Alangium
Alangium chińskie | |||||
Systematyka[1][2] | |||||
Domena | |||||
---|---|---|---|---|---|
Królestwo | |||||
Podkrólestwo | |||||
Nadgromada | |||||
Gromada | |||||
Podgromada | |||||
Nadklasa | |||||
Klasa | |||||
Nadrząd | |||||
Rząd | |||||
Rodzina | |||||
Rodzaj | alangium | ||||
Nazwa systematyczna | |||||
Alangium Lamarck Encycl. 1: 174 (1783)[3] | |||||
Typ nomenklatoryczny | |||||
A. decapetalum Lamarck[4] | |||||
|
Alangium, wyrzeczka[5] (Alangium Lam.) – rodzaj roślin z rodziny dereniowatych (w niektórych systemach klasyfikacyjnych podnoszony do rangi rodziny Alangiaceae). Obejmuje 58 gatunków[3]. Rośliny te występują w Afryce środkowej, w południowo-wschodniej Azji i Australazji – na obszarze od Pakistanu po Japonię oraz wschodnią Australię i Nową Kaledonię[3][6]. Rodzaj najbardziej zróżnicowany jest w Afryce równikowej[7] i w Chinach (11 gatunków)[8]. Najszerszy zasięg od wschodniej Afryki przez Indie po Chiny ma alangium chińskie A. chinensis[7]. Są to rośliny drzewiaste rosnące w lasach[7].
Rośliny te użytkowane są dla drewna, jako lecznicze i ozdobne[6]. Australijski gatunek A. villosum ma drewno silnie aromatyczne po ścięciu[7]. A. salviifolium wykorzystywany jest w Indiach do celów leczniczych[9], stosowany tam podobnie jak ipekakuana[6]. Rośliny uprawiane są jako ozdobne, zwłaszcza alangium platanolistne A. platanifolium[7], przy czym ze względu na wrażliwość na mrozy – tylko w klimacie ciepłym lub łagodnym umiarkowanym[5].
Morfologia
- Pokrój
- Drzewa do 17 m wysokości[7], rzadziej krzewy i liany[10], czasem z pędami ciernistymi[10][8], w różnym stopniu owłosionymi i z różnymi włoskami, czasem gruczołowatymi i gwiazdkowatymi, w przypadku A. grisolleoides z Madagaskaru, także dwuramiennymi[10].
- Liście
- Zimozielone i sezonowe, skrętoległe[7], pojedyncze, bez przylistków[8], całobrzegie lub klapowane, z użyłkowaniem dłoniastym lub pierzastym[10].
- Kwiaty
- Promieniste[8], obupłciowe (tylko u A. grisolleoides jednopłciowe, a rośliny dwupienne), zebrane w wierzchotki wyrastające w kątach liści. Kielich z 4–10 działkami, czasem z ząbkami uciętymi. Płatki korony w liczbie 4–10, równowąskie do taśmowatych, podwinięte w czasie kwitnienia, czasem zrośnięte u nasady, owłosione od wewnątrz[10], białe, kremowe, rzadko żółte[5][7]. Pręciki w liczbie od 4 do 40, w jednym okółku wokół dysku miodnikowego. Nitki pręcików wolne lub krótko u nasady zrośnięte, czasem przyległe u nasady do płatków, od wewnątrz owłosione, czasem szczecinkowato. Pylniki równowąskie lub strzałkowate[10]. Zalążnia dolna[8], jedno-, rzadziej dwukomorowa. Szyjka słupka nitkowata zwieńczona znamieniem maczugowatym, 2-4–łatkowym lub główkowatym[10].
- Owoce
- Kuliste, soczyste i niewielkie[7] pestkowce zwieńczone trwałym kielichem i dyskiem miodnikowym, z 1 lub 2 nasionami[10].
Systematyka
- Pozycja systematyczna
W systemie APG IV z 2016 rodzaj siostrzany względem rodzaju dereń Cornus w rodzinie dereniowatych[11]. W systemach klasyfikacyjnych wyróżniających liczniejsze, wąsko ujmowane rodziny (np. w systemie Takhtajana z 2009[10]) rodzaj podnoszony jest do rangi monotypowej rodziny Alangiaceae A.P. de Candolle 1828[10][8] (w XIX wieku w polskich źródłach określanych nazwą wyrzeczkowate[12][13]).
- Alangium alpinum (C.B.Clarke) W.W.Sm. & Cave
- Alangium amplum W.J.de Wilde & Duyfjes
- Alangium barbatum (R.Br. ex C.B.Clarke) Baill. ex Kuntze
- Alangium borneense Merr.
- Alangium brassii W.J.de Wilde & Duyfjes
- Alangium chinense (Lour.) Harms – alangium chińskie
- Alangium circulare B.C.Stone & Kochummen
- Alangium confertiflorum Y.H.Tan & H.B.Ding
- Alangium denudatum (Bloemb.) W.J.de Wilde & Duyfjes
- Alangium ebenaceum (C.B.Clarke) Harms
- Alangium faberi Oliv.
- Alangium ferrugineum C.T.White
- Alangium frutescens Zoll. & Moritzi
- Alangium glabrum W.J.de Wilde & Duyfjes
- Alangium glandulosum Thwaites
- Alangium gracile W.J.de Wilde & Duyfjes
- Alangium grisolleoides Capuron
- Alangium guadalcanalense W.J.de Wilde & Duyfjes
- Alangium havilandii Bloemb.
- Alangium hexapetalum Lam.
- Alangium hirsutum Bloemb.
- Alangium hollrungii (K.Schum.) Melch. & Mansf.
- Alangium indochinense W.J.de Wilde & Duyfjes
- Alangium javanicum (Blume) Wangerin
- Alangium kayuniga K.M.Wong
- Alangium kurzii Craib
- Alangium kwangsiense Melch.
- Alangium ledermannii W.J.de Wilde & Duyfjes
- Alangium longiflorum Merr.
- Alangium maliliense Bloemb.
- Alangium melliferum W.J.de Wilde & Duyfjes
- Alangium meyeri Merr.
- Alangium mezianum Wangerin
- Alangium minahassicum (Bloemb.) W.J.de Wilde & Duyfjes
- Alangium nobile (C.B.Clarke) Harms
- Alangium oblongum Craib
- Alangium pallens W.J.de Wilde & Duyfjes
- Alangium pilosum Merr.
- Alangium platanifolium (Siebold & Zucc.) Harms – alangium platanolistne
- Alangium plumbeum W.J.de Wilde & Duyfjes
- Alangium polyosmoides (F.Muell.) W.J.de Wilde & Duyfjes
- Alangium premnifolium Ohwi
- Alangium qingchuanense M.Y.He
- Alangium ridleyi King
- Alangium rotundifolium (Hassk.) Bloemb.
- Alangium salviifolium (L.f.) Wangerin
- Alangium scandens Bloemb.
- Alangium sempervirens W.J.de Wilde & Duyfjes
- Alangium solomonense (Bloemb.) W.J.de Wilde & Duyfjes
- Alangium strigosum W.J.de Wilde & Duyfjes
- Alangium subcordatum W.J.de Wilde & Duyfjes
- Alangium tonkinense Gagnep.
- Alangium uniloculare (Griff.) King
- Alangium velutinum W.J.de Wilde & Duyfjes
- Alangium villosum (Blume) Wangerin
- Alangium vitiense (A.Gray) Baill. ex Harms
- Alangium warburgianum Wangerin
- Alangium yunnanense C.Y.Wu ex W.P.Fang
Przypisy
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2022-01-24] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2022-01-24] (ang.).
- ↑ a b c d e Alangium Lam.. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2022-01-24].
- ↑ Alangium. [w:] Index Nominum Genericorum (ING) [on-line]. Smithsonian Institution. [dostęp 2022-01-24].
- ↑ a b c d Włodzimierz Seneta , Drzewa i krzewy liściaste. T. 1, Abelia-Buxus, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1991, s. 187, ISBN 83-01-10135-0 .
- ↑ a b c David J. Mabberley: Mabberley’s Plant-Book. Cambridge University Press, 2017, s. 26. ISBN 978-1-107-11502-6.
- ↑ a b c d e f g h i Roger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Vol. 1. Trees and shrubs. London: Macmillan, 2002, s. 322. ISBN 0-333-73003-8.
- ↑ a b c d e f Haining Qin & Chamlong Phengklai: Alangiaceae. [w:] Flora of China [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2022-01-24].
- ↑ Wielka Encyklopedia Przyrody. Rośliny kwiatowe. Warszawa: Muza SA, 1998, s. 251, 254. ISBN 83-7079-778-4.
- ↑ a b c d e f g h i j Armen Takhtajan: Flowering Plants. Springer Netherlands, 2009, s. 452-453. ISBN 978-1-4020-9609-9.
- ↑ The Angiosperm Phylogeny Group. An update of the Angiosperm Phylogeny Group classification for the orders and families of flowering plants: APG IV. „Botanical Journal of the Linnean Society”. 181, 1, s. 1–20, 2016. DOI: 10.1111/boj.12385.
- ↑ Ignaz Raphael Czerwiakowski: Opisanie roślin skrytopłciowych lékarskich i przemysłowych: botaniki szczególnéj, Tom 6. Kraków: 1863, s. 3096.
- ↑ Erazm Majewski: Słownik nazwisk zoologicznych i botanicznych polskich.... T. 2: T. 2. : Słownik łacińsko-polski.... Warszawa: Druk Noskowskiego, 1894, s. 29. (pol.).
Media użyte na tej stronie
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Autor: Agnieszka Kwiecień, Nova, Licencja: CC BY-SA 4.0
Alangium platanolistne (Alangium platanifolium, syn. Alangium platanifolium var. macrophyllum), okaz kwitnący, uprawiany w Ogrodzie Botanicznym Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław, Polska.
Autor: Denis.prévôt, Licencja: CC BY-SA 3.0
Floraison d'Alangium chinense - Jardin botanique de Strasbourg - France