Aktinidia chińska
| ||
Owoce aktinidii chińskiej | ||
Systematyka[1][2] | ||
Domena | eukarionty | |
---|---|---|
Królestwo | rośliny | |
Podkrólestwo | rośliny zielone | |
Nadgromada | rośliny telomowe | |
Gromada | rośliny naczyniowe | |
Podgromada | rośliny nasienne | |
Nadklasa | okrytonasienne | |
Klasa | Magnoliopsida | |
Nadrząd | astropodobne | |
Rząd | wrzosowce | |
Rodzina | aktinidiowate | |
Rodzaj | aktinidia | |
Gatunek | aktinidia chińska | |
Nazwa systematyczna | ||
Actinidia chinensis Planch. London J. Bot. 6:303. 1847 |
Aktinidia chińska (Actinidia chinensis Planch.) – gatunek pnącza z rodziny aktinidiowatych (Actinidiaceae). Popularnie zwana „kiwi”(od podobieństwa włosków na owocach do piórek ptaka nielota zwanego również kiwi)[3], albo „agrest chiński”. Pochodzi z Chin[4]. Jest uprawiana w wielu krajach świata. Największe plantacje zaś znajdują się na Nowej Zelandii. W Polsce uprawiana rzadko, ponieważ jest rośliną pochodzącą z klimatu podzwrotnikowego i nie znosi silniejszych przymrozków[3].
Morfologia
- Pokrój
- Potężne drzewiaste pnącza osiągają do 25 metrów, jednak na plantacjach prowadzone są do 8 metrów[3]. Są rudo owłosione[5].
- Liście
- Dość duże, szerokojajowate lub okrągłe, o piłkowanych brzegach. Są krótko owłosione rudymi włoskami, miękkie.
- Kwiaty
- Roślina dwupienna. Owoce wiążą się wyłącznie na egzemplarzach żeńskich, dojrzewają jesienią. Egzemplarze męskie wytwarzają bowiem kwiaty niepłodne, mające za zadanie jedynie dostarczyć pyłku koniecznego do zapylenia i zapłodnienia kwiatów żeńskich. Kwiaty są 6-krotne, mają 1 słupek i liczne pręciki, kwiaty żeńskie są kremowe, pachnące, osadzone po kilka w kątach liści, mają około 3-4 cm długości. Natomiast męskie są drobniejsze kremowobiałe, na krótkich szypułkach[3].
- Owoce
- Dość duża (o ciężarze do 100g), wydłużona, walcowata jagoda. Jest aromatyczna, zapachem przypomina melon i agrest, jajowata, o brązowej lub brązowozielonkawej skórce pokrytej kutnerem. Miąższ owocu jest zielonkawy, soczysty i słodkokwaśny. Wewnątrz jagody jest mnóstwo drobnych, czarnych miękkich nasionek ułożonych na kształt wieńca otaczającego białe jądro[3].
Zastosowanie
Roślina lecznicza
Owoce są jadalne i chętnie spożywane. Zawierają dużo witaminy C, do 100 mg%[5], oraz inne: B1,B2, prowitaminę A, kwasy organiczne, cukry, sole mineralne. Witamina C zawarta w owocach kiwi ulega jedynie minimalnemu rozkładowi podczas przerabiania ich na przetwory. Spożywanie świeżych, surowych owoców zaleca się w leczeniu szkorbutu, paradontozy, tzw. osłabienia wiosennego oraz grypy i przeziębienia. Owoc kiwi zawiera enzym rozkładający białko - aktinidię, z tego powodu nie należy na bazie kiwi robić koktajlów mlecznych, ponieważ są gorzkie i niesmaczne[3].
Roślina ozdobna
Jest sadzona w parkach i przydomowych ogródkach.
Zmienność
Istnieje jedna odmiana botaniczna Actinidia chinensis Planch. var. chinensis[4] oraz wiele odmian uprawnych (kultywarów) wyhodowanych przez ogrodników. W Nowej Zelandii wyhodowany został nowy kultywar o owocach o żółtym miąższu i mniej owłosionej skórce. Owoce są mniej cierpkie niż zielone kiwi. Ich sprzedaż rośnie.
Przypisy
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS ONE”, 10 (4), 2015, e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-03-12] (ang.).
- ↑ a b c d e f Eliza Lamer-Zamarska: Owoce egzotyczne. Wrocław: Astrum, 1996, s. 26-29. ISBN 83-7249-122-4.
- ↑ a b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-07-20].
- ↑ a b Alicja Szweykowska, Jerzy Szweykowski (red.): Słownik botaniczny. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1993, s. 15. ISBN 83-214-0140-6.
Media użyte na tej stronie
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
kiwifruit
Autor:
Luis Miguel Bugallo Sánchez (Lmbuga)
- Copyright: GFDL (GNU Free Documentation License)
- Publicada por/Publish by: Luis Miguel Bugallo Sánchez
Foto tirada cunha Nikon E8800 en Mandaio - Oza (Betanzos)