Agrometeorologia
Agrometeorologia, meteorologia rolnicza (gr. agrós – rola, metéōros – unoszący się w powietrzu, lógos – słowo, nauka, opinia, dowód) – nauka zajmująca się badaniem powiązań pomiędzy produkcją rolniczą a środowiskiem klimatycznym. Przedmiotem badań tej dziedziny jest gleba (znajdują się w niej korzenie roślin), przygruntowa warstwa powietrza (siedlisko roślin i zwierząt), atmosfera, a także m.in. takie zagadnienia jak: transport diaspor i migracje owadów, którymi zajmuje się aerobiologia. W agrometeorologii wykorzystywane są metody badawcze jak m.in. obserwacja, eksperyment, analiza statystyczna i analiza fizyczno-matematyczna.
W jej zakresie znajduje się integracja pojęć i metodologii z takich dziedzin jak: bioklimatologia, hydrologia, gleboznawstwo, uprawa i ochrona roślin, zootechnika, ekologia oraz fizjologia roślin i zwierząt. Składa się na nią kilka działów, do których zaliczana jest m.in. agroklimatologia.
Agrometeorologia przyczynia się do dostarczania dowodów na poparcie decyzji gospodarczych dotyczących m.in.:
- oceny ryzyka upraw poszczególnych gatunków i odmian;
- przewidywania plonów;
- oceny siedlisk pod kątem ilościowym;
- przewidywania dotyczące stopnia rozwoju roślin i agrofagów;
- propozycji dotyczących rozpoczęcia prac polowych, takich jak np. ochrona roślin czy nawadnianie;
- informowania o mogących wystąpić niekorzystnych zjawiskach meteorologicznych.
Do niedawna była ona uznawana za część meteorologii.
Historia
W XVIII wieku R. A. F. de Reaumur przedstawił po raz pierwszy związek ilościowy pomiędzy roślinnością a klimatem. W XX wieku dziedzina ta zaczęła się rozwijać w takich państwach jak:
- Kanada – G. W. Robertson, W. Baier;
- Stany Zjednoczone – C.W. Thornthwaite, R.H. Shaw, P. E. Waggoner;
- Wielka Brytania – R.H.Hooker, H. L. Penman, J. L. Monteith;
- Francja – L. Turc;
- Niemcy – R. Geiger, H. Lieth;
- Holandia – D. A. De Vries, C. T. De Witt;
- Włochy – G. Azzi;
- Rosja – P. Brounow, M, Budyko, O. Sirotienko;
- Estonia – H. Tooming;
- Izrael – G. Stanhill;
- Japonia – Z. Uchijima.
Koordynatorem badań dotyczących agrometeorologii jest Komisja Meteorologii Rolniczej Światowej Organizacji Meteorologicznej.
W Polsce dziedzina ta rozwinęła się w XIX wieku. Pierwszą placówkę dotyczącą tego zakresu nauki założył w niepodległej Polsce Romuald Gumiński (1896-1952). Wpływ na rozwój agrometeorologii mieli także: D. Szymkiewicz, S. Bac, M. Cena i M. Molga.
Badania z zakresu agrometeorologii w Polsce prowadzą:
- uczelnie rolnicze;
- Instytut Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa w Puławach (IUNG);
- Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej w Warszawie (IMiGW).
Zobacz też
- Bogdan Chojnicki