Aksel Lund Svindal

Aksel Lund Svindal

Data i miejsce urodzenia	26 grudnia 1982 Kjeller
Klub	Nero Alpin
Wzrost	189 cm
Debiut w PŚ	28.10 2001, Sölden (DNF - gigant)
Pierwsze punkty w PŚ	15.12 2002, Val d’Isère (23. miejsce – gigant)
Pierwsze podium w PŚ	26.01 2003, Kitzbühel (2. miejsce – kombinacja)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	27.11 2005, Lake Louise (supergigant)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Norwegia Igrzyska olimpijskie złoto Vancouver 2010 Supergigant złoto Pjongczang 2018 Zjazd srebro Vancouver 2010 Zjazd brąz Vancouver 2010 Gigant Mistrzostwa świata złoto Åre 2007 Gigant złoto Åre 2007 Zjazd złoto Val d’Isère 2009 Superkombinacja złoto Ga-Pa 2011 Superkombinacja złoto Schladming 2013 Zjazd srebro Åre 2019 Zjazd srebro Bormio 2005 Kombinacja brąz Val d’Isère 2009 Supergigant brąz Schladming 2013 Supergigant Mistrzostwa świata juniorów złoto Tarvisio 2002 Kombinacja srebro Tarvisio 2002 Supergigant brąz Tarvisio 2002 Zjazd brąz Tarvisio 2002 Slalom Puchar Świata Kryształowa Kula 2006/2007 Kryształowa Kula 2008/2009 2. miejsce 2005/2006 2. miejsce 2012/2013 2. miejsce 2013/2014 3. miejsce 2011/2012 3. miejsce 2017/2018 Puchar Świata (Zjazd) Mała Kryształowa Kula 2012/2013 Mała Kryształowa Kula 2013/2014 2. miejsce 2015/2016 2. miejsce 2017/2018 Puchar Świata (Supergigant) Mała Kryształowa Kula 2005/2006 Mała Kryształowa Kula 2008/2009 Mała Kryształowa Kula 2011/2012 Mała Kryształowa Kula 2012/2013 Mała Kryształowa Kula 2013/2014 3. miejsce 2015/2016 3. miejsce 2017/2018 Puchar Świata (Gigant) Mała Kryształowa Kula 2006/2007 2. miejsce 2010/2011 3. miejsce 2009/2010 Puchar Świata (Kombinacja) Mała Kryształowa Kula 2006/2007
Strona internetowa

Aksel Lund Svindal (ur. 26 grudnia 1982 w Kjeller) – norweski narciarz alpejski, czterokrotny medalista olimpijski, wielokrotny medalista mistrzostw świata juniorów i seniorów oraz dwukrotny zdobywca Pucharu Świata.

Kariera

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Aksel Lund Svindal pojawił się 19 grudnia 1998 roku w zawodach FIS Race w Dombås, gdzie zajął 20. miejsce w gigancie. W 2000 roku brał udział mistrzostwach świata juniorów w Quebecu, gdzie jego najlepszym wynikiem było 28. miejsce w slalomie. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Verbier był między innymi trzynasty w zjeździe i gigancie. Największe sukcesy w tej kategorii wiekowej osiągnął podczas rozgrywanych w 2002 roku mistrzostw świata juniorów w Tarvisio, gdzie zwyciężył w kombinacji, był drugi w supergigancie oraz trzeci w slalomie i zjeździe.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 25 października 2001 roku w Sölden, gdzie nie ukończył rywalizacji w slalomie gigancie. Pierwsze pucharowe punkty wywalczył 15 grudnia 2002 roku w Val d’Isère, zajmując 23. miejsce w gigancie. Nieco ponad miesiąc później, 26 stycznia 2003 roku w Kitzbühel po raz pierwszy stanął na podium zawodów pucharowych, zajmując drugie miejsce w kombinacji. W zawodach tych rozdzielił Austriaka Michaela Walchhofera i Didiera Défago ze Szwajcarii. Swoje pierwsze zwycięstwo w zawodach tego cyklu odniósł 27 listopada 2005 roku w Lake Louise, gdzie był najlepszy w supergigancie. Od 2006 roku w każdym kolejnym sezonie Norweg co najmniej dwukrotnie stawał na podium zawodów PŚ, łącznie dokonując tego ponad 50 razy. Przy tym odniósł 25 zwycięstw, z czego blisko połowę stanowią triumfy w supergigancie. Najlepsze wyniki osiągał w sezonach 2006/2007 i 2008/2009, kiedy sięgał po Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji generalnej. W klasyfikacji końcowej był też drugi w sezonach 2005/2006, 2012/2013 i 2013/2014 oraz trzeci w sezonie 2011/2012. Ponadto kilkukrotnie zdobywał Małe Kryształowe Kule ze zwycięstwa w poszczególnych konkurencjach: w zjeździe w sezonach 2012/2013 i 2013/2014, w supergigancie w sezonach 2005/2006, 2008/2009, 2011/2012, 2012/2013 i 2013/2014 oraz giganta i kombinacji w sezonie 2006/2007.

Podczas treningu przed zawodami w Beaver Creek na początku sezonu 2007/2008, 22 listopada 2007 roku uległ poważnemu wypadkowi, po którym trafił do szpitala. Zawodnik miał połamany nos, pękniętą kość policzkową, pęknięte 2 żebra, a także 15-centymetrową ranę ciętą lewej nogi. Obrażenia okazały się na tyle poważne (szczególnie skomplikowany uraz nogi), że wykluczyły możliwość startu zawodnika w zawodach do końca sezonu^[1]. W sezonie 2008/2009 Svindal powrócił do rywalizacji w Pucharze Świata, wygrywając zjazd i supergigant w Beaver Creek, gdzie rok wcześniej odniósł kontuzję. Zwyciężył też w zjeździe w Åre. Sezon zakończył na czele klasyfikacji generalnej PŚ, wyprzedzając Benjamina Raicha zaledwie dwoma punktami.

W 2003 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Sankt Moritz, zajmując między innymi piąte miejsce w gigancie. Pierwszy medal wśród seniorów zdobył podczas mistrzostw świata w Bormio w 2005 roku, gdzie był drugi w kombinacji. Rozdzielił tam na podium Raicha i Włocha Giorgio Roccę. W 2006 roku wystartował na igrzyskach olimpijskich w Turynie, zajmując między innymi piąte miejsce w supergigancie i szóste w gigancie. Mistrzostwa świata w Åre w 2007 roku przyniosły mu złote medale w zjeździe i gigancie, był też piąty w superkombinacji. Na rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata w Val d’Isère był najlepszy w superkombinacji, a w supergigancie zajął trzecie miejsce. Wyprzedzili go tam jedynie Szwajcar Didier Cuche i Włoch Peter Fill. Największe sukcesy olimpijskie osiągnął podczas igrzysk w Vancouver w 2010 roku. W swoim pierwszym starcie, supergigancie, był drugi, plasując się między Didierem Défago, a Bode Millerem z USA. Następnie był najlepszy w supergigancie, jednak superkombinacji nie ukończył. Na tych samych igrzyskach był też trzeci w gigancie, przegrywając tylko z Carlo Janką ze Szwajcarii i swym rodakiem, Kjetilem Jansrudem. Złoto w supergigancie przywiózł również z mistrzostw świata w Garmisch-Partenkirchen w 2011 roku. Na niemickich mistrzostwach był blisko kolejnego medalu, ale ostatecznie rywalizację w gigancie zakończył na czwartej pozycji, przegrywając walkę o podium z Austriakiem Philippem Schörghoferem. Kolejne medale zdobywał na mistrzostwach świata w Schladming w 2013 roku. Był tam najlepszy w zjeździe oraz trzeci w supergigancie. Brał także udział w igrzyskach w Soczi w 2014 roku, jednak w żadnym ze startów nie stanął na podium. Najlepszy wynik osiągnął w zjeździe, gdzie walkę o brązowy medal przegrał z Jansrudem.

Jest też wielokrotnym mistrzem Norwegii w slalomie, gigancie, zjeździe, supergigancie i superkombinacji.

