Alain Rolland

Alain Rolland

Pełne imię i nazwisko	Alain Colm Pierre Rolland
Data i miejsce urodzenia	22 sierpnia 1966 Dublin
Kariera sędziowska
Lata Rozgrywki All-Ireland League 2001–2014 Pro12 2000–2014 Puchar Heinekena 2000–2014 European Challenge Cup 2003–2011 Puchar świata w rugby

Alain Rolland

Rugby union
Pozycja	łącznik młyna
Kariera seniorska
Lata Zespół Wyst. (Pkt.) Blackrock College RFC Moseley RFC Leinster
Reprezentacja narodowa
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.)  Irlandia 1990–1995  Irlandia 3 (0)

Alain Rolland (ur. 22 sierpnia 1966 w Dublinie) – irlandzki rugbysta, reprezentant kraju, następnie międzynarodowy sędzia rugby union. Sędziował w Pro12, europejskich pucharach, a także w rozgrywkach reprezentacyjnych, w tym w Pucharze Świata, działacz sportowy.

Uczęszczał do Blackrock College^[1]. Grał na pozycji łącznika młyna, podczas kariery sportowej związany był z klubami Blackrock College RFC^[2][3] i Moseley RFC^[4], zaś na poziomie regionalnym dla Leinster rozegrał czterdzieści spotkań^[5][6].

Trzykrotnie zagrał w irlandzkiej reprezentacji – zadebiutował w meczu z Argentyną w październiku 1990 roku, kolejne dwa występy, tym razem z ławki rezerwowych, przeciwko USA i Włochom nastąpiły odpowiednio w roku 1994 i 1995^[6][7][8][9]. Występował także w kadrze rugby 7, w tym w Pucharze Świata 1993 czy Hong Kong Sevens^[9][10].

Pierwszy mecz sędziował, gdy na meczu, gdzie miał być kibicem, nie zjawił się wyznaczony arbiter^[11]. Wraz z nadejściem profesjonalizmu w rugby zakończył aktywną grę i rozpoczął kursy sędziowskie, by pozostać związanym z tym sportem^[9][12]. Sędziował spotkania w lokalnych irlandzkich rozgrywkach^[13][14][15], nie tylko seniorskich^[12][16]. W październiku 2000 roku poprowadził pierwsze mecze w europejskich pucharach^[17], był głównym arbiterem finałów Pucharu Heinekena w sezonach 2003/2004^[18], 2012/2013^[19] i 2013/2014^[20], a także European Challenge Cup w roku 2009/2010^[21]. W sierpniu 2001 roku zadebiutował natomiast w Magners League^[22] i do 2014 roku zaliczył 65 występów^[23].

W panelu IRB znalazł się w 2001 roku^[24][25], a karierę międzynarodową zapoczątkował testmeczem Walia-Rumunia we wrześniu tego roku^[6][9]. Do sędziowania Pucharu Sześciu Narodów został po raz pierwszy wyznaczony w edycji 2002^[6] i pojawiał się w tym turnieju do 2014^{[26][27][28][29][30][31][32][33][34][35][36][37][38]}. Rok później zaczął natomiast sędziować w Pucharze Trzech Narodów i w panelu arbitrów, z wyjątkiem edycji 2008, znajdował się do 2012^{[39][40][41][42][43][44][45][46][47]}.

Trzykrotnie sędziował w Pucharze Świata – w 2003^[6][48], 2007^[49][50][51] i 2011^[52][53][54]. W 2007 został wyznaczony na głównego arbitra finałowego pojedynku^[55][56]. Granicę pięćdziesięciu meczów międzynarodowych osiągnął w pod koniec lipca 2011 roku^[57][58], zaś jego ostatnim, sześćdziesiątym ósmym testmeczem było spotkanie Walii z Francją w lutym 2014 roku^[59][60]. W trakcie kariery sędziował także podczas tournée British and Irish Lions w roku 2009^[61] oraz mecze z udziałem Barbarians^[62][63].

Był następnie konsultantem sędziowskim World Rugby, a w marcu 2016 roku został szefem arbitrów rugby piętnastoosobowego zastępując na tym stanowisku Joëla Jutge^[64][65].

Żonaty z Lisą, czwórka dzieci – Mark, Clodagh, Natasha i Amy^[66]. Nigdy nie był zawodowym graczem ani arbitrem – pracował jako broker hipoteczny oraz kierownik sprzedaży, prowadził także działalność konsultingową^[9][66]. Jako syn Francuza i Irlandki biegle posługiwał się zarówno językiem francuskim, jak i angielskim^[1]. W 2015 roku wydał autobiografię pt. The Whistle Blower: A Journey Deep Into the Heart of Rugby (ISBN 978-0-9526260-2-2)^[67].

Przypisy