaniach tego dzieła w USA, debiutując m.in. w: Houston Grand Opera(ang.) i podczas Lincoln Center Festival w Nowym Jorku w 2014; w Lyric Opera w Chicago w 2015[13]; oraz we Florida Grand Opera(ang.) w Miami w 2016[14].

W roku 2016 debiutowała w swojej wymarzonej, jak się wyraziła w wywiadzie dla Radiowej Dwójki[15], roli Amneris w Aidzie Verdiego w Estońskiej Operze Narodowej(ang.) w Tallinnie, jak relacjonowano, „Pulsującym centrum mocy wokalnej jest Amneris. Mezzo Agnieszki Rehlis kipi siłą, złością i zmysłowością ... Okazuje się być stanowczym w każdej sytuacji, gładko prześlizguje się po rejestrach i porusza nas szczególnie w arii Ohimè! Morir mi sento"[16].

Zagraniczna kariera śpiewaczki nabrała tempa po tym gdy przyjęła zaproszenie do współpracy z agencją TACT International[17]. Pojawiła się zatem na letnim Festiwalu DomStufen(niem.) w roku 2017, debiutując w roli Azuceny w Trubadurze Verdiego, spektaklu zainscenizowanym na tle malowniczej Katedry w Erfurcie. Entuzjastycznie przyjęty przez publiczność występ, przyniósł solistce szereg świetnych recenzji: „Agnieszka Rehlis wyróżniała się wyraźnie jako Azucena; pełna wigoru i słyszalnego wewnętrznego blasku młoda Polka prowadzi swój wspaniały głos altowy nad wszystkimi belcantowymi klifami jak sen"[18], pisał Thüringer Allgemeine, „... jest aktorką z temperamentem, obdarzoną głosem o dużej mocy i wyrazistej barwie. To czyni ją gwiazdą spektaklu. Publiczność została całkowicie porwana"[19], „Jej wcielenie w rolę należy ocenić jako doskonałe. Jej głos, pomiędzy mezzo i altem, w każdej nucie uderza siłą i wewnętrznym ciepłem. To przyjemność i uczta dla uszu!"[20], relacjonował muzyczny Online Merker. Jesienią udała się do Drezdeńskiej Semperoper aby debiutować w Trojanach(fr.) Berlioza, choć sama produkcja otrzymała mieszane recenzje, zgodnie zauważono: „na szczególną uwagę zasługuje Agnieszka Rehlis w roli Anny, obdarzona szerokim, barwnym głosem"[21], „kontralt o wyjątkowo ciekawej barwie"[22], „Dykcja Agnieszki Rehlis jest też doskonała"[23]. Debiutowała także w Opernhaus Zürich(niem.)[24], oraz w Scottish Opera(ang.) w Glasgow, jako Wróżka w Ognistym aniele(ros.) Prokofiewa, a za rok także na Międzynarodowym Festiwalu Sztuki Lirycznej w Aix-en-Provence(fr.) gdzie, jak relacjonował to na żywo Operatraveller, „wniosła do swojej roli soczyste mezzo z ostrym akcentem"[25].

Sceniczny rok 2018 rozpoczęła w stolicy Szwajcarii gdzie na trzy miesiące wróciła do roli Azuceny otwierając nową inscenizację Trubadura w Konzert Theater Bern(niem.). Przedpremierową atmosferę podgrzewał fakt, że opera będąca jedną z najpopularniejszych w repertuarze lirycznym, nie była w Bernie dotychczas wystawiana, głównie ze względu na trudności w znalezieniu odpowiedniej klasy wykonawców dla czterech głównych ról[26]. Wydarzenie odbiło się więc szerokim echem; „Agnieszka Rehlis, wyzwoliła prawdziwe Stride la vampa ... Co za głos! Co za zaangażowanie! Wreszcie prawdziwy verdiowski mezzosopran"[26], recenzowała paryska ResMusica(fr.), „Agnieszka Rehlis w roli Azuceny to czysty blask, jej mroczne mezzo uwodzi"[27], „Kiedy w Berneńskim Teatrze Miejskim portretuje tę scenę, jako bliska obłędu Azucena, przechodzą człowieka dreszcze"[28], „Największe brawa na premierze odbiera polska śpiewaczka Agnieszka Rehlis"[29], pisała operowa prasa. Niemal całą jesień spędziła w Niemczech, dając serię przedstawień w tytułowej roli w Carmen Bizeta[30], równocześnie na tej samej scenie występując w roli Amneris w Aidzie Verdiego[31], w Aalto-Theater(niem.) w Essen.

