Alaksandr Tamkowicz

Alaksandr Tamkowicz
Data i miejsce urodzenia	9 listopada 1963 ; Oszmiana
Data i miejsce śmierci	4 marca 2022 ; Mińsk
Dziedzina sztuki	literatura
Epoka	literatura faktu

Alaksandr Leanidawicz Tamkowicz (biał. Аляксандр Леанідавіч Тамковіч^[a]; ros. Александр Леонидович Томкович, Aleksandr Leonidowicz Tomkowicz; ur. 9 listopada 1963 w Oszmianie, zm. 4 marca 2022 w Mińsku) – białoruski dziennikarz i autor książek; od 1998 roku był wiceprezesem Białoruskiego Stowarzyszenia Dziennikarzy.

Życiorys

Alaksandr Tamkowicz podpisuje książki w Białoruskim Domu w Warszawie, 25 stycznia 2012 roku

Alaksandr Tamkowicz i Ina Kulej podczas prezentacji książki w Białoruskim Domu w Warszawie, 16 października 2012 roku

Podpis Alaksandra Tamkowicza

Urodził się 9 listopada 1963 roku w Oszmianie, w obwodzie grodzieńskim Białoruskiej SRR, ZSRR. W 1987 roku ukończył studia na Wydziale Dziennikarstwa Lwowskiej Wyższej Szkoły Wojskowo-Politycznej. W latach 1987–1991 pracował w gazecie „Wo Sławu Rodiny”, a w 1991 – „Zwiazda”. W tym samym roku został zastępcą redaktora naczelnego tygodnika „Swobodnyje Nowosti”^[1]. Przez wiele lat publikował na łamach „Nowego Czasu”^[2]. Od 1998 roku pełnił funkcję wiceprezesa Białoruskiego Stowarzyszenia Dziennikarzy. W czasie wyborów prezydenckich w 1999 roku był aktywistą w kampanii wyborczej Michaiła Czyhira. Drugi kandydat w tych wyborach, Zianon Pazniak, oskarżył go o przekupienie dziennikarzy w celu poparcia Czyhira^[1].

Alaksandr Tamkowicz zmarł 4 marca 2022 roku w Szpitalu Nr 3 w Mińsku, po długiej chorobie nowotworowej^[3]^[2].

Twórczość

Alaksandr Tamkowicz był autorem książek o tematyce politycznej i społecznej^[4]:

Żenszcziny (2006) – o białoruskich kobietach;
Asoby (Petersburg, 2008) – zbiór biografii;
Budzicieli (2008) – zbiór biografii;
Interwju, jakich nie było (Petersburg, 2009) – zbiór wywiadów;
Losy (2010) – zbiór biografii;
Z czaho paczynajecca swaboda (Mińsk, 2010) – zbiór artykułów o działaczach białoruskiej opozycji;
Biez palityki (Mińsk, 2011) – o życiu prywatnym wybranych działaczy białoruskiej opozycji;
Suprać płyni (Mińsk, 2011) – o reakcjach społecznych na Białorusi na represje po wyborach prezydenckich w 2010 roku;
Prieodolenije (2012) – o ludziach, którzy przezwyciężyli poważne trudności życiowe;
Arytmija, albo Kod supraciwu (Smoleńsk, 2012) – zbiór szkiców biograficznych o białoruskich działaczach społecznych.

Narodowość i język

Alaksandr Tamkowicz w jednej z książek określił swoją narodowość następująco:

Nie tak dawno mój dobry przyjaciel (…) spytał, kim czuję się bardziej – Białorusinem czy Polakiem. Dzisiaj na takie pytanie odpowiedziałbym od razu – Litwinem, bo to słowo, moim zdaniem, jednoczy i pierwszych, i drugich. Mocno jednoczy.

Pisząc to użył słowa, które w języku białoruskim oznacza Litwina w znaczeniu historycznym – człowieka uznającego za swoją ojczyznę Wielkie Księstwo Litewskie (nie mylić z Litwinem w znaczeniu współczesnym)^[5]. W młodości posługiwał się językiem rosyjskim. Język białoruski biegle opanował dopiero w dorosłym życiu, w czasie dziennikarskiej pracy zawodowej, gdy współpracował z gazetą „Nowy Czas”^[6].

Życie prywatne

Alaksandr Tamkowicz był żonaty, miał córkę^[1].

Uwagi

↑ Zapis według oficjalnego wariantu języka białoruskiego. Alternatywna forma zapisu, według tzw. wariantu klasycznego (taraszkiewicy): Аляксандар Леанідавіч Тамковіч (czyt. Alaksandar Leanidawicz Tamkowicz).

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Kto… ↓, s. 270
↑ ^a ^b Памёр пісьменнік і журналіст Аляксандр Тамковіч (biał.). Nowy Czas, 2022-03-04. [dostęp 2022-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-03-04)].
↑ Патрэбныя донары. Журналіст Аляксандр Тамковіч у шпіталі. Дачка просіць здаць кроў для пералівання (biał.). Nasza Niwa, 2022-02-24. [dostęp 2022-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-03-04)].
↑ Wyszukiwanie/ Katalog (biał. • pol.). kamunikat.org. [dostęp 2017-03-24].
↑ Тамковіч 2012 ↓, s. 91
↑ Валянціна Аксак: Незнаёмыя знаёмцы Аляксандра Тамковіча (biał.). Radio Swaboda, 2011-11-15 18:59. [dostęp 2017-03-24].

Bibliografia

Аляксандр Тамковіч: Арытмiя, альбо Код супрацiву. Smoleńsk: Rodina, 2012, s. 278. ISBN 978-5887-73562-7. (biał.)
Centrum Naukowo-Analityczne „Białoruska Perspektywa”: Kto jest kim w Białorusi. Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000, s. 313, seria: Biblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Białoruś. ISBN 83-913780-0-4.

[a1-1] Zapis według oficjalnego wariantu języka białoruskiego. Alternatywna forma zapisu, według tzw. wariantu klasycznego (taraszkiewicy): Аляксандар Леанідавіч Тамковіч (czyt. Alaksandar Leanidawicz Tamkowicz).

[a-2] Kto… ↓, s. 270

[f-3] Памёр пісьменнік і журналіст Аляксандр Тамковіч (biał.). Nowy Czas, 2022-03-04. [dostęp 2022-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-03-04)].

[e-4] Патрэбныя донары. Журналіст Аляксандр Тамковіч у шпіталі. Дачка просіць здаць кроў для пералівання (biał.). Nasza Niwa, 2022-02-24. [dostęp 2022-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-03-04)].

[b-5] Wyszukiwanie/ Katalog (biał. • pol.). kamunikat.org. [dostęp 2017-03-24].

[c-6] Тамковіч 2012 ↓, s. 91

[d-7] Валянціна Аксак: Незнаёмыя знаёмцы Аляксандра Тамковіча (biał.). Radio Swaboda, 2011-11-15 18:59. [dostęp 2017-03-24].

[a]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne