Aguja wielka

Aguja wielka
	Geranoaetus melanoleucus
	(Vieillot, 1819)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	szponiaste
Rodzina	jastrzębiowate
Podrodzina	jastrzębie
Plemię	Accipitrini
Rodzaj	Geranoaetus
Gatunek	aguja wielka
Synonimy
	Spizaetus melanoleucus Vieillot, 1819;
	Spizaetus melanoleucus Vieillot, 1819;
Podgatunki
	G. m. australis Swann, 1922; G. m. melanoleucus (Vieillot, 1819);
	G. m. australis Swann, 1922; G. m. melanoleucus (Vieillot, 1819);
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Zasięg występowania

Aguja wielka^[4], aguja^[5] (Geranoaetus melanoleucus) – gatunek dużego ptaka drapieżnego z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae), zamieszkujący Amerykę Południową. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Podgatunki i zasięg występowania

Aguja wielka zamieszkuje w zależności od podgatunku^[6]^[2]:

G. melanoleucus australis – Andy od zachodniej Wenezueli po Ziemię Ognistą
G. melanoleucus melanoleucus – południowa i wschodnia Brazylia, Paragwaj, północno-wschodnia Argentyna i Urugwaj.

Morfologia

Aguja wielka w locie

Wygląd: Grzbiet i wierzch skrzydeł stalowoszary, spód jasny z drobnym prążkowaniem. Zewnętrzne części spodu skrzydeł szare. Nogi żółte, dziób żółty z czarnym końcem.
Wymiary średnie: dł. ciała ok. 60–70 cm
rozpiętość skrzydeł ok. 190 cm

Ekologia i zachowanie

Biotop: Tereny otwarte, w górach do 4500 m n.p.m.
Gniazdo: Umieszczone np. na dachu budynku mieszkalnego lub gospodarczego, w ruinach wysokich budynków, na nieczynnych kominach fabrycznych oraz na wysokich drzewach w bezpośredniej bliskości siedzib ludzkich.
Jaja: W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając 2–3 jaja.
Wysiadywanie: Jaja wysiadywane są przez okres około 25 dni przez obydwoje rodziców. Pisklęta opuszczają gniazdo po około 60 dniach.
Pożywienie: Drobne kręgowce.

Status

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje aguję wielką za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Trend liczebności populacji uznawany jest za stabilny^[3].

Przypisy

↑ Geranoaetus melanoleucus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
↑ ^a ^b Black-chested Buzzard-eagle (Geranoaetus melanoleucus). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-05)]. (ang.).
↑ ^a ^b Geranoaetus melanoleucus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Accipitrini Vigors, 1824 (Wersja: 2020-09-23). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-03-19].
↑ P. Mielczarek & W. Cichocki. Polskie nazewnictwo ptaków świata. „Notatki Ornitologiczne”. Tom 40. Zeszyt specjalny, s. 49, 1999.
↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Hoatzin, New World vultures, Secretarybird, raptors. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-03-19]. (ang.).

Linki zewnętrzne

Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).

[itis-1] Geranoaetus melanoleucus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).

[ibc-2] Black-chested Buzzard-eagle (Geranoaetus melanoleucus). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-05)]. (ang.).

[iucn-3] Geranoaetus melanoleucus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).

[mk-4] Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Accipitrini Vigors, 1824 (Wersja: 2020-09-23). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-03-19].

[mc-5] P. Mielczarek & W. Cichocki. Polskie nazewnictwo ptaków świata. „Notatki Ornitologiczne”. Tom 40. Zeszyt specjalny, s. 49, 1999.

[ioc-6] F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Hoatzin, New World vultures, Secretarybird, raptors. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-03-19]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne