Albatros D.III

Albatros D.III
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo Cesarstwo Niemieckie
ProducentAlbatros-Werke GmbH
Typsamolot myśliwski
Konstrukcjamieszana głównie drewniana, dwupłatowiec
Załoga1 pilot
Historia
Data oblotuwrzesień 1916
Dane techniczne
Napęd1 × Mercedes D.IIIa, rzędowy
Moc160 KM (118 kW)
Wymiary
Rozpiętośćgórnego płata: 9,05 m
dolnego płata: 8,81 m
Długość7,33 m
Wysokość2,98 m
Masa
Własna660 kg
Startowa885 kg
Osiągi
Prędkość maks.175 km/h
Prędkość wznoszenia6 minut na pułap 2000 m
24,5 minuty na pułap 5000 m
Pułap5500 m
Długotrwałość lotu2 godziny
Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 karabiny maszynowe LMG 08/15 kal. 7,92 mm
Użytkownicy
Cesarstwo Niemieckie, Austro-Węgry, Polska, Czechosłowacja, Litwa
Rzuty

Albatros D.IIIniemiecki dwupłatowy samolot myśliwski zaprojektowany w 1916 roku i zbudowany w niemieckiej wytwórni Albatros-Werke GmbH w Berlinie. Jeden z podstawowych niemieckich myśliwców I wojny światowej.

Historia

Albatrosy D.III z Jasta 11 w Douai, Francja

W pierwszej połowie 1916 roku inż. Robert Thelen z niemieckiej wytwórni Albatros Flugzeugwerke GmbH, korzystając z doświadczeń lotników używających samolotów myśliwskich Albatros D.I i D.II rozpoczął opracowywanie nowego samolotu myśliwskiego dla lotnictwa niemieckiego. Zgodnie z wymaganiami miał to być samolot o dobrej zwrotności, zdolności do szybkiego manewru w pionie, dużej prędkości wznoszenia oraz wytrzymałości na przeciążenia.

Do napędu samolotu użyto używanego w poprzednich samolotach silnika rzędowego, także kadłub był taki sam, jak w Albatrosie D.II, natomiast zastosowano płat dolny o mniejszej cięciwie, niż płat górny (było to inspirowane układem półtorapłata, stosowanym na francuskich myśliwcach Nieuport). Płaty połączono słupkami w kształcie litery V. Oba płaty – górny dwudźwigarowy i dolny jednodźwigarowy, były kryte płótnem. Kadłub miał konstrukcję półskorupową o pracującym pokryciu wykonanym ze sklejki. Usterzenie pionowe i poziome miało kształt półokrągły oraz dość dużą powierzchnię.

Prototyp samolotu Albatros D.III oblatano we wrześniu 1916 roku. Okazał się samolotem łatwym w pilotażu, zwrotnym, wytrzymałym i o dobrych osiągach.

Wadą samolotu okazała się mała sztywność komory płatów (wynikająca z połączenia słupkami w kształcie litery V i nie najlepszej wytrzymałości dolnych płatów). Podczas dużych przeciążeń (np. wyprowadzanie z lotu nurkowego) dochodziło do odkształceń okuć dolnego płata, czasem nawet z jego ukręceniem podczas lotu.

Po wprowadzeniu drobnych poprawek uruchomiono w 1917 roku produkcję seryjną samolotu. Wyprodukowano łącznie 1340 samolotów Albatros D.III, głównie w zakładach Ostdeutsche Albatros-Werke w Pile. Produkcję licencyjną ulepszonej wersji Albatros D.III (Oef) podjęto w austriackich zakładach Oeffag.

Samoloty od grudnia 1916 roku kierowane były do niemieckich jednostek lotniczych na front, głównie zachodni. Miały one większą prędkość wznoszenia od samolotów alianckich, lecz ustępowały im zwrotnością. W pierwszej połowie roku 1917 Albatrosy dominowały na polu bitwy nad starszymi myśliwcami Ententy, przyczyniając się do ciężkich strat brytyjskich w „krwawym kwietniu” 1917 roku. Na samolocie walczyła większość niemieckich asów lotniczych tego okresu, m.in. Manfred von Richthofen i Ernst Udet. Od połowy tego roku, z wejściem do służby nowych myśliwców Ententy, przewaga Albatrosów została zredukowana, lecz służyły do końca wojny. Następcą Albatrosa stał się Fokker D.VII.

Użycie samolotu w lotnictwie polskim

Silnik Mercedes D.IIIa eksponowany w MLP w Krakowie

Po zakończeniu I wojny światowej 10 samolotów Albatros D.III zostało zdobytych przez Polaków. Ponadto dwa samoloty tego typu w 1920 roku zostały zmontowane ze zdobytych części w warsztatach Stacji Lotniczej w Poznaniu na lotnisku Ławica. W latach 1919–1921 znajdowały się one w eskadrach myśliwskich: 7. (1 egzemplarz) i 13. (2 egz.), w eskadrach wywiadowczych: 4. (1 egz.), 5. (2 egz.), 12. (1 egz.), w Wojskowej Szkole Lotniczej w Warszawie (2 egz.) i w Wyższej Szkole Pilotów na lotnisku Ławica (3 egz.). Na Ławicy instruktor akrobacji Adam Haber-Włyński wyszkolił późniejszego pilota-instruktora i literata Janusza Meissnera[1].

Na samolotach tych polscy lotnicy walczyli w latach 1919–1920 i w wojnie polsko-bolszewickiej, gdzie zdobyły opinię niezawodnych samolotów. Należy dodać, że używano w Polsce również 38 austriackich Albatros D.III (Oef).

Po zakończeniu działań wojennych w latach 1921–1926 samoloty Albatros D.III używano w 15 eskadrze myśliwskiej 3 pułku lotniczego w Poznaniu, a później do 1932 roku w eskadrze treningowej tego pułku.

Opis techniczny

Samolot myśliwski Albatros D.III był jednomiejscowym samolotem, dwupłatem o konstrukcji mieszanej, przeważnie drewnianej. Kabina odkryta. Podwozie klasyczne – stałe.

Przypisy

  1. Janusz Meissner, Wspomnienia pilota. Cz. I. Jak dziś pamiętam, Wydawnictwo Literackie, Wrocław 1985.

Media użyte na tej stronie

Flag of the German Empire.svg
Bundesflagge und Handelsflagge des Norddeutschen Bundes (1866-1871) und Reichsflagge des Deutschen Reiches (1871-1918)
Flag of Germany (1867–1918).svg
Bundesflagge und Handelsflagge des Norddeutschen Bundes (1866-1871) und Reichsflagge des Deutschen Reiches (1871-1918)
Roundel of Poland (1918-1921).svg
Roundel of the Polish Air Force (1918–1921).
Roundel of Poland (1921-1993).svg
Roundel of the Polish Air Force (1921–1993).
AlbatDIII.jpg
German Albatros D.IIIs of Jagdstaffel 11 and Jagdstaffel 4 parked in a line at La Brayelle near Douai, France. Manfred von Richthofen's red-painted aircraft is second in line (with boarding step ladder in place).
Mercedes D IIIa MLP 02.jpg
Autor: Zala, Licencja: CC BY-SA 4.0
Niemiecki 6-cylindrowy silnik rzędowy z 1918 r. eksponowany w Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie.
Albad3.jpg
Albatros fighter
Albatros D.III 3 vues.jpg
Autor: Serge Desmet (Serge_Desmet@hotmail.com) User:Sletch, Licencja: CC BY-SA 3.0
Plan 3 vues de l'Albatros D.III