Albin Jasiński
generał brygady | |
Pełne imię i nazwisko | Albin Marian Jasiński |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki | 2 Dywizja Strzelców Wielkopolskich |
Stanowiska | dowódca Okręgu, dowódca dywizji |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Albin Marian Jasiński (ur. 1 marca 1880 w Sandomierzu, zm. kwiecień 1940 w Mińsku Białoruskim) – generał brygady Wojska Polskiego.
Życiorys
Od 1901 oficer rosyjskiej piechoty. Uczestnik wojny rosyjsko-japońskiej 1904–1905. Kapitan z 1905.
Podczas I wojny światowej dowódca batalionu i pułku piechoty na froncie niemieckim, ranny. Po rewolucji 1917 działał w Związku Wojskowych Polaków, potem grudzień 1917 – czerwiec 1918 dowódca 9 pułku strzelców polskich w i I Korpusie Polskim na Wschodzie (w Rosji). Pułkownik z 1917.
Jako pułkownik I. byłego korpusu polskiego reskryptem Rady Regencyjnej z 31 października 1918 został przydzielony do podległego jej Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia[1]. Listopad 1918 – czerwiec 1919 dowódca VIII Okręgu Wojskowego i czasowo dowódca Okręgu Generalnego „Łódź”. Zweryfikowany w stopniu pułkownika z 1 czerwca 1919. 2 czerwca 1919 został pomocnikiem dowódcy, a 25 czerwca dowódcą 2 Dywizji Strzelców Wielkopolskich (później przemianowanej na 15 Wielkopolską Dywizję Piechoty). 2 czerwca 1920 zwolniony ze stanowiska dowódcy dywizji, a dwa dni później przeniesiony do Stacji Zbornej dla Oficerów w Warszawie. Sierpień 1920 – luty 1925 dowódca 11 Dywizji Piechoty. Generał brygady z 15 sierpnia 1924. Luty 1925 – maj 1929 dowódca 25 Dywizji Piechoty.
Od 31 maja 1929 w stanie spoczynku. Został osadnikiem wojskowym w osadzie Zarębkowice (powiat baranowicki)[2].
Po agresji sowieckiej udał się do Drohiczyna i zorganizował tam Straż Obywatelską w celu ochrony ludności przed bezprawiem. Aresztowany natychmiast po wkroczeniu Armii Czerwonej. W kwietniu 1940 przewieziony do więzienia NKWD w Mińsku Białoruskim, gdzie zmarł.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 4679 (1922)[3]
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Walecznych dwukrotnie
Przypisy
- ↑ Dziennik Rozporządzeń Komisji Wojskowej, 1918, R. 2, nr 2, Warszawa 1918, s. 15.
- ↑ Osadnicy wojskowi – lista kompletna. kresy.genealodzy.pl. s. 69. [dostęp 2015-04-05].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 26 stycznia 1922, s. 9.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Henryk Piotr Kosk: Generalicja polska. Popularny słownik biograficzny. T. 1 A-Ł. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1998. ISBN 83-87103-55-1.
- Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
- J. Woyno, Zapomniany sandomierzanin. Generał brygady Albin Marian Jasiński (1880-1940), Zeszyty Sandomierskie nr 6.
Media użyte na tej stronie
Naramiennik generała brygady Wojska Polskiego (1919-39).
Baretka: Krzyż Walecznych (1920) nadany dwukrotnie.