Al-Walid I

Al-Walid I
kalif
Okres

od 705
do 715

Dane biograficzne
Dynastia

Umajjadzi

Data urodzenia

ok. 668

Data śmierci

715

Ojciec

Abd al-Malik ibn Marwan

© Vyacheslav Argenberg / http://www.vascoplanet.com/, CC BY 4.0
Wielki Meczet Umajjadów w Damaszku

Al-Walid I (ur. ok. 668, zm. 715) – kalif w latach 705-715.

Życiorys

Pochodził z dynastii Umajjadów. Był synem kalifa Abd al-Malika, bratem późniejszych kalifów: Sulajmana, Jazida II i Hiszama.

Jego rządy były okresem wielkiej ekspansji arabskiej w Azji Środkowej, w Afryce Północnej i w Europie.

W 705 roku jeden z jego namiestników Kutajba Ibn Muslim rozpoczął marsz wojsk arabskich na wschód, który zakończył się podbojami: Baktrii (705), Buchary (709), Samarkandy (712) i Fergany (715). Dotarł też do Indii, gdzie zajął Multan. Jego zaufany dowódca Musa Ibn Nusajr poprowadził wojska w kierunku zachodnim, gdzie zdobył Tanger i włączył do kalifatu Maghreb[1]. W 710 roku rozpoczęto też najazdy na Półwysep Iberyjski, które doprowadziły w krótkim czasie do opanowania przez Saracenów południa Hiszpanii i w konsekwencji do upadku Królestwa Wizygotów.

W sprawach wewnętrznych państwa arabskiego Al-Walid I umocnił swoją pozycję poprzez kontynuowanie reform zapoczątkowanych przez jego ojca. Opodatkował wszystkich posiadaczy i użytkowników ziemi charadżem. Odszedł też od tolerancji religijnej swoich poprzedników. Usunął ze swojego dworu chrześcijan i odebrał im jedną z najważniejszych świątyń na Bliskim Wschodzie Bazylikę Św. Jana Chrzciciela w Damaszku, którą kazał przebudować na meczet zwany później Wielkim Meczetem Umajjadów. Rozbudował też główne sanktuarium islamu Mekkę.

Wobec współwyznawców był filantropem. W kalifacie za jego czasów rozwinięto system zasiłków dla ubogich muzułmanów. Stworzono sieć przytułków i lazaretów dla chorych i kalekich.

Przypisy

  1. ↑ Catlos 2019 ↓.

Bibliografia

  • Brian A. Catlos: Królestwa wiary. Nowa historia muzułmańskiej Hiszpanii. Wyd. 1. Poznań: Dom Wydawniczy Rebis, 2019. ISBN 978-83-8062-518-1.
Kalifowie
Kalifowie prawowierni
Z dynastii Umajjadów
(Damaszek)
Z dynastii Abbasydów
(Bagdad)
  • As-Saffah (750–754)
  • Al-Mansur (754–775)
  • Al-Mahdi (775–785)
  • Al-Hadi (785–786)
  • Harun ar-Raszid (786–809)
  • Al-Amin (809–813)
  • Al-Ma'mun (813–833)
  • Al-Mutasim (833–842)
  • Al-Wasik (842–847)
  • Al-Mutawakkil (847–861)
  • Al-Muntasir (861–862)
  • Al-Musta'in (862–866)
  • Al-Mu'tazz (866–869)
  • Al-Muhtadi (869–870)
  • Al-Mu'tamid (870–892)
  • Al-Mu'tadid (892–902)
  • Al-Muktafi (902–908)
  • Al-Muktadir (908–932)
  • Al-Kahir (932–934)
  • Ar-Radi (934–940)
  • Al-Muttaki (940–944)
  • Al-Mustakfi (944–946)
  • Al-Muti (946–974)
  • At-Ta'i (974–991)
  • Al-Kadir (991–1031)
  • Al-Ka'im (1031–1075)
  • Al-Muktadi (1075–1094)
  • Al-Mustazhir (1094–1118)
  • Al-Mustarszid (1118–1135)
  • Ar-Raszid (1135–1136)
  • Al-Muktafi (1136–1160)
  • Al-Mustandżid (1160–1170)
  • Al-Mustazi (1170–1180)
  • An-Nasir (1180–1225)
  • Az-Zahir (1225–1226)
  • Al-Mustansir (1226–1242)
  • Al-Must'asim (1242–1258)

Media użyte na tej stronie

Syria, Damascus, The Umayyad Mosque.jpg
© Vyacheslav Argenberg / http://www.vascoplanet.com/, CC BY 4.0
Damascus, Syria: The courtyard of the 8th-century Umayyad Mosque. The Umayyad Mosque, located in the old city of Damascus, is one of the largest and oldest mosques in the world. It is considered by some Muslims to be the fourth-holiest place in Islam.