Alan Bush

Alan Bush
Ilustracja
(c) Bundesarchiv, Bild 183-13756-0002 / Gielow / CC-BY-SA 3.0

Alan Bush (z prawej) ze Stephanem Hermlinem, 1952
Imię i nazwiskoAlan Dudley Bush
Data i miejsce urodzenia22 grudnia 1900
Londyn
Pochodzeniebrytyjskie
Data i miejsce śmierci31 października 1995
Watford
Gatunkimuzyka poważna
Zawódkompozytor, dyrygent

Alan Dudley Bush (ur. 22 grudnia 1900 w Londynie[1][2], zm. 31 października 1995 w Watford[2][3]) – brytyjski kompozytor i dyrygent.

Życiorys

W latach 1918–1922 studiował w Królewskiej Akademii Muzycznej w Londynie[1][2][3], gdzie uczył się kompozycji u Fredericka Cordera oraz gry na fortepianie u Tobiasa Matthaya[1]. Później dokształcał się prywatnie w zakresie kompozycji u Johna Irelanda (1922–1927) i pobierał lekcje fortepianu u Benno Moiseiwitscha i Artura Schnabla (1924–1929)[1]. Od 1929 do 1931 roku przebywał w Berlinie, gdzie studiował muzykologię i filozofię na Uniwersytecie Humboldtów[1]. W latach 1925–1964 był wykładowcą Królewskiej Akademii Muzycznej w Londynie[1], a w 1938 roku został wybrany na jej członka[3]. W latach 1938–1950 dyrygował założoną przez siebie London String Orchestra[1]. Jako dyrygent i pianista odbył liczne tournée po krajach europejskich[1].

Zaangażowany w działalność angielskiego ruchu robotniczego. W 1936 roku powołał do życia Worker’s Music Association[1][3]. W 1949 roku odwiedził Polskę[1]. W latach 50. i 60. współpracował ze wschodnioniemieckimi orkiestrami i teatrami operowymi, na których zlecenie skomponował, m.in., opery The Sugar Reapers i Joe Hill[3]. W 1963 roku występował, jako dyrygent, w Związku Radzieckim[1].

Twórczość

Kompozycje Busha, z założenia adresowane do masowego odbiorcy, cechują się licznymi odwołaniami do folkloru, tonalnością funkcyjną[1], harmonijnością i prostotą stylu[3]. W twórczości kompozytora wyraźnie widoczne są nawiązania do jego lewicowych sympatii politycznych[3][4], na przykład w tytułach kompozycji programowych Defender of Peace czy Song of Friendship[1].

Ważniejsze kompozycje

(na podstawie materiałów źródłowych)[4]

Opery

  • The Press-Gang (1946)
  • Wat Tyler (1948–1950)
  • The Spell Unbound (1953)
  • Men of Blackmoor (1954–1955)
  • The Ferryman’s Daughter (1961)
  • The Sugar Reapers (1961–1964)
  • Joe Hill: the Man Who Never Died (1965-1968)

Utwory orkiestrowe

  • I symfonia (1939–1940)
  • II symfonia „Nottingham” (1949)
  • III symfonia „Byron” (1959–1960)
  • IV symfonia „Lascaux” (1982–1983)
  • koncert na fortepian, baryton i chór męski (1934–1937)
  • koncert skrzypcowy (1948)
  • Concert Suite na wiolonczelę i orkiestrę (1952)
  • English Suite na instrumenty smyczkowe (1946)
  • Dorian Passacaglia and Fugue (1959)
  • wariacje Nocturne and Finale on an English Sea Song na fortepian i orkiestrę (1960)
  • Time Remembered na orkiestrę kameralną (1968)
  • Africa na fortepian i orkiestrę (1971–1972)
  • Liverpool Overture (1972)

Utwory kameralne

  • kwartet smyczkowy a-moll (1923)
  • Dialectic na kwartet smyczkowy (1929)
  • 3 Concert Studies na trio fortepianowe (1947)
  • Serenade na kwartet smyczkowy (1969)
  • sonata fortepianowa (1971)
  • Suite of Six na kwartet smyczkowy (1975)
  • 24 Preludes na fortepian (1977)

Przypisy

  1. a b c d e f g h i j k l m Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 464–465. ISBN 83-224-0113-2.
  2. a b c Encyklopedia muzyki. red. Andrzej Chodkowski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 131. ISBN 978-83-01-13410-5.
  3. a b c d e f g The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 121. ISBN 0-674-37299-9.
  4. a b The Oxford Dictionary of Music. Oxford: Oxford University Press, 2013, s. 130. ISBN 978-0-19-957854-2.

Media użyte na tej stronie

Bundesarchiv Bild 183-13756-0002, Berlin, Arbeiterkonferenz der Schriftsteller und Komponisten.jpg
(c) Bundesarchiv, Bild 183-13756-0002 / Gielow / CC-BY-SA 3.0
Dla celów dokumentacyjnych Niemieckie Archiwum Federalne często zachowywało oryginalny opis fotografii, który może być błędny, tendencyjny, przestarzały bądź politycznie skrajny. Info non-talk.svg
Zentralbild-Gielow 29.2.52. Arbeiterkonferenz der Schriftsteller und Komponisten in Berlin. Am 29.2.52 fand im Haus des Kulturbundes in Berlin eine Arbeiterkonferenz des Deutschen Schriftstellerverbandes und des Verbandes deutscher Komponisten statt. UBz: Vorn v.l.n.r.: Stephan Hermlin, und der englische Dirigent Alan Bush unterhalten sich.