W następnym roku debiutowała, na deskach Bayerische Staatsoper(niem.) w Monachium, partią którą przez wiele sezonów kreowała w Warszawie – rolą Feneny w Nabucco Vediego[32][33]. Stamtąd bezpośrednio, udała się do Teatro de la Maestranza(hiszp.), aby wziąć udział w premierze nowej produkcji Trubadura, tytułu który powrócił do Sewilli po prawie dwudziestu latach, przyciągając uwagę muzycznej prasy, „polska mezzosopranistka jako Azucena, demonstruje absolutne mistrzostwo od strony tragizmu swojej postaci, czemu sprzyja nienaganna regulacja szerokiej tessitury, uwydatniona precyzyjnym strojeniem i wyrazistym charakterem każdej frazy"[34], „Agnieszka Rehlis pokazała spektakularny i niemal dziki dolny rejestr, z którego bez wysiłku salwowała się na szczyty. Do tego jest świetną aktorką"[35], komentowały serwisy muzyczne. Sezon ten zakończyła w nieco lżejszym repertuarze w Komische Oper w Berlinie debiutując w roli Chiwrji w Jarmarku soroczyńskim Musorgskiego by następny rozpocząć w Teatro Campoamor(hiszp.) w Oviedo premierą Zmierzchu Bogów Wagnera, „Na uwagę zasługuje występ mezzosopranistki Agnieszki Rehlis w roli Waltraute, scena z siostrą była genialna i bardzo dobrze zaśpiewana, wnosząc sporą dawkę emocji"[36], zauważył muzyczny Beckmesser. Ten udany rok zakończyła w Essen ponownie w roli Carmen.

Rok 2020 zapowiadał się równie dobrze. Pierwszym, w operowym kalendarzu, był Ognisty anioł(ros.) w Teatrze Wielkim w Warszawie. Następnie solistka udała się na próby do Aalto-Theater(niem.) w Essen gdzie miała debiutować po raz trzeci, tym razem jako Księżniczka Eboli w premierowym przedstawieniu opery Don Carlo Verdiego. Niestety z powodu zaczynającej się właśnie pandemii COVID-19 władze teatru zdecydowały o odwołaniu premiery i wszystkich następnych spektakli[37]. Ten sam los spotkał Nabucco w Operze Narodowej Chile – Teatro Municipal(hiszp.) w Santiago, w którym miała debiutować w czerwcu. Następnym wydarzeniem które wypadło z kalendarza była Aida w Sydney Opera House, gdzie anulowano wszystkie przedstawienia. Dopiero we wrześniu, gdy restrykcje sanitarne nieco zelżały, wystąpiła w Teatrze Narodowym w Pradze, gdzie wcieliła się w postać Amneris w Aidzie. Potem jednak świat znowu zamknął się dla sztuki. Grudniowy debiut w tytułowej roli w Gwałcie na Lukrecji(ang.) Brittena w Théâtre du Capitole(fr.) w Tuluzie nie odbył się.