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
21.	12 lutego	2006	Turyn	Zjazd	1:48,80	+2,10	Antoine Dénériaz
DNF	14 lutego	2006	Turyn	Kombinacja	3:09,45	—	Ted Ligety
5.	18 lutego	2006	Turyn	Supergigant	1:30,65	+0,45	Kjetil André Aamodt
6.	20 lutego	2006	Turyn	Gigant	2:35,00	+1,06	Benjamin Raich
DNF2	25 lutego	2006	Turyn	Slalom	1:43,14	—	Benjamin Raich
2.	15 lutego	2010	Vancouver	Zjazd	1:54,31	+0,07	Didier Défago
1.	19 lutego	2010	Vancouver	Supergigant	1:30,34	—	—
DNF2	21 lutego	2010	Vancouver	Superkombinacja	2:44,92	—	Bode Miller
3.	23 lutego	2010	Vancouver	Gigant	2:37,83	+0,61	Carlo Janka
4.	9 lutego	2014	Soczi	Zjazd	2:06,23	+0,29	Matthias Mayer
8.	14 lutego	2014	Soczi	Superkombinacja	2:45,20	+1,68	Sandro Viletta
7.	16 lutego	2014	Soczi	Supergigant	1:18,14	+0,62	Kjetil Jansrud
DNF2	13 lutego	2018	Jeongseon	Superkombinacja	2:06,52	–	Marcel Hirscher
1.	15 lutego	2018	Jeongseon	Zjazd	1:40,25	–	–
5.	16 lutego	2018	Jeongseon	Supergigant	1:24,44	+0,49	Matthias Mayer

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
DNF1	2 lutego	2003	Sankt Moritz	Supergigant	1:38,80	-	Stephan Eberharter
22.	8 lutego	2003	Sankt Moritz	Zjazd	1:43,54	+2,56	Michael Walchhofer
5.	12 lutego	2003	Sankt Moritz	Gigant	2:45,93	+0,84	Bode Miller
7.	29 stycznia	2005	Bormio	Supergigant	1:27,55	+1,61	Bode Miller
2.	3 lutego	2005	Bormio	Kombinacja	3:19,10	+0,91	Benjamin Raich
7.	5 lutego	2005	Bormio	Zjazd	1:56,22	+1,16	Bode Miller
6.	9 lutego	2005	Bormio	Gigant	2:50,41	+1,58	Hermann Maier
12.	12 lutego	2005	Bormio	Slalom	1:41,34	+2,43	Benjamin Raich
13.	6 lutego	2007	Åre	Supergigant	1:14,30	+0,94	Patrick Staudacher
5.	8 lutego	2007	Åre	Superkombinacja	2:28,99	+0,60	Daniel Albrecht
1.	11 lutego	2007	Åre	Zjazd	1:44,68	-	-
1.	14 lutego	2007	Åre	Gigant	2:19,64	-	-
DNF1	17 lutego	2007	Åre	Slalom	1:57,33 mn	-	Mario Matt
3.	4 lutego	2009	Val d’Isère	Supergigant	1:19,41	+1,02	Didier Cuche
11.	7 lutego	2009	Val d’Isère	Zjazd	2:07,01	+1,70	John Kucera
1.	9 lutego	2009	Val d’Isère	Superkombinacja	2:23,00	-	-
9.	13 lutego	2009	Val d’Isère	Gigant	2:18,82	+1,79	Carlo Janka
DNF	9 lutego	2011	Ga-Pa	Supergigant	1:38,31	-	Christof Innerhofer
5.	12 lutego	2011	Ga-Pa	Zjazd	1:58,41	+1,42	Erik Guay
1.	14 lutego	2011	Ga-Pa	Superkombinacja	2:54,51	-	-
4.	18 lutego	2011	Ga-Pa	Gigant	2:10,56	+0,49	Ted Ligety
3.	6 lutego	2013	Schladming	Supergigant	1:23,96	+0,22	Ted Ligety
1.	9 lutego	2013	Schladming	Zjazd	2:01,32	-	-
DNF2	11 lutego	2013	Schladming	Superkombinacja	2:56,96	-	Ted Ligety
4.	15 lutego	2013	Schladming	Gigant	2:30,71	+1,79	Ted Ligety
6.	5 lutego	2015	Vail/Beaver Creek	Supergigant	1:15,68	+0,37	Hannes Reichelt
6.	7 lutego	2015	Vail/Beaver Creek	Zjazd	1:43,18	+0,45	Patrick Küng
16.	6 lutego	2019	Åre	Supergigant	1:24,20	+0,92	Dominik Paris
2.	9 lutego	2019	Åre	Zjazd	1:19,97	+0,02	Kjetil Jansrud

