Akacjanie

Akacjanie (homejczycy) – sekta z IV wieku zaliczana do zwolenników arianizmu i składająca się z uczniów biskupa Akacjusza[1]. Byli oni zwolennikami drogi środka między poglądami na temat relacji Syna Bożego do Boga Ojca jakie głosili semiarianie – „homoiousios” (gr. podobny co do istoty), a wyznawcami formuły nicejskiej – zwolennikami homoousios (gr. współistotny), które odrzucali jako niebiblijne[2]. Akacjanie zaproponowali formułę „homoios” – Syn we wszystkim podobny do Ojca zgodnie z Pismem Świętym, która została zatwierdzona na synodzie w Sirmium (359). Po śmierci cesarza Konstancjusza II – zwolennika formuły ich grono praktycznie przestało istnieć.

Współcześnie podobne do akacjańskiej formuły wiary głoszą te wspólnoty chrześcijańskie, które akceptują naukę o Trójcy Świętej bez odwoływania się do Nicejskiego Credo, np. niektóre nurty adwentystyczne[3].

Przypisy

  1. ↑ Hervé Masson; Słownik herezji w Kościele katolickim; Katowice 1993; Wydawnictwo „Książnica”, s. 51.
  2. ↑ Sokrates Scholastyk: Historia Kościoła, s. 250; Warszawa 1986, Instytut Wydawniczy "PAX"
  3. ↑ http://www.opoka.org.pl/slownik/ltk/homoios.html LEKSYKON pojęć teologicznych i kościelnych

Bibliografia

  • Hervé Masson; Słownik herezji w Kościele katolickim; Katowice 1993; Wydawnictwo „Książnica”.