Albatros J.I

Albatros J.I
Ilustracja
Albatros J.I
Dane podstawowe
Państwo Cesarstwo Niemieckie
ProducentAlbatros
Typsamolot piechoty
Konstrukcjadwupłat o konstrukcji mieszanej, podwozie stałe
Załoga2 (pilot, obserwator)
Historia
Data oblotu1917
Lata produkcji19171919
Dane techniczne
Napęd1 silnik rzędowy 6-cylindrowy Benz Bz.IV
Moc200 KM (147 kW)
Wymiary
Rozpiętość14,14 m
Długość8,80 m
Wysokość3,37 m
Powierzchnia nośna42,96 m²
Masa
Własna1 398 kg
Startowa1 808 kg
Osiągi
Prędkość maks.140 km/h
Prędkość przelotowa110 km/h
Prędkość wznoszenia2,0 m/s
Pułap3 000 m
Zasięg275 km
Długotrwałość lotu2,5 h
Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 karabiny maszynowe LMG 08/15 Spandau kal. 7,92 mm (stałe, strzelające skośnie w dół – pilota)
1 karabin maszynowy Parabellum kal. 7,92 mm (ruchomy – obserwatora )
Użytkownicy
Cesarstwo Niemieckie, Polska
Rzuty
Rzuty samolotu

Albatros J.Iniemiecki samolot piechoty, zaprojektowany w 1917 roku w firmie Albatros Flugzeugwerke GmbH.

Historia

W 1917 roku lotnictwo niemieckie złożyło zamówienie do kilku wytwórni lotniczych na nowy typ samolotu do współdziałania z wojskami lądowymi, klasy określonej w Niemczech jako IFL (Infanterieflugzeug). Wytwórnia Albatros odpowiadając na to zamówienie już w połowie 1917 roku wyprodukowała tego typu samolot oznaczony jako Albatros J.I (oznaczenie fabryczne L40).

Albatros J.I przechwycony przez Amerykanów. 1919 r.

Główni konstruktorzy firmy, inż. Thelen i Schubert zaprojektowali nowy samolot bazując na konstrukcji udanego samolotu rozpoznawczo-bombowego konstrukcji drewnianej Albatros C.XII, z którego przejęto płaty i usterzenie wraz z tylną częścią kadłuba. W konstrukcji kadłuba częściowo odstąpiono od konstrukcji półskorupowej i owalnego przekroju kadłuba na rzecz konstrukcji kratownicowej i prostokątnego przekroju, w celu łatwiejszego opancerzenia płaskich powierzchni. Ze względu na rodzaj zadań, jakie miał samolot spełniać, dwuosobowa odkryta kabina załogi w środkowej części kadłuba została pokryta od boków, dołu i tyłu płytami pancernymi o grubości 5 mm, chroniącymi przed pociskami broni strzeleckiej. Wyprodukowano ok. 240 egzemplarzy samolotu.

Samolot ten wprowadzono do użycia w lotnictwie niemieckim w połowie 1917 roku. W trakcie jego użycia w akcjach bojowych na froncie, stwierdzono, że samolot ten spełnia swoje zadania, lecz wadą jest brak opancerzenia silnika. Wada ta została usunięta w następnym samolocie Albatros J.II.

Użycie w lotnictwie polskim

Na początku 1919 oddziały polskie zdobyły lub przejęły od wycofujących się Niemców kilka samolotów Albatros J.I. Jeden z nich używany był w I Eskadrze Wielkopolskiej (przemianowanej później na 12 Eskadrę Wywiadowczą), a następnie w szkole pilotów na lotnisku Ławica w Poznaniu. W warsztatach lotniczych w Poznaniu zmontowano z części 8 samolotów tego typu, z których 2 przydzielono w sierpniu 1920 do 8 Eskadry Wywiadowczej. Samoloty Albatros J.I brały udział w walkach podczas wojny polsko-radzieckiej.

