Alan IV Fergant

Ten artykuł od 2018-11 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Alan IV Fergant
Książę Bretanii
Okres	od 13 kwietnia 1084 do 1112
Poprzednik	Hoel II
Następca	Conan III Gruby
Dane biograficzne
Dynastia	Dynastia z Cornuaille
Data i miejsce urodzenia	ok. 1060 Châteaulin
Data i miejsce śmierci	13 października 1119 Redon
Ojciec	Hoel II Bretoński
Matka	Jadwiga z Bretanii
Żona	Konstancja Angielska Ermengarda Andegaweńska
Dzieci	Conan III Gruby Brien FitzCount (nieślub.)

Alan IV Fergant (ur. ok. 1060 w Châteaulin, zm. 13 października 1119 w Redon), książę Bretanii, hrabia Rennes i Nantes, najstarszy syn księcia Hoela II i Jadwigi, córki księcia Bretanii Alana III.

Wszystkie tytuły odziedziczył po śmierci swojego ojca w 1084 r. W 1086 r. Bretanię najechał król Anglii Wilhelm Zdobywca i zmusił Alana do ucieczki z księstwa. W tym samym roku zawarto jednak pokój na mocy którego Alan poślubił Konstancję (ok. 1066 – 1090), córkę Wilhelma i Matyldy, córki Baldwina V, hrabiego Flandrii. Małżeństwo to nie było szczęśliwe. Konstancja zmarła w 1090 r. Krążyły plotki, że otruto ją na rozkaz męża. Kronikarz Wilhelm z Malmesbury napisał, że otruto ją, gdyż była zbyt konserwatywna jak na gust bretońskiego dworu.

W 1093 r. Alan ożenił się ponownie. Jego drugą żoną została Ermengarda Andegaweńska (ok. 1067 – 1147), córka hrabiego Andegawenii Fulka IV i Hildegardy, córki Lancelina II, pana de Beaugency. Ermengarda uzyskała wielki wpływ na męża. Kiedy ten wyruszył w 1096 r. na wyprawę krzyżową. Sprawowała regencję aż do jego powrotu w 1101 r. Alan i Ermengarda mieli razem dwóch synów i córkę:

• Godfryd
• Jadwiga, żona Baldwina VII Hapkina, hrabiego Flandrii
• Conan III Gruby (1093/1096 – 17 września 1148), książę Bretanii

Miał również nieślubnego syna, Briena FitzCounta.

Alan był stronnikiem króla Anglii Henryka I w jego konflikcie z księciem Normandii Robertem II. W 1106 r. zbrojnie wsparł Henryka i brał udział w bitwie pod Tinchebray. W następnych latach Alan złożył hołd Henrykowi.

Alan był bardzo niepopularnym władcą. W 1112 r. został zmuszony do abdykacji na rzecz syna Conana. Usunął się do klasztoru w Redon, gdzie zmarł w 1119 r.

Władcy Bretanii Królowie Bretanii Morman (814–818) Wihomarc (822–825) Nominoë (846–851) Erispoë (851–857) Salomon (857–874) Paskweten z Vannes i Gurvand z Rennes (874–876) Judicaël z Rennes (876–888) Alan I Wielki (876–907) okupacja normańska (907–937) Książęta Bretanii Dynastia z Nantes Alan II Krętobrody (937–952) Drogo (952–958) Hoel I (958–981) Guerech (981–988) Dynastia z Rennes Conan I Krzywy (988–992) Godfryd I (992–1008) Alan III (1008–1040) Conan II (1040–1066) Dynastia kornwalijska Hoel II (1066–1084) Alan IV Fergant (1084–1112) Conan III Gruby (1112–1148) Hoel III i Odon de Porhoet (1148–1156) Conan IV Młodszy (1156–1166) Andegawenowie Konstancja Bretońska (1166–1201) Godfryd II Plantagenet (1181–1186) Artur Pogrobowiec (1196–1203) Gwidon z Thouars (1199–1201, 1203–1213) Alicja z Thouars (1203–1221) Dynastia Dreux Piotr I Mauclerc (1213–1237) Jan I Rudy (1221–1286) Jan II (1286–1305) Artur II (1305–1312) Jan III Dobry (1312–1341) Joanna de Penthievre i Karol de Blois (1341–1364) Dynastia Montfort Jan IV Bretoński (1341–1345) Jan V Zdobywca (1364–1399) Jan VI Mądry (1399–1442) Franciszek I (1442–1450) Piotr II (1450–1457) Artur III (1457–1458) Franciszek II (1458–1488) Anna Bretońska (1488–1514) Walezjusze Klaudia de Valois (1514–1524) Franciszek III (1524–1536) Henryk (1536–1547)