Albert Sosnowski
 Albert Sosnowski, maj 2015 | |
| Pełne imię i nazwisko | Albert Dariusz Sosnowski |
|---|---|
| Pseudonim | Dragon |
| Data i miejsce urodzenia | |
| Obywatelstwo | |
| Wzrost | 189 cm |
| Masa ciała | 100[1] kg |
| Styl walki | praworęczny |
| Kategoria wagowa | ciężka |
| Bilans walk zawodowych[a] | |
| Liczba walk | 60 |
| Zwycięstwa | 49 |
| Przez nokauty | 30 |
| Porażki | 9 (7 KO) |
| Remisy | 2 |
| |
Albert Dariusz Sosnowski (ur. 7 marca 1979 w Warszawie) – polski bokser wagi ciężkiej. Były mistrz świata organizacji WBF (2006-2007), mistrz Europy EBU (2009–2010), były pretendent do tytułu mistrza świata organizacji WBC.
Kariera bokserska
Swoją pierwszą zawodową walkę stoczył 22 lipca 1998, gdy wygrał w 1. rundzie przez TKO z czeskim bokserem Janem Drobeną. Następnie w 18 pojedynkach z rzędu nie poniósł porażki.
17 marca 2001 otrzymał szansę walki o tytuł młodzieżowego mistrza świata federacji WBC z Kanadyjczykiem Arthurem Cookiem. W 9. rundzie Sosnowski został znokautowany, doznając pierwszej porażki w zawodowej karierze[2].
4 listopada 2006 zdobył tytuł mistrza świata mało znaczącej organizacji WBF, pokonując przez decyzję większości reprezentanta RPA Lawrence'a Tauasę[3].
8 czerwca 2007 stoczył walkę z zawodowym mistrzem Francji w wadze ciężkiej, Steve'em Hereliusem. Wygrał w 9. rundzie przez TKO.
14 września 2007 Sosnowski obronił tytuł WBF w walce z Argentyńczykiem Manuelem Alberto Puchetą, wygrywając w 2. rundzie przez nokaut[4].
Drugiej porażki Sosnowski doznał 6 sierpnia 2008, gdy przegrał przez jednogłośną decyzję sędziów z Amerykaninem Zurim Lawrence'em[5].
8 listopada 2008 niespodziewanie pokonał byłego pretendenta do tytułu Mistrza Świata federacji WBC Danny'ego Williamsa, zwyciężając w 8. rundzie przez techniczny nokaut[6].
4 kwietnia 2009 na gali w Düsseldorfie Sosnowski zremisował z Francesco Pianetą, który bronił tytułu mistrza Unii Europejskiej EBU[7].
18 grudnia 2009 na gali w Londynie pokonał przez jednogłośną decyzję Włocha Paolo Vidoza, zdobywając wakujący pas zawodowego mistrza Europy EBU[8]. Zrezygnował jednak z niego, aby walczyć o mistrzostwo świata WBC z Witalijem Kliczko. Do walki tej doszło 29 maja 2010 w Veltins-Arena. W przygotowaniach do niej Sosnowski współpracował z nowym trenerem, Fiodorem Łapinem. Sosnowski przegrał w 10. rundzie przez nokaut[9][10][11]
Swoją jubileuszową, pięćdziesiątą walkę Sosnowski stoczył 25 września 2010, gdy pokonał przez nokaut w 1. rundzie Anglika Paula Butlina[12].
4 grudnia 2010 miał zmierzyć się w Schwerinie z Aleksandrem Dimitrenko o mistrzostwo Europy EBU. Walka została jednak odwołana, gdyż tuż przed nią Ukrainiec zasłabł w szatni i został odwieziony do szpitala[13]. Do walki tej doszło 26 marca 2011 w Hamburgu. Sosnowski przegrał w 12. rundzie przez nokaut.
9 listopada 2011 podczas gali w dzielnicy Londynu Bethnal Green niespodziewanie zremisował w walce z reprezentantem Zimbabwe Hastingsem Rasanim, który do tej pory w swojej karierze poniósł 61 porażek[14].
20 czerwca 2012 Sosnowski wystąpił w brytyjskim turnieju Prizefighter. W ćwierćfinale pokonał niejednogłośnie na punkty Maurice'a Harrisa, stosunkiem 29:28, 29:28 i 28:29. Pojedynek półfinałowy stoczył z Kevinem Johnsonem, w który po dość kontrowersyjnym werdykcie przegrał niejednogłośnie na punkty (29:28, 27:30 i 28:29), odpadając tym samym z dalszej rywalizacji[15][16].
23 lutego 2013 Albert Sosnowski po raz drugi wziął udział w brytyjskim turnieju Prizefighter. W ćwierćfinale przegrał z Martinem Roganem, przez techniczny nokaut w 3. rundzie i odpadł z dalszej rywalizacji, którą wygrał Audley Harrison[17].
26 kwiernia 2014, Albert Sosnowski stoczył pierwszą walkę w Polsce, od ponad 12 lat. W pojedynku zakontraktowanym na 6 rund, zwyciężył przez techniczny nokaut, w pierwszym starciu, z Włodzimierzem Letrem[18].
1 czerwca 2014 na gali Wojak Boxing Night w Lublinie, Sosnowski przegrał przez techniczny nokaut w 7. rundzie z Marcinem Rekowskim[19].
18 marca 2016 na gali Friday Boxing Night w Żyrardowie wygrał przez techniczny nokaut w 2. rundzie z Węgrem Andrasem Csomorem[20].
9 września 2017 w Radomiu przegrał przez nokaut w pierwszej rundzie z Łukaszem Różańskim (6-0, 5 KO). Po walce ogłosił zakończenie sportowej kariery.
- Warunki fizyczne
Walki na zawodowym ringu
| Statystyka stoczonych walk zawodowych | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Lp | Data walki | Miejsce walki | Wynik | Werdykt[a] | ||
| 1. | 22 lipca 1998 | Outrup |  Dania | wygrana z Janem Drobeną (CZE) | TKO w 1. rundzie | |
| 2. | 25 września 1998 | Poznań |  Polska | wygrana ze Andrzejem Dziewulskim (POL) | TKO w 4. rundzie | |
| 3. | 2 października 1998 | Warszawa | Polska | wygrana z Rene Hanlem (DEU) | PTS po 4 rundach | |
| 4. | 13 lutego 1999 | Jastrzębie-Zdrój | Polska | wygrana z Viktorem Juhaszem (HUN) | TKO w 1. rundzie | |
| 5. | 12 marca 1999 | Londyn |  Wielka Brytania | wygrana z Chrisem Woollasem (GBR) | PTS po 4 rundach | |
| 6. | 17 kwietnia 1999 | Warszawa | Polska | wygrana ze Stipe Balicem (HRV) | PTS po 4 rundach | |
| 7. | 28 maja 1999 | Liverpool | Wielka Brytania | wygrana z Garym Williamsem (GBR) | TKO w 4. rundzie | |
| 8. | 26 czerwca 1999 | Wrocław | Polska | wygrana z Biko Botowamungu (COG) | UD po 4 rundach | |
| 9. | 17 lipca 1999 | Gdańsk | Polska | wygrana z Bruno Fosterem (GBR) | TKO w 6. rundzie | |
| 10. | 18 września 1999 | Gdańsk | Polska | wygrana z Ignacio Orsolą (HUN) | KO w 1. rundzie | |
| 11. | 22 października 1999 | Detroit |  Stany Zjednoczone | wygrana z Jeffem Lally (USA) | TKO w 3. rundzie | |
| 12. | 20 listopada 1999 | Gliwice | Polska | wygrana z Henrym Kollem Njume (CMR) | PTS po 6 rundach | |
| 13. | 11 marca 2000 | Londyn | Wielka Brytania | wygrana z Lukiem Simpkinem (GBR) | PTS po 4 rundach | |
| 14. | 8 kwietnia 2000 | Gdańsk | Polska | wygrana ze Slobodanem Popovicem (MNE) | KO w 1. rundzie | |
| 15. | 27 maja 2000 | Londyn | Wielka Brytania | wygrana z Neilem Kirkwoodem (GBR) | TKO w 1. rundzie | |
| 16. | 24 czerwca 2000 | Toruń | Polska | wygrana z Clarencem Goinsem (USA) | TKO w 2. rundzie | |
| 17. | 19 sierpnia 2000 | Mashantucket | Stany Zjednoczone | wygrana z Danem Conwayem (USA) | UD po 4 rundach | |
| 18. | 30 września 2000 | Rotterdam |  Holandia | wygrana z Everettem Martinem (USA) | TKO w 7. rundach | |
| 19. | 27 listopada 2000 | Birmingham | Wielka Brytania | wygrana z Michaelem Murrayem (GBR) | TKO w 6. rundzie | |
| 20. | 17 marca 2001 | Budapeszt |  Węgry | przegrana z Arthurem Cookiem (CAN) – walka o tytuł młodzieżowego mistrza świata federacji WBC | KO w 9. rundzie | |
| 21. | 7 lipca 2001 | Amsterdam | Holandia | wygrana z Dirkiem Wallynem (BEL) | UD po 6 rundach | |
| 22. | 13 października 2001 | Budapeszt | Węgry | wygrana ze Stanislavem Tomkatchovem (UKR) | TKO w 3. rundzie | |
| 23. | 27 października 2001 | Kołobrzeg | Polska | wygrana z Robertem Magureanu (ROU) | TKO w 4. rundzie | |
| 24. | 22 stycznia 2002 | Gdynia | Polska | wygrana z Catalinem Zmarandescu (ROU) | KO w 1. rundzie | |
| 25. | 9 marca 2002 | Budapeszt | Węgry | wygrana z Jacobem Odhiambo (KEN) | KO w 1. rundzie | |
| 26. | 27 lipca 2002 | Nottingham | Wielka Brytania | wygrana z Paulem Bonsonem (GBR) | PTS po 4 rundach | |
| 27. | 7 grudnia 2002 | Brentwood | Stany Zjednoczone | wygrana z Jacklordem Jacobsem (NGA) | PTS po 6 rundach | |
| 28. | 8 marca 2003 | Londyn | Wielka Brytania | wygrana z Mindaugasem Kulikauskasem (LTU) | TKO w 6. rundzie | |
| 29. | 12 kwietnia 2003 | Londyn | Wielka Brytania | wygrana z Michaelem Holdenem (GBR) | PTS po 6 rundach | |
| 30. | 5 lipca 2003 | Brentwood | Stany Zjednoczone | wygrana z Jasonem Brewsterem (GBR) | TKO w 2. rundzie | |
| 31. | 22 listopada 2003 | Belfast |  Irlandia Północna | wygrana z Chrisem Woollasem | TKo w 1. rundzie | |
| 32. | 31 stycznia 2004 | Londyn | Wielka Brytania | wygrana z Gregiem Scottem-Briggsem (GBR) | KO w 2. rundzie | |
| 33. | 10 kwietnia 2004 | Manchester | Wielka Brytania | wygrana z Paulem Kingiem (GBR) | PTS po 4 rundach | |
| 34. | 26 czerwca 2004 | Belfast | Irlandia Północna | wygrana z Wojciechem Bartnikiem (POL) | PTS po 6 rundach | |
| 35. | 11 września 2004 | Budapeszt | Węgry | wygrana z Kennym Cravenem (USA) | KO w 2. rundzie | |
| 36. | 22 stycznia 2005 | Miami | Stany Zjednoczone | wygrana z Tommym Connellym (USA) | TKO w 2. rundzie | |
| 37. | 19 marca 2005 | Las Vegas | Stany Zjednoczone | wygrana z Travisem Fultonem (USA) | TKO w 2. rundzie | |
| 38. | 28 maja 2005 | Kalifornia | Stany Zjednoczone | wygrana z Orlinem Norrisem (USA) | MD po 6 rundach | |
| 39. | 25 maja 2006 | Gauteng |  Południowa Afryka | wygrana z Osbornem Machimaną (ZAF) | UD po 10 rundach | |
| 40. | 4 listopada 2006 | Gauteng | Południowa Afryka | wygrana z Lawrence'em Tauasą (WSM) – walka o tytuł mistrza świata federacji WBF | MD po 12 rundach | |
| 41. | 8 czerwca 2007 | Motherwell |  Szkocja | wygrana z Steve Hereliusem (FRA) | TKO w 9. rundzie | |
| 42. | 14 września 2007 | Kirkcaldy | Szkocja | wygrana z Manuel Alberto Pucheta (ARG) – obrona mistrzostwa świata federacji WBF | KO w 2. rundzie | |
| 43. | 25 stycznia 2008 | Dagenham | Wielka Brytania | wygrana z Colinem Kenną (IRL) | UD po 10 rundach | |
| 44. | 25 kwietnia 2008 | Nowy Jork | Stany Zjednoczone | wygrana z Terrellem Nelsonem (USA) | TKO w 5. rundzie | |
| 45. | 6 sierpnia 2008 | Nowy Jork | Stany Zjednoczone | przegrana z Zurim Lawrence'em (USA) | UD po 8 rundach | |
| 46. | 8 listopada 2008 | Londyn | Wielka Brytania | wygrana z Dannym Williamsem (USA) | TKO w 8. rundzie | |
