Albéric Magnard

	Albéric Magnard
	Albéric Magnard
Imię i nazwisko	Lucien-Denis-Gabriel-Albéric Magnard
Data i miejsce urodzenia	9 czerwca 1865 ; Paryż
Pochodzenie	francuskie
Data i miejsce śmierci	3 września 1914 ; Baron
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor

Lucien-Denis-Gabriel-Albéric Magnard (ur. 9 czerwca 1865 w Paryżu, zm. 3 września 1914 w Baron w departamencie Oise^[1]^[2]) – francuski kompozytor.

Życiorys

Jego ojciec, Francis Magnard, był dziennikarzem i wydawcą Le Figaro^[1]. W 1887 roku ukończył studia prawnicze, następnie wstąpił do Konserwatorium Paryskiego, gdzie uczył się u Théodore’a Dubois (harmonia i kontrapunkt) oraz Julesa Masseneta (kompozycja)^[1]^[2]. W 1888 roku zdobył premier prix w zakresie harmonii^[2], ale zniechęcony metodami nauczania opuścił konserwatorium^[1]. W latach 1888–1892 kontynuował prywatnie studia u Vincenta d’Indy’ego^[1]^[2]. W 1896 roku objął klasę kontrapunktu w Schola Cantorum de Paris^[1]^[2]^[3]. W 1908 roku osiadł w Baron^[1]. Zginął podczas I wojny światowej we wrześniu 1914 roku, broniąc swojego domu przed niemieckimi żołnierzami^[1]^[2]^[3].

Twórczość

Wpływ na twórczość Magnarda wywarła muzyka Beethovena, Wagnera, d’Indy’ego i Francka^[1]. Operował klasycznymi schematami, przestrzegając formalnych reguł, np. nadając swoim symfoniom układ 4-częściowy^[1]. W muzyce kameralnej tworzył w tradycyjnych gatunkach (sonata, trio, kwartet, kwintet)^[1].

Wybrane kompozycje

(na podstawie materiałów źródłowych^[1]^[2])

Utwory orkiestrowe

Suite d’orchestre dans le style ancien (1888, wersja zrewidowana 1889)
4 symfonie (I 1889–1890, II 1892–1893, III 1895–1896, IV 1911–1913)
Ouverture (1894–1895)
Chant funèbre (1895)
Hymne à la justice (1902)
Hymne à Vénus (1903–1904)

Utwory kameralne

Kwintet na flet, obój, klarnet, fagot i fortepian (1894)
Sonata skrzypcowa G-dur (1901)
Kwartet smyczkowy (1902–1903)
Trio fortepianowe (1904–1905)
Sonata wiolonczelowa (1909–1910)

Utwory fortepianowe

3 Pièces (1887–1888)
Promenades (1893)
Pièces, En Dieu mon espérance et mon espée pour ma défense (1889)

Utwory wokalne

6 Poèmes do słów Alfreda de Musseta, Horacego i Guya Ropartza (1887–1890)
A Henriette (1890)
4 Poèmes en musique do słów kompozytora (1902)
12 Poèmes do słów André Chéniera i Marceline Desbordes-Valmore (1913–1914)

Opery

Yolande, libretto kompozytora (1888–1891, wyst. Bruksela 1892)
Guercoeur, libretto kompozytora (1897–1900; partytura uszkodzona w pożarze domu kompozytora w 1914 roku zrekonstruowana przez Guya Ropartza, wyst. Paryż 1931)
Bérénice, libretto kompozytora według Racine’a (1905–1909, wyst. Paryż 1911)

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 6. Część biograficzna m. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2000, s. 18–19. ISBN 83-224-0656-8.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2238. ISBN 0-02-865529-X.
↑ ^a ^b John Michael Cooper: Historical Dictionary of Romantic Music. Lanham: Scarecrow Press, 2013, s. 351–352. ISBN 978-0-8108-7230-1.

[encmuz-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 6. Część biograficzna m. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2000, s. 18–19. ISBN 83-224-0656-8.

[baker-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2238. ISBN 0-02-865529-X.

[cooper-3] John Michael Cooper: Historical Dictionary of Romantic Music. Lanham: Scarecrow Press, 2013, s. 351–352. ISBN 978-0-8108-7230-1.

[1]

[2]

[3]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne