Albin Jasiński

Albin Jasiński
generał brygady generał brygady
Pełne imię i nazwisko

Albin Marian Jasiński

Data i miejsce urodzenia

1 marca 1880
Sandomierz

Data i miejsce śmierci

1940
Mińsk

Przebieg służby
Siły zbrojne

Lesser Coat of Arms of Russian Empire.svg Armia Imperium Rosyjskiego
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie

Jednostki

2 Dywizja Strzelców Wielkopolskich
11 Karpacka Dywizja Piechoty
25 Dywizja Piechoty

Stanowiska

dowódca Okręgu, dowódca dywizji

Główne wojny i bitwy

wojna rosyjsko-japońska
I wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920-1941, dwukrotnie)

Albin Marian Jasiński (ur. 1 marca 1880 w Sandomierzu, zm. kwiecień 1940 w Mińsku Białoruskim) – generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys

Od 1901 oficer rosyjskiej piechoty. Uczestnik wojny rosyjsko-japońskiej 1904–1905. Kapitan z 1905.

Podczas I wojny światowej dowódca batalionu i pułku piechoty na froncie niemieckim, ranny. Po rewolucji 1917 działał w Związku Wojskowych Polaków, potem grudzień 1917 – czerwiec 1918 dowódca 9 pułku strzelców polskich w i I Korpusie Polskim na Wschodzie (w Rosji). Pułkownik z 1917.

Jako pułkownik I. byłego korpusu polskiego reskryptem Rady Regencyjnej z 31 października 1918 został przydzielony do podległego jej Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia[1]. Listopad 1918 – czerwiec 1919 dowódca VIII Okręgu Wojskowego i czasowo dowódca Okręgu Generalnego „Łódź”. Zweryfikowany w stopniu pułkownika z 1 czerwca 1919. 2 czerwca 1919 został pomocnikiem dowódcy, a 25 czerwca dowódcą 2 Dywizji Strzelców Wielkopolskich (później przemianowanej na 15 Wielkopolską Dywizję Piechoty). 2 czerwca 1920 zwolniony ze stanowiska dowódcy dywizji, a dwa dni później przeniesiony do Stacji Zbornej dla Oficerów w Warszawie. Sierpień 1920 – luty 1925 dowódca 11 Dywizji Piechoty. Generał brygady z 15 sierpnia 1924. Luty 1925 – maj 1929 dowódca 25 Dywizji Piechoty.

Od 31 maja 1929 w stanie spoczynku. Został osadnikiem wojskowym w osadzie Zarębkowice (powiat baranowicki)[2].

Po agresji sowieckiej udał się do Drohiczyna i zorganizował tam Straż Obywatelską w celu ochrony ludności przed bezprawiem. Aresztowany natychmiast po wkroczeniu Armii Czerwonej. W kwietniu 1940 przewieziony do więzienia NKWD w Mińsku Białoruskim, gdzie zmarł.

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. Dziennik Rozporządzeń Komisji Wojskowej, 1918, R. 2, nr 2, Warszawa 1918, s. 15.
  2. Osadnicy wojskowi – lista kompletna. kresy.genealodzy.pl. s. 69. [dostęp 2015-04-05].
  3. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 26 stycznia 1922, s. 9.

Bibliografia


Media użyte na tej stronie

PL Epolet gen bryg.svg
Naramiennik generała brygady Wojska Polskiego (1919-39).
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
POL Krzyż Walecznych (1920) 2r BAR.svg
Baretka: Krzyż Walecznych (1920) nadany dwukrotnie.