Aigle (1931)
 | |
| Historia | |
| Stocznia | |
|---|---|
| Położenie stępki | |
| Wodowanie | |
 Marine nationale | |
| Wejście do służby | |
| Los okrętu | samozatopiony 27 listopada 1942, złomowany |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność | 2441 t standardowa |
| Długość | 128,5 m całkowita |
| Szerokość | 11,84 m |
| Zanurzenie | 5,5 m |
| Napęd | |
| 2 turbiny parowe o mocy 64 000 KM, 4 kotły parowe, 2 śruby | |
| Prędkość | 36 węzłów |
| Zasięg | 3650 Mm przy 18 w |
| Uzbrojenie | |
| 5 dział 138,6 mm (5xI) 4 działka 37 mm plot (4xI) 4 wkm 13,2 mm plot (2xII) 6 wt 550 mm (2xIII) 4 mbg, 2 zrzutnie i 44 bg | |
| Załoga | 230 |
Aigle - francuski wielki niszczyciel z okresu II wojny światowej z grupy typów 2400-tonowych, podtypu Aigle. W służbie od 1932, samozatopiony w Tulonie 27 listopada 1942.
Historia
„Aigle” był głównym okrętem nazwanego od niego podtypu Aigle francuskich 2400-tonowych wielkich niszczycieli (grupy C). Nazwa znaczy „orzeł”. Zamówiono go w ramach programu z 1927 roku. Jego budowę rozpoczęto jako pierwszego, lecz ukończono jako ostatniego z grupy C podtypu Aigle. Nosił numery burtowe: w latach 1932-34: 5, 1934-35: 6, 1935-39: brak, 1939-42: X13[1].
Służba w skrócie
Po wybuchu II wojny światowej „Aigle” służył na Morzu Śródziemnym, bazując w Tulonie, w składzie 1. Dywizjonu Kontrtorpedowców (z „Lion” i „Vauban”). Po przystąpieniu Włoch do wojny, wziął udział z 10 innymi niszczycielami tego typu i 4 krążownikami w operacji ostrzelania w czerwcu 1940 włoskich portów Genui i Vado[2].
Po upadku Francji pozostał pod kontrolą rządu Vichy. W latach 1940-1942 wzmocniono mu lekkie uzbrojenie przeciwlotnicze, dodając podwójne działko 37 mm[3].
„Aigle” wraz z innymi okrętami został samozatopiony podczas niemieckiej próby zagarnięcia floty francuskiej w Tulonie 27 listopada 1942. Po przejęciu Tulonu przez Włochów, podnieśli oni okręt, lecz nie podjęli remontu. Został następnie zatopiony pomiędzy listopadem 1943 a marcem 1944 przez lotnictwo alianckie[3]. Wrak został złomowany.
- Szczegółowy opis i dane - w artykule niszczyciele typu 2400-tonowego
Przypisy
Bibliografia
- (ros.) W. W. Iwanow: Korabli Wtoroj Mirowoj wojny: WMS Francji (Корабли Второй Мировой войны: ВМС Франции), Morskaja Kollekcja 11/2004.
- Jean Guiglini: 2400-tonowce Marynarki Francuskiej. Część III w: Okręty Wojenne nr 16, s.34-38
Media użyte na tej stronie
The French destroyer Milan with a number carried in 1936-1937, ONI203 booklet for identification of ships of the French Navy, published by the Division of Naval Intelligence of the Navy Department of the United States (9 November 1942).
Marine Nationale and French merchant ensign. Used from 1794 to 1814/1815, and from 1848 to present.
Notice that its proportions differ from those of the French civil flag. (ensign : 30:33:37, civil : 1/3,1/3,1/3)