| 47. | 4 kwietnia 2009 | Düsseldorf |  Niemcy | remis z Francesco Pianetą (GER) – walka o mistrzostwo Unii Europejskiej EBU | D po 12 rundach | |
| 48. | 18 grudnia 2009 | Londyn | Wielka Brytania | wygrana z Paolo Vidozem (ITA) – walka o mistrzostwo Europy EBU | UD po 12 rundach | |
| 49. | 29 maja 2010 | Gelsenkirchen | Niemcy | przegrana z Witalijem Kliczko (UKR) – walka o mistrzostwo WBC | KO w 10. rundzie | |
| 50. | 25 września 2010 | Wigan | Wielka Brytania | wygrana z Paulem Butlinem (ENG) | TKO w 1. rundzie | |
| 51. | 26 marca 2011 | Hamburg | Niemcy | przegrana z Aleksandrem Dimitrenką (GER) – walka o mistrzostwo Europy EBU | KO w 12. rundzie | |
| 52. | 9 listopada 2011 | Londyn | Wielka Brytania | remis z Hastingsem Rasanim (ZWE) | D po 6 rundach | |
| 53. | 20 czerwca 2012 | Londyn | Wielka Brytania | wygrana z Maurice'em Harrisem (USA) – ćwierćfinał turnieju Prizefighter | SD po 3 rundach | |
| 54. | 20 czerwca 2012 | Londyn | Wielka Brytania | przegrana z Kevinem Johnsonem (USA) – półfinał turnieju Prizefighter | SD po 3 rundach | |
| 55. | 23 lutego 2013 | Londyn | Wielka Brytania | przegrana z Martinem Roganem (NIR) – ćwierćfinał turnieju Prizefighter | TKO w 3. rundzie | |
| 56. | 26 kwietnia 2014 | Legionowo | Polska | wygrana z Włodzimierzem Letrem (POL) – pierwsza walka w Polsce, od 12 lat | TKO w 1. rundzie | |
| 57. | 1 czerwca 2014 | Lublin | Polska | przegrana z Marcinem Rekowskim (POL) – walka o międzynarodowy pas mistrza Polski | TKO w 7. rundzie | |
| 58. | 18 marca 2016 | Żyrardów | Polska | wygrana z Andrasem Csomorem (HUN) – Zapowiedzenie zakończenia kariery sportowej przez Alberta Sosnowskiego[22] | TKO w 2. rundzie | |
| 59. | 9 września 2016 | Gdańsk | Polska | przegrana z Andrzejem Wawrzykiem (POL) – Walka o tytuł Mistrza Polski w wadze ciężkiej | TKO w 6. rundzie | |
| 60. | 9 września | Radom | Polska | przegrana z Łukaszem Różańskim (POL) – ostatnia walka w karierze | KO w 1. rundzie | |
| 61. | 2 czerwca | Warszawa | Polska | wygrana z Przemysławem Saletą (POL) | PTS po 3 rundach | |
Inna działalność sportowa
W przeszłości trenował kick-boxing, od 2013 trenował również mieszane sztuki walki[23]. Jest instruktorem boksu w Legii[24].
Media i kultura masowa
W 2008 uczestniczył w programie reality show Big Brother VIP nadawanym przez stację TV4. W latach 2007–2008 wraz z Agnieszką Rylik prowadził emitowany na antenie TVN Turbo program Kuchnia boksu. W marcu 2010 nawiązał współpracę ze spółką Mango Media, w ramach której na łamach stacji telewizyjnej Mango 24 promował sprzęt fitness[25].
W 2008 ukazał się teledysk „Poczekalnia dusz” raperów Sokoła i Pono z gościnnym udziałem Sosnowskiego, Rafała Maseraka oraz Grażyny Wolszczak.
W kwietniu 2010 pojawił się w wideoklipie do utworu „I żeby było normalnie” promującego album Prosto Mixtape 600V, w który wykonywali raperzy: Felipe, VNM, Jędker, Pezet, Sokół, Numer Raz, Eldo, Brahu. W teledysku, prócz Sosnowskiego, gościnnie wystąpili także bokserzy Krzysztof Włodarczyk oraz Michał Jabłoński[26].
W październiku 2010 opublikowano utwór wykonywany wspólnie przez rapera Pono i Sosnowskiego, zatytułowany „Żelazna Wola”[27].
Uwagi
- ↑ TKO – techniczny nokaut, KO – nokaut, UD – jednogłośna decyzja, SD – niejednogłośna decyzja, MD – decyzja większości, PTS – walka zakończona na punkty, D – remis.
Przypisy
- ↑ a b Albert Sosnowski – Andras Csomor: Oficjalne ważenie. ringpolska.pl, 2016-03-18. [dostęp 2016-03-29].
- ↑ Sosnowski vs. Cook
- ↑ Sosnowski vs. Tauasa
- ↑ Sosnowski vs. Pucheta
- ↑ Sosnowski vs. Lawrence
- ↑ Albert Sosnowski rozbił Williamsa (pol.). wp.pl. [dostęp 2012-06-21].
- ↑ Remis Sosnowskiego (pol.). bokser.org, 04.04.2009. [dostęp 2010-08-12].
- ↑ Sosnowski Mistrzem Europy!
- ↑ Kliczko nokautuje Sosnowskiego. Bokser.org, 2010-05-29. [dostęp 2010-05-29].
- ↑ ringpolska.pl: Kliczko znokautował Sosnowskiego (pol.). [dostęp 2010-05-29].
- ↑ boxrec.com: Vitali Klitschko vs. Albert Sosnowski (ang.). [dostęp 2010-05-30].
- ↑ 'Dragon' nokautuje w powrocie (pol.). bokser.org, 25.09.2010. [dostęp 2010-09-25].
- ↑ Walka Dimitrenko vs. Sosnowski odwołana! (pol.). bokser.org, 04.12.2010. [dostęp 2010-12-05].
- ↑ Sensacyjny remis Alberta Sosnowskiego (pol.). sport.onet.pl. [dostęp 2011-11-10].
- ↑ Hamer niespodziewanym zwycięzcą Prizefightera (pol.). bokser.org. [dostęp 2012-06-21].
- ↑ Pindera i Proksa: Sosnowski pokonał Johnsona (pol.). ringpolska.pl. [dostęp 2012-06-21].
- ↑ Sosnowski rozbity przez Rogana (pol.). bokser.org. [dostęp 2013-02-24].
- ↑ bokser.org: Wygrana Sosnowskiego, Letr padł bez ciosu (pol.). [dostęp 2014-04-27].
- ↑ sport.wp.pl: Rekowski pokonał Sosnowskiego przez TKO (pol.). [dostęp 2014-06-01].
- ↑ Albert Sosnowski znokautował Andrasa Csomora podczas gali w Żyrardowie. eurosport.onet.pl, 2016-03-19. [dostęp 2016-03-29].
- ↑ "Smok" Sosnowski chce pożreć Adamka
- ↑ Sosnowski po zwycięstwie: kończę karierę, to jest mój koniec. ringpolska.pl, 2016-03-19. [dostęp 2016-03-29].
- ↑ Sosnowski walczył z Kliczką, teraz zmierzy się z Pudzianowskim? (pol.). wprost.pl, 2013-07-16. [dostęp 2016-03-29].
- ↑ Trenerzy klubu bokserskiego Legia. legiaboks.pl. [dostęp 2018-12-02].
- ↑ Dla mediów. mango.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-17)].. Mango.pl, 2010-03-03. [dostęp 2010-03-29]
- ↑ Krzysztof Włodarczyk, Michał Jabłoński i Albert Sosnowski w Prosto Mixtape 600V. [dostęp 2016-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-13)].
- ↑ Pono vs Albert Sosnowski – "Żelazna Wola" (pol.). hip-hop.pl. [dostęp 2010-10-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-10-14)].
Linki zewnętrzne
- Profil Alberta Sosnowskiego na boxrec.com. boxrec.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-07)].
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Boxing. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
.svg)
Ulster Banner is a heraldic banner taken from the former coat of arms of Northern Ireland. It was used by the Northern Ireland government in 1953-1973 with Edwardian crown since coronation of Queen Elizabeth II, based earlier design with Tudor Crown from 1924. Otherwise known as the Ulster Flag, Red Hand of Ulster Flag, Red Hand Flag.
Ulster Banner is a heraldic banner taken from the former coat of arms of Northern Ireland. It was used by the Northern Ireland government in 1953-1973 with Edwardian crown since coronation of Queen Elizabeth II, based earlier design with Tudor Crown from 1924. Otherwise known as the Ulster Flag, Red Hand of Ulster Flag, Red Hand Flag.
.svg){kind=link}
Autor: Piotr Leszczyński, Licencja: CC BY-SA 4.0
Polish heavyweight boxer Albert Sosnowski.