Mistrzostwa świata juniorów

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
48.	21 lutego	2000	Québec	Zjazd	1:10,77 min	+3,30 s	Thomas Graggaber
33.	22 lutego	2000	Québec	Supergigant	1:15,69 min	+3,03 s	Klaus Kröll
28.	25 lutego	2000	Québec	Slalom	1:52,95 min	+5,43 s	Daniel Défago
39.	26 lutego	2000	Québec	Gigant	1:52,09 min	+5,70 s	Georg Streitberger
13.	5 lutego	2001	Verbier	Zjazd	1:30,23 min	+1,95 s	Thomas Graggaber
18.	6 lutego	2001	Verbier	Supergigant	1:28,17 min	+3,28 s	Christoph Kornberger
DNF	8 lutego	2001	Verbier	Gigant	2:08,79 min	-	Hannes Reiter
DNF1	9 lutego	2001	Verbier	Slalom	1:25,72 min	-	Stefan Kogler
3.	27 lutego	2002	Tarvisio	Zjazd	1:26,85 min	+0,41 s	Adam Cole
2.	28 lutego	2002	Tarvisio	Supergigant	1:25,02 min	+0,50 s	Peter Fill
3.	2 marca	2002	Tarvisio	Slalom	1:30,46 min	+0,91 s	Steven Nyman
1.	3 marca	2002	Tarvisio	Kombinacja	11,77 pkt	-	-

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Zwycięstwa w zawodach

1. Lake Louise – 27 listopada 2005 (supergigant)
2. Åre – 15 marca 2006 (zjazd)
3. Beaver Creek – 30 listopada 2006 (kombinacja)
4. Hinterstoder – 21 grudnia 2006 (gigant)
5. Lenzerheide – 13 marca 2007 (zjazd)
6. Lenzerheide – 15 marca 2007 (supergigant)
7. Lenzerheide – 17 marca 2007 (gigant)
8. Sölden – 28 października 2007 (gigant)
9. Lake Louise – 25 listopada 2007 (supergigant)
10. Beaver Creek – 5 grudnia 2008 (zjazd)
11. Beaver Creek – 6 grudnia 2008 (supergigant)
12. Åre – 11 marca 2009 (zjazd)
13. Val Gardena – 18 grudnia 2009 (supergigant)
14. Adelboden – 8 stycznia 2011 (gigant)^[4]
15. Lake Louise – 27 listopada 2011 (supergigant)
16. Schladming – 14 marca 2012 (zjazd)
17. Lake Louise – 24 listopada 2012 (zjazd)
18. Lake Louise – 25 listopada 2012 (supergigant)
19. Val Gardena – 14 grudnia 2012 (supergigant)
20. Kitzbühel – 25 stycznia 2013 (supergigant)
21. Kvitfjell – 3 marca 2013 (supergigant)
22. Lake Louise – 1 grudnia 2013 (supergigant)
23. Beaver Creek – 6 grudnia 2013 (zjazd)
24. Val Gardena – 20 grudnia 2013 (supergigant)
25. Bormio – 29 grudnia 2013 (zjazd)
26. Lake Louise – 28 listopada 2015 (zjazd)
27. Lake Louise – 29 listopada 2015 (supergigant)
28. Beaver Creek – 4 grudnia 2015 (zjazd)
29. Val Gardena – 18 grudnia 2015 (supergigant)
30. Val Gardena – 19 grudnia 2015 (zjazd)
31. Wengen – 16 stycznia 2016 (zjazd)
32. Kitzbühel – 22 stycznia 2016 (supergigant)
33. Beaver Creek – 2 grudnia 2017 (zjazd)
34. Val Gardena – 16 grudnia 2017 (zjazd)
35. Kitzbühel – 19 stycznia 2018 (supergigant)
36. Val Gardena – 14 grudnia 2018 (supergigant)

