Al Unser
Al Unser z żoną podczas 500 Festival Indianapolis (2015) | |
| Imię i nazwisko | Alfred Unser Sr |
|---|---|
| Państwo | |
| Data i miejsce urodzenia | 29 maja 1939 |
| Data i miejsce śmierci | 9 grudnia 2021 |
| Sukcesy | |
1970: USAC (mistrz) | |
Al Unser, właśc. Alfred Unser Sr (ur. 29 maja 1939 w Albuquerque, zm. 9 grudnia 2021 w Chama[1]) – amerykański kierowca wyścigowy.
Pochodził z rodziny o tradycjach wyścigowych; jego ojciec, dwaj wujkowie, dwaj bracia oraz syn, a także dwóch bratanków również startowało (z różnym powodzeniem) w wyścigach samochodowych, głównie w serii IndyCar.
Al Senior (przydomek hierarchiczny nadany w późniejszych latach kariery, w odróżnieniu od syna, Ala Juniora) zwany również Big Al był najbardziej utytułowanym członkiem klanu Unserów. Na koncie miał cztery zwycięstwa w Indianapolis 500 (1970, 1971, 1978, 1987) oraz trzy tytuły mistrzowskie IndyCar (USAC 1970, CART 1983, 1985).
Był wielokrotnie nagradzany za swoje osiągnięcia w motosporcie. W 1986 roku został odznaczony miejscem w Indianapolis Motor Speedway Hall of Fame, w 1991 r. wprowadzono go do Motorsports Hall of Fame of America, a w 1998 r. uhonorowano go w International Motorsports Hall of Fame.
USAC / CART
Łącznie w latach 1964–1994 wziął udział w 321 wyścigach. Wygrał 39, natomiast 28 razy startował z pole position.
Najlepszym sezonem w jego wykonaniu był 1970, gdy wygrał 10 z 18 wyścigów, zdobywając ponad połowę punktów więcej od wicemistrza, swojego brata Bobby'ego.
Dwa kolejne tytuły cechowała przede wszystkim znakomita niezawodność jego zespołu, Penske Racing. W sezonach 1983 i 1985 odniósł tylko po jednym zwycięstwie, ale zostawił w pokonanym polu Teo Fabiego (1983, różnicą czterech punktów) oraz swojego syna Ala Juniora (1985, różnicą zaledwie jednego punktu).
Indianapolis 500
W latach 1965–1994 wystartował w 27 edycjach Indianapolis 500. Jako drugi kierowca w historii zanotował cztery zwycięstwa (pierwszym był A.J. Foyt, później dokonał tego jeszcze Rick Mears).
Najwięcej uwagi wzbudziło ostatnie z tych zwycięstw, z 1987 roku. Unser wziął udział w wyścigu tylko ze względu na kontuzję nominalnego kierowcy Penske, Danny'ego Ongaisa. Rywalizacja została zdominowana przez Mario Andrettiego, który prowadził przez 170 z 200 okrążeń, jednak wycofał się po awarii zapłonu na 23 okrążenia przed metą. Pozycję lidera przejął wówczas Roberto Guerrero, który z kolei zgasił silnik w trakcie ostatniego postoju w boksach, czym umożliwił historyczny triumf Unserowi. Różnica na mecie między dwoma kierowcami wynosiła 4,5 sekundy.
W ten sposób Al Unser został równocześnie najstarszym zwycięzcą Indianapolis 500. W jego posiadaniu jest również rekord największej liczby okrążeń na prowadzeniu w historii wyścigu (644).
Życie prywatne
Dwukrotnie żonaty; z Wandą Jesperson (1958–1971; syn Al Jr., dwie córki Debra Ann, Mary Linda) oraz Karen Barnes (od 1977).
Al Jr także został kierowcą wyścigowym, który zadebiutował w Indy w 1983 roku, a w 1992 odniósł swoje pierwsze z dwóch zwycięstw[2].
Córka z pierwszego małżeństwa, 21-letnia Debra Ann zginęła tragicznie w wyścigu pojazdów buggy w 1982 roku.
Starty w Indianapolis 500
| Rok | Nadwozie | Silnik | Start | Wynik | Uwagi |
|---|---|---|---|---|---|
| 1965 | Lola | Ford | 32 | 9 | |
| 1966 | Lotus | Ford | 32 | 12 | Wypadek |
| 1967 | Lola | Ford | 9 | 2 | |
| 1968 | Lola | Ford | 6 | 26 | Wypadek |
| 1969 | Lola | Ford | Wycofał się przed startem (kontuzja) | ||
| 1970 | Colt | Ford | 1 | 1 | |
| 1971 | Colt | Ford | 5 | 1 | |
| 1972 | Parnelli | Offenhauser | 19 | 2 | |
| 1973 | Parnelli | Offenhauser | 8 | 20 | Tłok silnika |
| 1974 | Eagle | Offenhauser | 26 | 18 | Zawór silnika |
| 1975 | Eagle | Offenhauser | 11 | 16 | Korbowód |
| 1976 | Parnelli | Cosworth | 4 | 7 | |
| 1977 | Parnelli | Cosworth | 3 | 3 | |
| 1978 | Lola | Cosworth | 5 | 1 | |
| 1979 | Chaparral | Cosworth | 2 | 22 | Układ transmisyjny |
| 1980 | Longhorn | Cosworth | 9 | 27 | Cylinder silnika |
| 1981 | Longhorn | Cosworth | 9 | 17 | |
| 1982 | Longhorn | Cosworth | 16 | 5 | |
| 1983 | Penske | Cosworth | 7 | 2 | |
| 1984 | March | Cosworth | 10 | 3 | |
| 1985 | March | Cosworth | 7 | 4 | |
| 1986 | Penske | Chevrolet | 5 | 22 | Wibracje |
| 1987 | March | Cosworth | 20 | 1 | |
| 1988 | Penske | Chevrolet | 3 | 3 | |
| 1989 | Penske | Chevrolet | 2 | 24 | Sprzęgło |
| 1990 | March | Alfa Romeo | 30 | 13 | |
| 1992 | Lola | Buick | 22 | 3 | |
| 1993 | Lola | Chevrolet | 23 | 12 | |
| 1994 | Lola | Ford-Cosworth | Wycofał się przed kwalifikacjami |
Przypisy
- ↑ IndyCar legend Al Unser dies at 82 (ang.). thecheckeredflag.co.uk. [dostęp 2021-12-10].
- ↑ Ernest Mróz, Al Unser – z futbolu do IndyCar | Legendy motorsportu, motohigh.pl, 29 maja 2020 [dostęp 2020-07-31] (pol.).
Bibliografia
- ChampCarStats – Al Unser (ang.)
Media użyte na tej stronie
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Autor: SarahStierch, Licencja: CC BY 4.0
Al Unser (left) with wife Karen Sue Unser at the 2015 500 Festival in Indianapolis, Indiana