Aktywna ochrona przyrody

Wsiedlanie sokoła wędrownego

W odpowiedzi na świadome lub nieświadome, lecz zawsze aktywne niszczenie przyrody przez człowieka, powstała idea jej ochrony aktywnej, stawiająca sobie za cel odwrócenie lub zrekompensowanie niekorzystnych zmian wprowadzanych w środowisko przez człowieka. Wejście Polski do Unii Europejskiej otworzyło w tym względzie nowe możliwości przez uzyskanie środków unijnych na proekologiczne inwestycje. Mimo to, powodzenie idei aktywnej ochrony przyrody wciąż zależy głównie od chęci działania i świadomości każdego indywidualnego obywatela, który musi wiedzieć jak swym zachowaniem wpływa na otoczenie i chcieć zmieniać stan środowiska na lepszy. Przykładami aktywnych działań na rzecz ochrony środowiska są:

  • przebudowa drzewostanów w taki sposób, aby z monokultur doprowadzić je do pierwotnej, zróżnicowanej gatunkowo i wiekowo postaci;
  • wszelkiego rodzaju zalesianie i sadzenie drzew
  • kontrola i przeciwdziałanie nielegalnej wycince drzew
  • przeciwdziałanie kłusownictwu
  • reintrodukcja, czyli ponowne wprowadzenie do ekosystemu gatunku, który kiedyś został z niego usunięty
  • kontynuacja dotychczasowego sposobu użytkowania biocenoz po to, aby zachować dotychczas zasiedlające je gatunki (koszenie łąk, mimo że nie ma potrzeby gromadzenia paszy dla zwierząt gospodarskich)
  • budowa i rozwieszanie skrzynek lęgowych
  • tworzenie pod drogami przepustów dla drobnych zwierząt (płazów, gadów, drobnych ssaków) i ekoprzejść nad autostradami
  • cała działalność związana z recyklingiem
  • wyszukiwanie i ochrona stanowisk gatunków chronionych
  • umożliwienie zwierzętom dostępu do wody przez odpowiednie profilowanie brzegów cieków wodnych i zbiorników, budowa ekologicznych fontann w mieście oraz wystawianie pojników

Media użyte na tej stronie