Albatros C.III

Albatros C.III
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo Cesarstwo Niemieckie
ProducentAlbatros, OAW, LVG
Typsamolot rozpoznawczy
Konstrukcjadwupłat, konstrukcja mieszana, przeważnie drewniana, podwozie stałe
Załoga2 osoby
Historia
Data oblotu1915
Lata produkcji1916
Dane techniczne
Napęd1 silnik rzędowy Benz Bz.III lub Mercedes D.III
Moc112 kW (150 KM) lub 118 kW (160 KM)[1]
Wymiary
Rozpiętość11 lub 11,7 m[1]
Długość7,95 m
Wysokość3,1 m
Powierzchnia nośna34,37 lub 37,1 m²[1]
Masa
Własna771 kg (przeciętnie)[1]
inne dane: 825–875 kg
Startowa1271 kg (przeciętnie)[1]
inne dane: 1350–1380 kg
Osiągi
Prędkość maks.135–150 km/h (różne egzemplarze)[1]
Prędkość wznoszenia1,7-1,9 m/s
(1000 m w 5–8 min,
3000 m w 25–45 min[1])
Pułap3300–3658 m
Zasięg490 km
Długotrwałość lotu4 h
Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 ruchomy karabin maszynowy Parabellum 7,92 mm, 1 zsynchronizowany karabin maszynowy lMG 08 lub LMG 08/15 (7,92 mm) + do 91 kg bomb
Użytkownicy
Cesarstwo Niemieckie, Polska, Finlandia, Litwa
Rzuty
Rzuty samolotu

Albatros C.IIIniemiecki dwupłatowy samolot wielozadaniowy z okresu I wojny światowej zbudowany w niemieckiej wytwórni Albatros-Werke GmbH w Berlinie.

Historia

Silnik Mercedes D.IIIa eksponowany w MLP w Krakowie

Albatros C.III został zaprojektowany przez inż. Schuberta w 1915 roku, będąc rozwinięciem udanego samolotu Albatros C.I, z bardziej opływowym kadłubem i usterzeniem na wzór samolotu Albatros B.III[2]. Przeznaczony był do lotów obserwacyjnych, fotorozpoznania, jako lekki bombowiec oraz do eskorty bombowej. Nosił oznaczenie fabryczne LDDM, od 1919 roku L 10[3]. Najłatwiej dostrzegalną różnicę w stosunku do C.I stanowił zupełnie inny zaokrąglony obrys steru kierunku i usterzenia poziomego. Napęd stanowiły takie same silniki Benz Bz.III 150 KM lub Mercedes D.III 160 KM, lecz dzięki mniejszej masie i bardziej dopracowanej konstrukcji, samolot miał lepsze osiągi, zwłaszcza prędkość wznoszenia i manewrowość. Dodano też stały zsynchronizowany karabin maszynowy pilota[4]. Oprócz zakładów macierzystych i ich filii OAW w Pile, produkowany był na licencji aż przez 6 zakładów: BFW, DFW, Linke-Hofmann, LVG, Hansa (Caspar) oraz Siemens-Schuckertwerke (SSW).

Albatros C.III był uważany za udany samolot, cechował się odporną konstrukcją, stabilnością w locie i dobrą podatnością na stery[2]. Pierwsze 12 samolotów weszło do użytku na froncie w grudniu 1915 roku[5]. Największa ich liczba na froncie była w sierpniu 1916 roku – 354[6]. W większości zostały wycofane z frontu i zastąpione przez nowsze konstrukcje w połowie 1917 roku[5]. Po tej dacie służyły, i były nadal nowo budowane, jako samoloty szkolno-treningowe[5]. Znane są zamówienia ogółem na 2271 samolotów tego typu[6].

Użycie samolotu w lotnictwie polskim

Polskie lotnictwo użytkowało po wojnie 15 egzemplarzy tego samolotu[4] (w starszej literaturze można znaleźć informacje o 49 samolotach, w tym 38 zakupionych). 10 z nich zdobyto 14-15 listopada 1918 roku na Lotnisku Mokotowskim (był on pierwszym samolotem uruchomionym tam 20 listopada), a dalsze 5 zdobyto podczas powstania wielkopolskiego w 1919 roku na lotnisku Ławica i w hali na Winiarach w Poznaniu[4]. Samoloty służyły bojowo, od jednej do kilku sztuk, w eskadrach: 1., 2., 4., 7., 8. i w Toruńskiej Eskadrze Wywiadowczej[4]. Następnie nieliczne służyły do szkolenia, m.in. w Wojskowej Szkole Lotniczej w Warszawie (ostatni egzemplarz został wycofany z eksploatacji w 1922 roku)[4]. W starszej literaturze jako datę wycofania z użytku w polskim lotnictwie podawano rok 1929[7].

Przypisy

  1. a b c d e f g Grosz 1989 ↓, s. 29.
  2. a b Grosz 1989 ↓, s. 2.
  3. Grosz 1989 ↓, s. 2-3.
  4. a b c d e Morgała 1997 ↓, s. 18-20.
  5. a b c Grosz 1989 ↓, s. 3.
  6. a b Grosz 1989 ↓, s. 28.
  7. Ryszard Kaczkowski: Albatros C-III. „Skrzydlata Polska”. 9/1971, s. 19, 28 lutego 1971. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783. 

Bibliografia

  • Krzysztof Chołoniewski, Wiesław Bączkowski: Samoloty wojskowe obcych konstrukcji 1918-1939 – Tomik 1. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1987. ISBN 83-206-0566-0.
  • Volker, Nemsch: Die Fliegerei des Ersten Weltkrieges. Germany: QAU, 2003. ISBN 3-930571-71-4.
  • Peter M. Grosz: Albatros C.III. Berkhamsted: Albatros Productions, 1989, seria: Windsock Datafile. no.13. ISBN 0-948414-17-0. (ang.)
  • Andrzej Morgała: Samoloty wojskowe w Polsce 1918-1924. Warszawa: Lampart, 1997. ISBN 83-86776-34-X.
  • Ryszard Kaczkowski: Albatros C-III. „Skrzydlata Polska”. 9/1971, 28 lutego 1971. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783. 

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Flag of the German Empire.svg
Bundesflagge und Handelsflagge des Norddeutschen Bundes (1866-1871) und Reichsflagge des Deutschen Reiches (1871-1918)
Flag of Germany (1867–1918).svg
Bundesflagge und Handelsflagge des Norddeutschen Bundes (1866-1871) und Reichsflagge des Deutschen Reiches (1871-1918)
Roundel of Poland (1918-1921).svg
Roundel of the Polish Air Force (1918–1921).
Roundel of Poland (1921-1993).svg
Roundel of the Polish Air Force (1921–1993).
Roundel of Poland (1921–1993).svg
Roundel of the Polish Air Force (1921–1993).
Roundel of Poland (1918–1921).svg
Roundel of the Polish Air Force (1918–1921).
Mercedes D IIIa MLP 02.jpg
Autor: Zala, Licencja: CC BY-SA 4.0
Niemiecki 6-cylindrowy silnik rzędowy z 1918 r. eksponowany w Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie.
Albatros C.III dwg.jpg
Albatros C.III German World War 1 reconnaissance and training biplane drawing
Albatros C.III.jpg
Albatros C.III (single engine side louvre suggests OAW production)