Alan II Krętobrody
| ||
Książę Bretanii | ||
Okres | od 937 do 952 | |
Poprzednik | okupacja normańska | |
Następca | Drogo | |
Dane biograficzne | ||
Dynastia | Dynastia z Nantes | |
Data i miejsce śmierci | 952 Nantes | |
Ojciec | Mathuedoi z Poher | |
Matka | NN | |
Żona | ? | |
Dzieci | Drogo Bretoński Hoel I Bretoński (nieślub.) Guerech (nieślub.) |
Alan II Krętobrody[1] (ur. ok. 900, zm. 952), książę Bretanii, hrabia Vannes, Poher i Nantes, syn Mathuedoiego, hrabiego Poher, i jego nieznanej z imienia żony, córki króla Bretanii Alana I Wielkiego.
Życiorys
Po śmierci Alana Wielkiego, kiedy Bretanię opanowali wikingowie, Alan wraz z ojcem uciekli na dwór króla Anglii Edwarda Starszego. Po 29 latach bezkrólewia Alan II powrócił do Bretanii w 936 roku[2]. Wylądował w Dol i został tam powitany przez mnicha Jana de Landévennec. Wsparcia Alanowi udzielił następca Edwarda Starszego, Athelstan. Do 937 r. Alan opanował większość Bretanii, spychając wikingów nad Loarę. W 938 r. został okrzyknięty księciem Bretanii. 1 sierpnia 939 r. umocnił swoje panowanie, pokonując wikingów pod Trans. Alan ogłosił dzień swego zwycięstwa świętem narodowym.
Alan był bliskim sojusznikiem króla Ludwika IV Zamorskiego, który razem z nim przebywał na wygnaniu w Anglii. Alan zrzekł się praw do Cotentin, Avranchin i Mayenne, w zamian za co Ludwik orzekł, że Bretania nigdy nie była częścią jego królestwa. Alan był również sprzymierzeńcem Tybalda I, hrabiego Blois.
Książę zmarł i został pochowany w swojej stolicy, Nantes, w bazylice Notre Dame. Jego następcą został jego małoletni syn Drogo. Alan miał również dwóch nieślubnych synów – Hoela i Guerecha, późniejszych książąt Bretanii.
Przypisy
- ↑ Mówią Wieki, Tom 14, s. 10.
- ↑ Philip Parker: Furia ludzi północy. Dzieje świata wikingów. Warszawa: Dom Wydawniczy "Rebis", 2018. ISBN 978-83-8062-015-5.
|
Media użyte na tej stronie
Tapisseries Entrée d'Henri IV à Rennes et Alain Barbe-Torte