Pozostałe miejsca na podium w zawodach

1. Kitzbühel – 26 stycznia 2003 (kombinacja) - 2. miejsce
2. Kitzbühel – 22 stycznia 2006 (kombinacja) - 3. miejsce
3. Yongpyong – 4 marca 2006 (gigant) - 3. miejsce
4. Åre – 16 marca 2006 (supergigant) - 3. miejsce
5. Beaver Creek – 2 grudnia 2006 (gigant) - 2. miejsce
6. Adelboden – 6 stycznia 2007 (gigant) - 3. miejsce
7. Kvitfjell – 9 marca 2007 (kombinacja) - 3. miejsce
8. Beaver Creek – 7 grudnia 2008 (gigant) - 3. miejsce
9. Kitzbühel – 23 stycznia 2009 (supergigant) - 2. miejsce
10. Kvitfjell – 6 marca 2009 (zjazd) - 3. miejsce
11. Åre – 12 marca 2009 (supergigant) - 2. miejsce
12. Beaver Creek – 5 grudnia 2009 (zjazd) - 3. miejsce
13. Beaver Creek – 6 grudnia 2009 (gigant) - 3. miejsce
14. Kvitfjell – 6 marca 2010 (zjazd) - 2. miejsce
15. Kvitfjell – 7 marca 2010 (supergigant) - 3. miejsce^[5]
    
16. Garmisch-Partenkirchen – 11 marca 2010 (supergigant) - 3. miejsce
17. Lake Louise – 27 listopada 2010 (zjazd) - 3. miejsce
18. Val d’Isère – 11 grudnia 2010 (gigant) - 2. miejsce
19. Wengen – 14 stycznia 2011 (superkombinacja) - 3. miejsce
20. Kitzbühel – 21 stycznia 2011 (supergigant) - 3. miejsce
21. Chamonix – 30 stycznia 2011 (superkombinacja) - 3. miejsce
22. Lenzerheide – 16 marca 2011 (zjazd) - 3. miejsce
23. Beaver Creek – 3 grudnia 2011 (supergigant) - 2. miejsce
24. Kvitfjell – 3 marca 2012 (zjazd) - 3. miejsce
25. Kvitfjell – 4 marca 2012 (supergigant) - 2. miejsce
26. Beaver Creek – 30 listopada 2012 (zjazd) - 2. miejsce
27. Beaver Creek – 1 grudnia 2012 (supergigant) - 2. miejsce
28. Bormio – 29 grudnia 2012 (zjazd) - 3. miejsce
29. Kvitfjell – 2 marca 2013 (zjazd) - 2. miejsce
30. Wengen – 18 stycznia 2014 (zjazd) - 3. miejsce
31. Kitzbühel – 25 stycznia 2014 (zjazd) - 2. miejsce
32. Kitzbühel – 26 stycznia 2014 (supergigant) - 3. miejsce^[6]
    
33. Alta Badia – 21 grudnia 2015 (gigant równoległy) - 2. miejsce
34. Wengen – 15 stycznia 2016 (superkombinacja) - 2. miejsce
35. Val d’Isère – 2 grudnia 2016 (supergigant) - 2. miejsce
36. Val d’Isère – 3 grudnia 2016 (zjazd) - 3. miejsce
37. Val Gardena – 17 grudnia 2016 (zjazd) - 2. miejsce
38. Lake Louise – 25 listopada 2017 (zjazd) - 3. miejsce
39. Bormio – 28 grudnia 2017 (zjazd) - 2. miejsce
40. Wengen – 13 stycznia 2018 (zjazd) - 2. miejsce
41. Kvitfjell – 10 marca 2018 (zjazd) - 3. miejsce
42. Åre – 15 marca 2018 (supergigant) - 3. miejsce
43. Beaver Creek – 30 listopada 2018 (zjazd) - 3. miejsce
44. Beaver Creek – 1 grudnia 2018 (supergigant) - 3. miejsce

• W sumie (36 zwycięstw, 19 drugich i 25 trzecich miejsc).

Przypisy

Bibliografia

• Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
• Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-06-16)]. (ang.)
• Profil na stronie ski-db.com (ang.)
• Strona internetowa (ang.)