Al-Ajzarijja

Al-Ajzarijja

‏العيزريه‎

Państwo	Palestyna /  Izrael
Populacja (2009) • liczba ludności	24 950
Położenie na mapie Palestyny Al-Ajzarijja
31°46′12,08″N 35°15′51,75″E/31,770022 35,264375

Al-Ajzarijja (arab. العيزرية) – miasto w Palestynie (Zachodni Brzeg). Według danych szacunkowych na rok 2009 liczy 24 950 mieszkańców^[1].

W czasach biblijnych wieś funkcjonowała pod nazwą Betania, albo - ze względu na znajdujący się tam dom, a później grób św. Łazarza – Lazarium^[2][3]. W Betanii mieszkały też Marta i Maria goszczące Jezusa. Z powodu tych biblijnych powiązań miejsce to, już od pierwszych wieków chrześcijaństwa, przyciągało licznych pielgrzymów.

Czasy biblijne

Kościół św. Łazarza

Zgodnie z danymi Ewangelii Betania (Al-Ajzarijja) znajdowała się przy południowo-wschodnim zboczu Góry Oliwnej, w pobliżu Jerozolimy (ok. 2,7 km)^[4].

Historia

W czasach Królestwa Jerozolimskiego w Betanii znajdowały się dwa kościoły: św. Łazarza zbudowany nad jego grobem i drugi, w miejscu, w którym stał dom Marty i Marii. Na początku XII w. kościół i klasztor św. Łazarza otrzymali na własność kanonicy Grobu Świętego, lecz w roku 1138 przekazali je oni królowej Melisendzie, która je odnowiła i powiększyła, osadzając tu benedyktynki, a dla obrony klasztoru przeciw ewentualnym napadom nieprzyjaciół zbudowała warowną wieżę.

Gdy Jerozolima dostała się pod władzę muzułmanów, kościoły Lazarium wkrótce zostały opuszczone. Pod koniec XVI w. ruiny kościoła św. Łazarza przekształcono w meczet i w ten sposób krypta Łazarza stała się niedostępna dla chrześcijan. Lecz w roku 1613 o. Angelo z Messyny, Kustosz Ziemi Świętej, kupił od muzułmanów prawo wykucia w skale obecnie istniejących schodów, by można schodzić nimi do grobu Łazarza i odprawiać tam mszę świętą. W 1889 r. teren zajmowany przez drugi z kościołów został wykupiony przez Kustodię Ziemi Świętej, jedną z prowincji zakonu franciszkanów^[5].

W latach 1952–1953 według projektu Antonio Barluzziego wybudowano Kościół św. Łazarza, upamiętniający grób Łazarza i gościnny dom Marty, Marii i Łazarza^[6]. Kościół nie posiada okien, oświetlony jest światłem wpadającym przez otwór w kopule. Wnętrze zdobią liczne mozaiki tematycznie związane ze zmartwychwstaniem. W budowlę zostały wkomponowane pozostałości dawniejszych kościołów. Zachowana jest też krypta Grobu Łazarza (z 1613 r.) oraz fragmenty klasztoru Benedyktynek z XII wieku. Sanktuarium opiekują się franciszkanie z Kustodii Ziemi Świętej, którzy posiadają w Betanii niewielki klasztor^[7].

Zobacz też

• Grób Łazarza
• Lazaret

Przypisy