Ostatnie udane sezony zaowocowały napływem zaproszeń do najważniejszych domów operowych m.in.: w Zurychu, Mediolanie, Palermo, Amsterdamie, Neapolu, Madrycie, Londynie[38]. Artystka żartowała nawet że jest zmuszona odmawiać. Jednak rok 2021 rozpoczął się w cieniu następnej fali pandemii Covid-19. Kolejne kontrakty, w tym z La Scalą, i z Teatro Massimo, gdzie miała debiutować rolą Ulryki w Balu maskowym, przepadły. Szalę goryczy przepełnił nieudany wyjazd na letni festiwal operowy do Sydney Opera House, gdzie miała spędzić ponad półtora miesiąca, kreując partię Amneris w Aidzie[39]. Dosłownie w chwili gdy postawiła stopę na australijskim kontynencie, władze sanitarne ogłosiły wstrzymanie wszelkich imprez. Artystce nie tylko nie udało się wystąpić ale była zmuszona odbyć wielodniową kwarantannę w izolowanym pokoju hotelowym. Pisała wtedy że jest bliska rezygnacji.

Jednak w październiku 2021 nastąpił pozytywny zwrot. Została zaproszona do Zurychu do najnowszej inscenizacji Trubadura. Wydarzenie które miało być jednocześnie debiutem nowego dyrektora artystycznego Opernhaus Zürich[40], ściągnęło uwagę prasy. Dodatkowym wyzwaniem dla Agnieszki Rehlis był fakt że w gwiazdorskiej obsadzie, z Piotrem Beczałą i Mariną Rebeką, miała zastąpić cieszącą się światowym uznaniem Anitę Rachvelishvili[41]. Występ ten okazał się nie tylko sukcesem ale wręcz triumfem. W całej serii wyśmienitych recenzji, nazywano Polkę: „gwiazdą wieczoru"[42], „niespodzianką produkcji"[43], „najbardziej barwną i wzruszającą"[44], a jej wykonania: „zapierającym dech w piersiach"[45], „olśniewającym"[46], „oszałamiającym"[47]. Zwracano też uwagę na gorące przyjęcie publiczności. Po wyczerpującej serii 9-ciu spektakli wróciła do Kraju by prawie natychmiast wyruszyć do Kopenhagi aby wziąć udział w Requiem Verdiego z Duńską Narodową Orkiestrą Symfoniczną.

Rok 2022 rozpoczęła debiutem na deskach najstarszej i jednej z najważniejszych scen operowych - Teatro di San Carlo(wł.) w Neapolu, gdzie wróciła do swojej ulubionej roli Amneris, „Ponad wszystko wyróżnia się Agnieszka Rehlis. Całą swoją interpretację skupia na umiejętnej grze równowagi pomiędzy różnymi elementami, które składają się na powstanie portretu Amneris ... Barwa o mocnych, wypolerowanych odcieniach i pieczołowita kontrola różnych poziomów rejestru wokalnego pozwalają śpiewaczce bezbłędnie poradzić sobie ze Sceną Sądu"[48], „jeszcze bardziej verdiowski (był) głos polskiej mezzosopranistki Agnieszki Rehlis, która osiągnęła szczyty jakości swoją unikalną i nadzwyczajną Amneris … wykonawczyni wyróżnia się miękką gęstością tembru, gładką elastycznością głosu i jeszcze większą, bardziej wyrazistą osobowością, gwarantując rytmiczną punktualność, wigor dramatyczny i przepiękne verdiowskie brzmienie, zarówno w trudnych wysokich tonach, jak i w węzłowych punktach akcji"[49], komplementowała włoska prasa operowa. Z historycznego serca opery, udała się bezpośrednio do Teatro Real w Madrycie aby wystąpić w premierze Ognistego Anioła(ros.) Prokofjewa, co ciekawe, tym razem w podwójnej roli: Wróżki oraz Właścicielki hotelu.