Ogółem w Polsce użytkowano ok. 10 egzemplarzy samolotu Albatros J.I. W lotnictwie polskim samoloty te przetrwały do 1921 roku, po czym zostały wycofane z eksploatacji z powodu całkowitego zużycia.

Opis techniczny

Silnik Benz Bz.IV eksponowany w MLP w Krakowie.

Dwumiejscowy dwupłat o konstrukcji mieszanej, przeważnie drewnianej. Kadłub o konstrukcji kratownicowej drewnianej krytej blachą duralową w przedniej części i półskorupowej drewnianej, krytej sklejką, w tylnej części. Skrzydła dwudźwigarowe drewniane kryte płótnem, górny płat oparty na rozpórkach i zastrzałach, dolny mocowany do kadłuba. Przód kadłuba mieścił silnik rzędowy chłodzony cieczą, częściowo wystający z kadłuba, z kolektorem wydechowym skierowanym do góry. W środkowej części kadłuba znajdował się zbiornik paliwa oraz dwie odkryte kabiny załogi w układzie tandem – pierwsza pilota, druga obserwatora. Środkowa część kadłuba była wykonana w formie skrzyni z blachy pancernej ze stali chromoniklowej od dołu, boków i tyłu, grubości 5 mm. W kabinie pilota z lewej strony część płyty pancernej tworzyła drzwiczki, które ułatwiały wysiadanie. Usterzenie klasyczne, o kształcie eliptycznym - stateczniki kryte sklejką, stery konstrukcji z rur stalowych kryte płótnem. Podwozie samolotu klasyczne stałe, z płozą ogonową. Chłodnica cieczy zamontowana pośrodku przed górnym płatem. Śmigło drewniane, dwułopatowe.

Uzbrojenie główne stanowiły 2 stałe karabiny maszynowe LMG 08/15 (Spandau) 7,92 mm, zamontowane w kadłubie, strzelające skośnie w dół do przodu pod kątem 45° i służące do ostrzeliwania celów naziemnych w locie poziomym. Dalsze uzbrojenie stanowił 1 ruchomy karabin maszynowy Parabellum 7,92 mm obserwatora na obrotnicy. Zapas amunicji wynosił po 500 nabojów.

Bibliografia

  • Krzysztof Chołoniewski, Wiesław Bączkowski: "Samoloty wojskowe obcych konstrukcji 1918-1939 - Tomik 2", Barwa w lotnictwie polskim nr 7, Warszawa 1987, ​ISBN 83-206-0728-0

Zobacz też

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Flag of the German Empire.svg
Bundesflagge und Handelsflagge des Norddeutschen Bundes (1866-1871) und Reichsflagge des Deutschen Reiches (1871-1918)
Roundel of Poland (1918-1921).svg
Roundel of the Polish Air Force (1918–1921).
Roundel of Poland (1921-1993).svg
Roundel of the Polish Air Force (1921–1993).
Roundel of Poland (1921–1993).svg
Roundel of the Polish Air Force (1921–1993).
Albatros J.I dwg.jpg
Albatros J.I German World War 1 ground attack aircraft
Flag of Germany (1867–1918).svg
Bundesflagge und Handelsflagge des Norddeutschen Bundes (1866-1871) und Reichsflagge des Deutschen Reiches (1871-1918)
Albatros J.I.jpg
Autor: NieznanyUnknown author, Licencja: CC0
Albatros J.I
Roundel of Poland (1918–1921).svg
Roundel of the Polish Air Force (1918–1921).
German ground attack plane on display in the US c1919.jpg
A captured German plane on display in the United States, circa 1919. The plane appears to be an Albatros J.I.
Benz Bz IVd MLP 01.jpg
Autor: Zala, Licencja: CC BY-SA 4.0
Niemiecki 6-cylindrowy silnik rzędowy Benz Bz.IVd z 1917 r., eksponowany w Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie.