Ajas (syn Ojleusa)
| ||||
 Ajas i Kasandra – greckie malowidło wazowe w stylu czerwonofigurowym na attyckim pucharze z V w. p.n.e., Luwr w Paryżu | ||||
| Inne imiona | Ajaks | |||
|---|---|---|---|---|
| Występowanie | mitologia grecka | |||
| Rodzina | ||||
| Ojciec | Ojleus | |||
| Matka | Eriopis lub Alkimache | |||
Ajas (także Ajaks, zw. Małym, gr. Αἴας Aías, łac. Aiax) – uczestnik wojny trojańskiej w mitologii greckiej.
Uchodził za syna Ojleusa[1][2] (króla Lokrów) i jego żony, Eriopis[3] (lub Alkimache). Był jednym z zalotników Heleny.
W noc upadku Troi dopuścił się świętokradztwa, uprowadzając (i wedle innych podań także gwałcąc) Kasandrę, szukającą schronienia u stóp posągu Ateny. Za radą Odyseusza Achajowie chcieli ukamienować świętokradcę, lecz zdążył on uciec.
Po odpłynięciu Ajasa z Troi zagniewana Atena raziła piorunem jego okręt. Ajas ocalał uczepiony skały morskiej, ale gdy zaczął urągać bogini, Posejdon rozbił skałę trójzębem i Ajas utonął. Jego ciało zostało wyrzucone na brzeg wyspy Mykonos, gdzie pogrzebała je Tetyda.
Świętokradczy czyn Ajasa popełniony w Troi spowodował zesłanie przez Atenę zarazy na Lokrów. Znękani chorobą mieszkańcy zwrócili się o pomoc do wyroczni, która zaleciła przebłaganie Ateny przez wysyłanie do Troi w ciągu tysiąca lat dwu dziewcząt-błagalnic. Zwyczaj ten był praktykowany aż do końca wojny fokidzkiej (357–346 p.n.e.)
Przypisy
- ↑ Pierre Grimal: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2008, s. 13. ISBN 83-04-04673-3.
- ↑ Vojtech Zamarovský: Bohovia a hrdinovia antických bájí. Bratislava: Perfekt a.s., 1998, s. 23. ISBN 80-8046-098-1. (słow.)
- ↑ Pierre Grimal, op. cit., s. 260.
Bibliografia
- A. Kempiński: Encyklopedia mitologii ludów indoeuropejskich. Iskry, 2001. ISBN 83-207-1629-2.
- J. Schmidt: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Katowice: 1996. ISBN 83-7132-266-6.
Media użyte na tej stronie
Ajax the Lesser raping Cassandra. Tondo of an Attic red-figure cup, ca. 440-430 BC.