Al-Aziz Usman, arab. العزيز عثمان (pełne imię: al-Malik al-Aziz Imad ad-Din Abu al-Fath Usman ibn Jusuf), ur. 1171 - zm. 29 listopada 1198 – sułtan z dynastii Ajjubidów, panujący w Egipcie w latach 1193 - 1198.
Był synem Saladyna (1174 - 1193). W roku 1186 został ustanowiony przez ojca nominalnym zarządcą Egiptu, chociaż faktyczną władzę sprawował jego wuj i opiekun Al-Adil (1200 - 1218)[1]. Kiedy Saladyn zmarł w roku 1193, Al-Aziz nie uznał zwierzchności swojego starszego brata Al-Afdala (1193 - 1196), panującego w Damaszku. Al-Afdal usunął większość ministrów swojego ojca, ci zaś zbiegli do Kairu i namówili Al-Aziza do zaatakowania swojego brata. Ten wyruszył przeciwko Damaszkowi w maju 1194 roku. Al-Afdal wezwał na pomoc sprawującego wówczas rządy w Al-Dżazirze Al-Adila. Ten doprowadził do zawarcia nowego układu pomiędzy trzema synami Saladyna. Al-Aziz otrzymał Judeę, a rządzący w Aleppo Az-Zahir (1193 - 1216) Laodyceę i Dżablę, przy czym obaj uznawali zwierzchnictwo Al-Afdala. W następnym roku Al-Aziz jednak ponownie zaatakował Damaszek, tym razem działając w przymierzu z Az-Zahirem. Al-Adil także tym razem wsparł Al-Afdala i swoimi intrygami rozbił koalicję, zaś niektórzy emirowie zaczęli opuszczać armię Al-Aziza. Wykorzystując to Al-Afdal przepędził armię brata do Egiptu i rozpoczął przygotowania do jego inwazji, zrezygnował jednak z tych planów, gdy Al-Adil zagroził, że w razie ataku na Egipt przejdzie na stronę Al-Aziza. Al-Adil podążył za Al-Azizem do Egiptu i w obliczu narastających dowodów niekompetencji Al-Afdala obaj porozumieli się co do jego obalenia. W lipcu 1196 roku nowi sprzymierzeńcy zajęli Damaszek i odtąd Al-Adil miał sprawować w nim władzę jako namiestnik nowego najwyższego sułtana Ajjubidów, Al-Aziza. Al-Afdal został skazany na zesłanie do niewielkiego miasta Salchad. Al-Aziz krótko cieszył się swoją nowo zdobytą pozycją, ponieważ zmarł 29 listopada 1198 roku po upadku z konia, pozostawiając jako swojego następcę dwunastoletniego syna Al-Mansura (1198 - 1199)[2][3].
Przypisy
Bibliografia
- Thomas Asbridge: Krucjaty. Wojna o Ziemię Świętą. Kraków: Wydawnictwo Astra, 2015. ISBN 978-83-89981-59-2.
- Sir Hamilton A. R. Gibb: The Aiyūbids. W: Wolff, R. L.; Hazard, H. W. (ed.): The later Crusades, 1189-1311 (A History of the Crusades, Volume II). Madison, Wisconsin: University of Wisconsin Press, 1969, s. 693 - 714.Sprawdź autora:1.
- Steven Runciman: Dzieje Wypraw Krzyżowych. Tom III. Warszawa: Książnica. ISBN 978-83-245-7681-4.
Ajjubidzi |
---|
Egipt (1174–1254) | |
---|
Damaszek (1186–1260) | |
---|
Aleppo (1186–1260) | - Az-Zahir Ghazi
- Al-Aziz Muhammad
- An-Nasir Jusuf
|
---|
Hims (1175–1263) | |
---|
Hama (1175–1342) | - Al-Muzaffar Umar
- Al-Mansur Muhammad
- An-Nasir Kilidż Arslan
- Al-Muzaffar Mahmud
- Al-Mansur Muhammad II
- Al-Muzaffar Mahmud II
- Abu al-Fida
- Al-Afdal Muhammad
|
---|
Al-Dżazira (1192–1260) | |
---|
Baalbek (1178–1260) | |
---|
Zajordanie (1187–1263) | |
---|
Jemen (1173–1228) | - Turan Szah
- Tughtakin
- Al-Mu’izz Isma’il
- An-Nasir Ajjub
- Al-Muzaffar Sulajman
- Al-Masud Jusuf
|
---|
|