Aktywność koncertowa

Agnieszka Rehlis była gościem niezliczonych sal koncertowych i filharmonii w Polsce i za granicą wykonując dzieła oratoryjne z różnych epok[50]. W swoim repertuarze ma ich ponad 80. W latach 1999–2017 artystka współpracowała z Krzysztofem Pendereckim. Wzięła m.in. udział w światowej premierze VIII Symfonii Lieder der Vergänglichkeit (Pieśni przemijania) w roku 2005. W styczniu 2011 wystąpiła na koncercie w Filharmonii Narodowej, oficjalnie kończącym Rok Chopinowski gdzie wraz z orkiestrą Sinfonia Varsovia pod batutą Walierija Giergijewa wykonała dzieło Krzysztofa Pendereckiego Powiało na mnie morze snów…, skomponowane do słów poetów polskich. W lutym 2014 r. odbyła tournée z Orkiestrą Filharmonii Izraelskiej uczestnicząc w wykonaniu Polskiego Requiem, pod batutą kompozytora. W listopadzie 2014 r. w Brukseli wzięła udział w światowym prawykonaniu Dies Illa, utworu napisanego na zamówienie Festiwalu van Vlaanderen, dla upamiętnienia rocznicy wybuchu I wojny światowej. Aktywnie uczestniczy również w wykonaniach dzieł oratoryjnych innych kompozytorów. W 2010 roku wzięła udział w wykonaniu Requiem Romana Maciejewskiego w Katedrze Westminsterskiej w Londynie, w ramach obchodów Roku Polskiego w Wielkiej Brytanii[51]. W 2015 r. zadebiutowała w Filharmonii Berlińskiej wykonując Stabat Mater K. Szymanowskiego. To samo Stabat Mater wykonała na Klara Festival w Brukseli, pod dyrekcją Władimira Jurowskiego z London Symphony Orchestra, w marcu 2016 r.[52]

Repertuar

Role

RolaTytułKompozytorRok – Miejsce
AmnerisAidaGiuseppe Verdi2022 – Royal Opera House Covent Garden w Londynie

2022 – Savonlina Opera Festiwal 2022 – Teatro di San Carlo w Neapolu 2020 – Teatr Narodowy w Pradze

2020 – Sydney Opera House (odwołane, COVID-19)

2018 – Aalto-Musiktheater w Essen

2017 – Estońska Opera Narodowa w Tallinnie

2016 – Estońska Opera Narodowa w Tallinnie

Księżniczka EboliDon Carlo2020 – Aalto-Musiktheater w Essen (odwołane, COVID-19)
AzucenaTrubadur2021 – Opernhaus Zürich

2019 – Teatro de la Maestranza w Sewilli

2018 – Konzert Theater, Stadttheater w Bernie

2017 – Festiwal Domstufen w Erfurcie

2014 – Opera Krakowska

2013 – Opera Krakowska

FenenaNabucco2020 – Teatro Municipal, Chilijska Opera Narodowa w Santiago (odwołane, COVID-19)

2019 – Bayerische Staatsoper w Monachium

2017 – Teatr Wielki – Opera Narodowa

2016 – Teatr Wielki – Opera Narodowa

2015 – Teatr Wielki – Opera Narodowa

2014 – Teatr Wielki – Opera Narodowa

2009 – Teatr Wielki – Opera Narodowa

2008 – Teatr Wielki – Opera Narodowa

2003 – Teatr Wielki – Opera Narodowa

Pani Meg PageFalstaff(potrzebna informacja) – Opera Wrocławska
MaddalenaRigoletto(potrzebna informacja) – Opera Wrocławska
Flora BervoixTraviata(potrzebna informacja) – Opera Wrocławska
AdalgisaNormaVincenzo Bellini2017 – Teatr Wielki – Opera Narodowa (wersja koncertowa)[7]
Maffio OrsiniLukrezia Borgia(ang.)Gaetano Donizetti2010 – Teatr Wielki – Opera Narodowa

2009 – Teatr Wielki – Opera Narodowa

LauraGiocondaAmilcare Ponchielli2003 – Opera Wrocławska, scena na wodach Odry[53]
WróżkaOgnisty AniołSiergiej Prokofjew2022 – Teatro Real w Madrycie

2020 – Teatr Wielki – Opera Narodowa 2018 – Festiwal w Aix en Provence

2018 – Teatr Wielki – Opera Narodowa

2017 – Scottish Opera w Glasgow

2017 – Opernhaus Zürich w Zurychu

Właścicielka hotelu2022 – Teatro Real w Madrycie
MartaJolantaPiotr Czajkowski2016 – Teatr Wielki – Opera Narodowa

