Alan Parsons

Alan Parsons
Ilustracja
PseudonimThe Caveman (Jaskiniowiec)
Data i miejsce urodzenia20 grudnia 1948
Londyn
Instrumentygitara elektryczna, gitara basowa, instrumenty klawiszowe, flet
GatunkiRock
ZawódInżynier dźwięku, kompozytor, muzyk, producent muzyczny
Aktywnośćod 1967
WydawnictwoLegacy, Arista, Fox, Mercury
PowiązaniaThe Alan Parsons Project
Strona internetowa

Alan Parsons (ur. 20 grudnia 1948 w Londynie[1]) – brytyjski inżynier dźwięku, muzyk i producent muzyczny. Przyczynił się do powstania albumów takich jak Abbey Road Beatlesów i The Dark Side of the Moon zespołu Pink Floyd. Duże sukcesy odniósł również jego własny zespół – The Alan Parsons Project.

Kariera

W październiku 1967, w wieku 18 lat, Parsons zaczął pracować jako inżynier dźwięku w Abbey Road Studios, czego rezultatem było pojawienie się jego nazwiska wśród twórców albumu Abbey Road. Stał się ważnym pracownikiem studia – pracował nad tworzeniem takich albumów jak Wild Life i Red Rose Speedway Paula McCartneya, pięciu albumów zespołu The Hollies oraz The Dark Side of the Moon zespołu Pink Floyd, za który dostał swą pierwszą nominację do Nagrody Grammy.

Parsons znany był z tego, że jego praca wykraczała poza zwyczajowe obowiązki inżyniera dźwięku. Uważał się raczej za reżysera nagrań i porównywał swą pracę do pracy Stanleya Kubricka w kinematografii. Podczas pracy nad The Dark Side of the Moon tak ustawiał swoją zmianę, aby móc w całości poświęcić się temu projektowi.

W roku 1975 założył zespół The Alan Parsons Project wraz z producentem i autorem piosenek Erikiem Woolfsonem. Projekt miał zmienny skład muzyków studyjnych i wokalistów, np. z zespołu Pilot i (na pierwszej płycie) członków amerykańskiego zespołu Ambrosia. Projekt rzadko występował na żywo, chociaż wydał kilka wideoklipów. Rozpadł się w roku 1987, po wydaniu dziesięciu albumów. Parsons zaczął nagrywać płyty jedynie pod własnym nazwiskiem, z innymi muzykami.

Parsons jest wokalistą, klawiszowcem, basistą, gitarzystą i flecistą, jednak bardzo rzadko śpiewał na swoich albumach. Najczęściej grał na organach, natomiast bardzo rzadko na flecie. Ze wszystkich jego współpracowników, najdłużej utrzymał się Ian Bairnson – który zagrał również na albumach sygnowanych już tylko nazwiskiem Parsonsa, takich jak Try Anything Once, On Air, czy The Time Machine.

Parsons otrzymał jedenaście nominacji do nagród Grammy za inżynierię dźwięku i produkcję. W roku 2007 otrzymał nominację dla Najlepszego Albumu w Systemie Surround Sound za swój ostatni album A Valid Path. W tym samym roku zaczął trasę koncertową pod zmienioną nazwą – The Alan Parsons Live Project (za pozwoleniem Woolfsona), na którym prezentuje materiał z A Valid Path.

Parsons mieszka w Santa Barbara w Kalifornii.

Dyskografia

DataTytułWytwórniaListaKrajNumer katalogowy
Z The Alan Parsons Project
maj 1976Tales of Mystery and ImaginationMercury38US
czerwiec 1977I RobotArista9US
czerwiec 1978PyramidArista26US
sierpień 1979EveArista13US
październik 1980The Turn of a Friendly CardArista13US
czerwiec 1982Eye in the SkyArista7US
1983The Best of the Alan Parsons ProjectArista53US
luty 1984Ammonia AvenueArista15US
marzec1985Vulture CultureArista46US
listopad 1985StereotomyArista43US
styczeń 1987GaudiArista57US
1988The Best of the Alan Parsons Project, Vol. 2Arista
1988The Instrumental WorksArista
1990FreudianaEMI
9 października 1989Pop ClassicsArista
27 czerwca 1995The Very Best Live
1 lipca 1997Apollo
15 lipca 1997The Definitive Collection
15 kwietnia 1999Sound Check 2
27 lipca 1999Master Hits – The Alan Parsons Project
2 sierpnia 1999Alan Parsons Project – Greatest Hits Live
3 sierpnia 1999Eye in the Sky
3 sierpnia 1999Eye in the Sky – Encore Collection
9 maja 2000Alan Parsons Project – Gold CollectionBMG International
22 sierpnia 2002WorksAudiophile Legends
23 marca 2004Ultimate
1 czerwca 2004Extended Versions: The iEncore Collection Live
2006Days Are Numbers (3 CD Compilation)Arista88697016972
Jako inżynier dźwięku
1969Abbey Road (The Beatles)1UK
US
1970Atom Heart Mother (Pink Floyd)1
55
UK
US
1973The Dark Side of the Moon (Pink Floyd)2
1
UK
US
1974Hollies (The Hollies)28US
1975Another Night (The Hollies)132US
1975Ambrosia (Ambrosia)
1976Year of the Cat (Al Stewart)5US
2013The Raven That Refused To Sing (and other stories) (Steven Wilson)
Jako producent
1975The Best Years of Our Lives (Steve Harley & Cockney Rebel)
1976Rebel (John Miles)171US
1976Year of the Cat (Al Stewart)5US
1976Somewhere I've Never Travelled (Ambrosia)
1978Time Passages (Al Stewart)10US
marzec 1984KeatsEMI
Solowo
6 października 1993Try Anything OnceArista
25 lipca 1997On AirA&M / Digital Sound
28 września 1999Time MachineMiramar
24 sierpnia 2004A Valid PathArtemis
26 kwietnia 2019The SecretFrontiers Records

Billboard Top 40 – lista przebojów (single) (USA)

Najwyżej notowane miejsca:

37 – „(The System Of) Doctor Tarr And Professor Fether” (1976)
36 – „I Wouldn’t Want to Be Like You” (1977)
27 – „Damned if I Do” (1979)
16 – „Games People Play” (1980)
15 – „Time” (1981)
3 – „Eye in the Sky” (1982)
15 – „Don’t Answer Me” (1984)
34 – „Prime Time” (1984)

Przypisy

  1. Jason Ankeny: Alan Parsons Biography (ang.). www.allmusic.com. [dostęp 2016-09-02].

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Alan Parsons 2017-05-19 ap0033cwo.jpg
Autor: Andemaya, Licencja: CC BY-SA 4.0
Alan Parsons, 2017-05-19, Konzert "Alan Parsons Live Project - The Greatest Hit Tour 2017, Harmonie Heilbronn