Al-Waladża
| ||
Państwo | Mandat Palestyny | |
Dystrykt | Dystrykt Jerozolimy | |
Wysokość | 750 m n.p.m. | |
Populacja (1945) • liczba ludności | 1 650 | |
Data zniszczenia | 21 października 1948 | |
Powód zniszczenia | atak Sił Obronnych Izraela | |
Obecnie | Amminadaw | |
31°44′26″N 35°08′46″E/31,740556 35,146111 | ||
Strona internetowa |
Al-Waladża (arab. الولجة) – nieistniejąca już arabska wieś, która była położona w Dystrykcie Jerozolimy w Mandacie Palestyny. Wieś została wyludniona i zniszczona podczas I wojny izraelsko arabskiej (al-Nakba), po ataku Sił Obronnych Izraela w dniu 21 października 1948[1].
Położenie
Al-Waladża leżała wśród wzgórz Judei, w odległości 8 kilometrów na zachód od miasta Jerozolima. Według danych z 1945 do wsi należały ziemie o powierzchni 1 770,8 ha. We wsi mieszkało wówczas 1 650 osób[2].
własność gruntów | powierzchnia gruntów (hektary) |
---|---|
Arabowie | 1 750,7 |
Żydzi | 3,5 |
publiczne | 16,6 |
Razem | 1 770,8 |
Rodzaj użytkowanych gruntów | Arabowie (hektary) | Żydzi (hektary) |
---|---|---|
uprawy oliwek | 8 | 0 |
uprawy nawadniane | 213,6 | 0 |
uprawy zbóż | 620,5 | 2,2 |
nieużytki | 930,1 | 1,3 |
zabudowane | 3,1 | 0 |
Historia
W 1596 Al-Waladża liczyła 655 mieszkańców, którzy płacili podatki z upraw pszenicy, jęczmienia, winorośli, owoców, oliwek, oraz hodowli kóz i uli[3].
W okresie panowania Brytyjczyków Al-Waladża była dużą wsią. Wieś posiadała jeden meczet i szkołę podstawową[2].
Podczas I wojny izraelsko-arabskiej w maju 1948 wieś zajęły wojska egipskie. Była ona broniona przez arabskich ochotników z Bractwa Muzułmańskiego i Arabskiej Armii Wyzwoleńczej. Podczas operacji Jekew w dniu 21 października 1948 wojska izraelskie zajęły wieś Al-Waladża. Mieszkańcy zostali wysiedleni, a większość domów wyburzono. Wieś została odbudowana po wojnie po drugiej stronie wadi, pod nazwą Al-Waladża[2].
Miejsce obecnie
Na gruntach wioski Al-Waladża powstał w 1950 moszaw Amminadaw.
Palestyński historyk Walid Chalidi, tak opisał pozostałości wioski Al-Waladża: „Na terenie wsi stoi kilka kamiennych domów. Północna część terenu pokryta jest kamiennym gruzem. Na zachodzie znajdują się tarasy, które porastają drzewa migdałowe”[2].
Przypisy
- ↑ Walid Chalidi: All That Remains: The Palestinian Villages Occupied and Depopulated by Israel in 1948. Washington D.C.: Institute for Palestine Studies, 1992. ISBN 0-88728-224-5.
- ↑ a b c d Welcome To al-Walaja (ang.). W: Palestine Remembered [on-line]. [dostęp 2011-10-24].
- ↑ Wolf-Dieter Hütteroth, Kamal Abdulfattah: Historical Geography of Palestine, Transjordan and Southern Syria in the Late 16th Century. Erlanger Geographische Arbeiten. Erlangen: Vorstand der Fränkischen Geographischen Gesellschaft, 1977, s. 116.
Media użyte na tej stronie
Autor:
- Israel_location_map.svg: NordNordWest
- derivative work: Nableezy (talk)
Location map of Mandatory Palestine
The Palestine Ensign, flown by ships registered in the British Mandate territory during the period 1927–1948. This was the only Palestine-specific flag which was not restricted to official use by a government functionary or department (see Flag of the British Mandate for Palestine).