2013 – Teatr Wielki – Opera Narodowa

ChiwrjaJarmark SoroczyńskiModest Musorgski2019 – Komische Oper Berlin
ŚmierćLe Rossignol (Соловей)Igor Strawinski2013 – Teatr Wielki – Opera Narodowa
WaltrauteZmierzch BogówRichard Wagner2019 – Opera de Oviedo
SchwertleiteWalkiria2006 – Opera Wrocławska
FrykaZłoto Renu2006 – Opera Wrocławska
KompozytorAriadna na NaksosRichard Strauss2016 – Opera Krakowska

2015 – Opera Krakowska

2013 – Opera Krakowska

2012 – Opera Krakowska

Pierwsza pokojówkaElektra2014 – Teatr Wielki – Opera Narodowa

2010 – Teatr Wielki – Opera Narodowa

OrfeuszOrfeusz i EurydykaCh.W. Gluck2015 – Opera Krakowska

2014 – Opera Krakowska

2013 – Opera Krakowska

DorabellaCosì fan tutteW.A. Mozart2006 – Opera Wrocławska
CherubinWesele Figara(potrzebna informacja) – Opera Wrocławska
Druga damaCzarodziejski Flet(potrzebna informacja) – Opera Wrocławska
CarmenCarmenGeorges Bizet2019 – Aalto-Musiktheater w Essen[30]

2018 – Aalto-Musiktheater w Essen

2017 – Opera Podlaska w Białymstoku

2016 – Opera Podlaska w Białymstoku

2015 – Opera Podlaska w Białymstoku

Mercedes1997 – Opera Wrocławska
AnnaTrojanieHector Berlioz2017 – Semperoper w Dreźnie
SiebelFaustCharles Gounod(potrzebna informacja) – Opera Wrocławska
LisaPasażerkaMieczysław Wajnberg2016 – Teatr Wielki – Opera Narodowa

2012 – Teatr Wielki – Opera Narodowa

2010 – Teatr Wielki – Opera Narodowa

Hannah2016 – Florida Grand Opera w Miami

2015 – Lyric Opera w Chicago

2014 – Lincoln Center Festival w Nowym Jorku

2014 – Houston Grand Opera

2010 – Festiwal w Bregencji, scena na wodach Jeziora Bodeńskiego

(światowa prapremiera)

HagarMoby DickEugeniusz Knapik2014 – Teatr Wielki – Opera Narodowa
JadwigaStraszny dwórStanisław Moniuszko2014 – Opera Podlaska w Białymstoku

2013 – Opera Podlaska w Białymstoku

2008 – Teatr Wielki – Opera Narodowa

2007 – Teatr Wielki – Opera Narodowa

1996 – Opera Wrocławska (pierwszy występ na scenie)

AzaManru (wersja koncertowa)Ignacy J. Paderewski2001 – Opera Wrocławska (dawniej Opera Dolnośląska)
EurydykaAntygonaZbigniew Rudziński2003 – Opera Wrocławska (dawniej Opera Dolnośląska)
HudelSkrzypek na dachuJerry Bock2002 – Opera Wrocławska (dawniej Opera Dolnośląska)[54]
DoralbaImpresario w opałach(ang.)Domenico Cimarosa1996 – Opera Wrocławska

Nagrania

Utwory Krzysztofa Pendereckiego

Płyty CD

Wytwórnia Naxos:

  • Te Deum (2005);
  • VIII Symfonia Lieder der Vergänglichkeit (2006);
  • Jutrznia (2008)

Nagrania DVD

  • Polskie Requiem – zapis z koncertu w hali Stoczni Szczecińskiej dla upamiętnienia wydarzeń w grudniu 1970 r.
  • Siedem bram Jerozolimy w reżyserii Jarosława Minkowicza i Tomasza Bagińskiego – wyróżnione Nagrodą Główną: „Czeski Kryształ” (w sekcji „Muzyka na ekranie”) na Międzynarodowym Festiwalu Telewizyjnych Produkcji Muzycznych – Złota Praga w 2009 r.[55]

Inne nagrania

Wytwórnia DUX

Warner Classics

Stabat Mater K. Szymanowskiego (wraz z Aleksandrą Kurzak i Arturem Rucińskim w Filharmonii Narodowej w Warszawie pod dyrekcją Jacka Kaspszyka) 2016.

Nagrody

Laureatka I nagrody na Konkursie Wokalnym im. Franciszki Platówny we Wrocławiu (1991) oraz III nagrody w kategorii oratoryjnej na III Międzynarodowym Konkursie Wokalnym w Dusznikach Zdroju (1994).

Działalność pedagogiczna

Agnieszka Rehlis prowadzi kursy mistrzowskie dla uczniów, studentów i absolwentów akademii muzycznych, m.in. w ramach Mistrzowskich Kursów Wokalnych im. Jana Kiepury w Sosnowcu.

Przypisy

  1. ↑ a b Agnieszka Rehlis, Polskie Centrum Informacji Muzycznej, listopad 2009 [zarchiwizowane z adresu 2010-04-01].
  2. ↑ Culture.pl.
  3. ↑ Wyborcza.pl, wyborcza.pl [dostęp 2020-07-08].
  4. ↑ Recenzja "Moby Dick", Teatr Wielki – Opera Narodowa, teatralny.pl [dostęp 2020-07-08].
  5. ↑ Recenzja spektaklu: „Moby Dick", reż. Eugeniusz Knapik | Pogoń za wielorybem – Polityka.pl, www.polityka.pl [dostęp 2020-07-08] (pol.).
  6. ↑ Magdalena Grzybowska, Wyjątkowe wykonanie „Normy” w Warszawie, Opera Lovers, 6 lutego 2017 [dostęp 2021-01-02] (pol.).
  7. ↑ a b Wojciech Giczkowski, WZNIOSŁE EMOCJE NA „NORMIE” VINCENZO BELLINIEGO W TW-ON, „Teatralna Warszawa”, 6 lutego 2017 [dostęp 2021-01-02] (pol.).
  8. ↑ irka.com.pl | IRKA Instytut Rozwoju Kultury Alternatywnej | Balet "Tristan" w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej, irka.com.pl [dostęp 2020-07-08].
  9. ↑ Teatr w Polsce – polski wortal teatralny, www.e-teatr.pl [dostęp 2020-07-08] (pol.).
  10. ↑ Opera Krakowska, www.opera.krakow.pl, 7 kwietnia 2016 [dostęp 2021-01-12].
  11. ↑ Anna Woźniakowska, Prezent urodzinowy, www.dziennikteatralny.pl, 13 czerwca 2013 [dostęp 2021-01-23].
  12. ↑ Marta Lizak, Powrót „Pasażerki” Mieczysława Weinberga, „Kwartalnik Krakowskiego Stowarzyszenia Miłośników Opery “Aria””.
  13. ↑ Review: 'The Passenger' by Lyric Opera – Chicago Tribune, www.chicagotribune.com [dostęp 2020-07-08] (ang.).
  14. ↑ Florida Grand Opera, tickets.fgo.org [dostęp 2020-07-08].
  15. ↑ Jacek Hawryluk, Aida, czyli Amneris, PolskieRadio.pl, 13 maja 2020 [dostęp 2021-01-02].
  16. ↑ Wiebke Roloff, WÜSTE HERZ, Tobias Kratzer zeigt Radames in seiner Tallinner «Aida» als riegstraumatisierten. Das vokale Kraftzentrum ist Amneris, „Im Focus”, 26 stycznia 2016.
  17. ↑ Nadia Attavanti, ROZMOWA Z AGNIESZKĄ REHLIS, ROZMOWA Z AGNIESZKĄ REHLIS, maj 2018 [dostęp 2021-01-09].
  18. ↑ Wolfgang Hirsch, Verhindertes Fest der Stimmen: „Troubadour“- Premiere auf den Domstufen ist im Regen untergegangen, www.thueringer-allgemeine.de, 12 sierpnia 2017 [dostęp 2021-03-17] (niem.).
  19. ↑ Larissa Gawritschenko, Thomas Janda, ERFURT Domstufenfestspiele: DER TROUBADOUR. Die Premiere fällt dem Dauerregen zum Opfer, Online Merker, 11 sierpnia 2017 [dostęp 2021-01-02] (niem.).
