Aistulf
 (c) Classical Numismatic Group, Inc. http://www.cngcoins.com, CC BY-SA 2.5 | |
| książę Friuli | |
| Okres | |
|---|---|
| król Longobardów | |
| Okres | |
| książę Spoleto | |
| Okres | |
| Dane biograficzne | |
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Żona | Gisaltruda |
Aistulf lub Astolf[1] (ur. ? – zm. 756) – książę Friuli (744–749), król Longobardów (749–756) i książę Spoleto (751–756). Jego ojcem był książę Pemmo.
Po tym jak jego brat Ratchis został królem, Aitsulf zastąpił go we Friuli. Później zastąpił go jako król, gdy Ratchis abdykował i wstąpił do klasztoru. Aitsulf kontynuował politykę ekspansji i wypadów przeciw papiestwu oraz bizantyjskiemu egzarchatowi Rawenny. W 751[1] zdobył Rawennę i zagroził Rzymowi, żądając podatku pogłównego.
Papież zwrócił się o pomoc do karolińskich majordomów Austrazji, faktycznych władców królestwa Franków. W 741 papież Grzegorz III poprosił Karola Młota o interwencję, lecz ten był zbyt zajęty gdzie indziej i odmówił. W 753 papież Stefan II odwiedził syna Karola Młota Pepina Krótkiego, który został ogłoszony królem Franków w 751 za zgodą papieża Zachariasza. W podziękowaniu za poparcie papieskie dla koronacji, Pepin przekroczył Alpy, pokonał w 756[2] roku Aistulfa i nadał papieżowi ziemie, które Aistulf wydarł ducatus Romanus i egzarchatowi (Emilia-Romania i Pentapolis).
Aistulf zmarł na polowaniu w 756. Jego następcą został Dezyderiusz jako król Longobardów i Alboin jako książę Spoleto. Księstwo Friuli przekazał swemu szwagrowi Anzelmowi, opatowi Nonantoli, którego siostrę Gisaltrudę poślubił, gdy w 749 został królem.
Przypisy
- ↑ a b Praca zbiorowa Historia powszechna Tom 7 Od upadku cesarstwa rzymskiego do ekspansji islamu. Karol Wielki, Mediaset Group SA, 2007, ss. 74, ISBN 978-84-9819-814-0
- ↑ Józef Andrzej Gierowski: Historia Włoch. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1986, s. 41. ISBN 83-04-01943-4.
| Regnum Italiæ (476-493) |
| ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Królestwo Ostrogotów (493-553) | |||||||||||||
| Królestwo Longobardów (565-775) |
| ||||||||||||
| Frankijscy królowie Longobardów, następnie Włoch (774-963) |
|
- po 963 patrz władcy Niemiec
Media użyte na tej stronie
(c) Classical Numismatic Group, Inc. http://www.cngcoins.com, CC BY-SA 2.5
Lombards: Lombardy. & Tuscany. Aistulf. 749-756.
- Æ Follis (1.43 g, 6h). Ravenna mint. Struck 751/2.
- [D] N IST VLF[VS REX], facing crowned and draped bearded bust, holding globus cruciger in right hand; crown topped with cross
- Large M; cross above, [A]/N/N/[O] I across field, RAV below.
- Bernareggi -; Ranieri 848 (same obv. die as illustration); BMC Vandals -; MEC 1, 324.
- Good VF, red-brown patina. Very rare.
- Appointed Duke of the border Duchy of Friuli when his brother Ratchis became king of the Lombards in 744, Aistulf himself became king in 749 when Ratchis was forced to abdicate. During his tenure, Aistulf attempted to expand Lombardic interests in Italy by raiding both the Byzantine exarchate of Ravenna and the territories of the papacy. In 751, the Lombards took Ravenna and began to pressure Rome. In response, Pope Stephen II turned to the de facto Frankish king, Pepin 'le Bref' (the Short) for assistance. In return for a pontifical recognition of his crown, Pepin crossed the Alps, defeated Aistulf, and forced the Lombardic king to relinquish those territories he had extracted from the papacy. Now, much reduced, Aistulf spent the remaining few years of his reign in the pursuit of pleasure. In 756 he was killed in a hunting accident. With his death, the Lombardic kingdom lost even more territory and influence in Italy in the face of an increasing alliance between the papacy and the Carolingians.