  20. ↑ Larissa Gawritschenko, Thomas Janda, ERFURT/ Domstufenfestspiele: DER TROUBADOUR – diesmal in voller Länge und ohne Regen, Online Merker, 13 sierpnia 2017 [dostęp 2021-03-17] (niem.).
  21. ↑ José M. Irurzun, Los abusos de los directores de escena, LES TROYENS (H. BERLIOZ), Beckmesser, 3 października 2017 [dostęp 2021-01-02] (hiszp.).
  22. ↑ Vincent GUILLEMIN, Des Troyens déboussolés, Altamusica, www.altamusica.com, 27 października 2017 [dostęp 2021-01-02].
  23. ↑ Katy Oberlé, Les Troyens opéra d’Hector Berlioz, „Anaclase, la musique au jour le jour”, 27 października 2017.
  24. ↑ Operatraveller, Survivors, The Fiery Angel at the Opernhaus Zürich, operatraveller.com, 14 maja 2017 [dostęp 2021-01-02] (ang.).
  25. ↑ Operatraveller, Hallucinogenic Angel, The Fiery Angel at the Festival d’Aix-en-Provence, operatraveller.com, 16 lipca 2018 [dostęp 2021-01-02] (ang.).
  26. ↑ a b Jacques Schmitt, À Berne, Lana Kos illumine Il Trovatore, ResMusica, 2 lutego 2018 [dostęp 2021-01-02] (fr.).
  27. ↑ Peter Wäch, Feuer und Flamme, „Berner Zeitung”, 28 stycznia 2018, ISSN 1424-1021 [dostęp 2021-01-02] (niem.).
  28. ↑ Philipp Zinniker, Menschliche Fackeln, Die Leidenschaft seiner Figuren prägt Giuseppe Verdis Oper «Il Trovatore»., „Der Bund”, 29 stycznia 2018, ISSN 0774-6156 [dostęp 2021-01-02] (niem.).
  29. ↑ Helen Lagger, Brüder bis aufs Blut, bka.ch, styczeń 2018 [dostęp 2021-01-27] (niem.).
  30. ↑ a b Carmen, Georges Bizet, Theater und Philharmonie Essen (TUP), www.theater-essen.de [dostęp 2020-12-29] (niem.).
  31. ↑ Redakcja, Aida, Oper von Giuseppe Verdi, Theater und Philharmonie Essen (TUP), www.theater-essen.de, 20 listopada 2018 [dostęp 2021-01-02] (niem.).
  32. ↑ Bayerische Staatsoper, NABUCCO, Bayerische Staatsoper, 12 lutego 2019 [dostęp 2021-01-09] (ang.).
  33. ↑ Bayerische Staatsoper, NABUCCO, Bayerische Staatsoper, 15 lutego 2019 [dostęp 2020-12-31] (ang.).
  34. ↑ Guillermo Mendo, Esplendorosas 'primedonne', Il Trovatore, ELMUNDO, 23 marca 2019 [dostęp 2021-01-03] (hiszp.).
  35. ↑ Juan José Freijo, Excelencia vocal por partida doble en Il trovatore de la Maestranza, „Bachtrack, The classical music website.”, bachtrack.com, 26 marca 2019 [dostęp 2021-01-03] (hiszp.).
  36. ↑ Critica: El Anillo finaliza con éxito en Oviedo, Beckmesser, „Beckmesser”, 14 września 2019 [dostęp 2021-01-03] (hiszp.).
  37. ↑ Frank Blum, Premiere von Don Carlo fällt aus: Corona: Essener Theater sind dicht, Behördengänge sollen verschoben werden, Lokalkompass, 13 marca 2020 [dostęp 2021-01-04] (niem.).
  38. ↑ Redakcja, Kariera operowa Agnieszki Rehlis nabiera tempa, Jelonka.com, 26 sierpnia 2020 [dostęp 2021-01-20] (pol.).
  39. ↑ Aida, Opera Australia, sierpień 2021 [dostęp 2021-12-18] (ang.).
  40. ↑ Laura Servidei, Il trovatore as gothic, medieval fairy tale in Zurich, bachtrack.com, 31 listopada 2021 [dostęp 2021-12-18] (niem.).
  41. ↑ Francisco Salazar, Opernhaus Zürich Announces Cast Change for 2021-22 Season's 'Il Trovatore', Opera Wire, 10 czerwca 2021 [dostęp 2021-12-18] (ang.).
  42. ↑ Thibault Vicq, Le Trouvère à l’Opernhaus Zürich : croire et représenter (Chronique) | Opera Online – Le site des amateurs d'art lyrique, www.opera-online.com, 28 października 2021 [dostęp 2021-12-18] (fr.).
  43. ↑ Jan Krobot, ZÜRICH/ Opernhaus: IL TROVATORE. Derniere, Online Merker, 28 listopada 2021 [dostęp 2021-12-18] (niem.).
  44. ↑ Marco Ziegler, IL TROVATORE in Zürich: ein wunderbarer Abend! – Opera Gazet, 2 grudnia 2021 [dostęp 2021-12-18] (niem.).
  45. ↑ Kaspar Sannemann, Zürich: IL TROVATORE, www.oper-aktuell.info, 24 października 2021 [dostęp 2021-12-18] (niem.).
  46. ↑ Bruno Rauch, Der Hölle Rache(n)..., rauchszeichen, 27 października 2021 [dostęp 2021-12-18] (niem.).
  47. ↑ Jan Krobot, ZÜRICH/Opernhaus: IL TROVATORE – Weltklasse Zürich, Online Merker, 13 listopada 2021 [dostęp 2021-12-18] (niem.).
  48. ↑ Nicola Prisco, Napoli, Teatro San Carlo: “Aida”, GBOPERA, 24 lutego 2022 [dostęp 2022-04-03] (wł.).
  49. ↑ Paola De Simone, Napoli, Teatro San Carlo - Aida (cast alternativo), Connessi all'Opera, 22 lutego 2022 [dostęp 2022-04-03] (wł.).
  50. ↑ Małgorzata Kosińska, Agnieszka Rehlis, Życie i twórczość, Culture.pl [dostęp 2021-01-05] (pol.).
  51. ↑ Aktualności – Strona 427 – Beethoven, www.beethoven.org.pl [dostęp 2020-07-08] (pol.).
  52. ↑ STABAT MATER BY SZYMANOWSKI | Klarafestival, www.klarafestival.be [dostęp 2020-07-08] [zarchiwizowane z adresu 2016-10-09].
  53. ↑ Katarzyna Kaczorowska, Opera na Odrze, Wrocław Nasze Miasto, 25 kwietnia 2003 [dostęp 2020-12-30] (pol.).
  54. ↑ Skrzypek na dachu, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [online] [dostęp 2020-12-29].
  55. ↑ Ocenění — 2009 — Zlatá Praha – Mezinárodní televizní festival — Česká televize, www.ceskatelevize.cz [dostęp 2020-07-08] [zarchiwizowane z adresu 2010-10-05] (cz.).
  56. ↑ Sinfonia Varsovia, www.sinfoniavarsovia.org [dostęp 2020-07-08] [zarchiwizowane z adresu 2019-05-15] (pol.).

Media użyte na tej stronie

Agnieszka Rehlis as Composer in Ariadne auf Naxos.jpg
Autor: Agnieszka Rehlis, Licencja: CC BY 3.0
Agnieszka Rehlis - The Proloque of Ariadne auf Naxos Agnieszka Rehlis as Composer in the Proloque of Ariadne auf Naxos Richard Strauss