Albrecht II (Brandenburgia)

Albrecht II
— margrabia brandenburski —
Pomnik Albrechta II w Berlinie
margrabia Brandenburgii
Okres	od 1205 do 1220
Poprzednik	Otto II z Brandenburgii
Następca	Jan I Askańczyk i Otton III
Dane biograficzne
Dynastia	askańska
Data urodzenia	1 stycznia pomiędzy 1171 i 1177
Data śmierci	25 lutego 1220
Ojciec	Otton I brandenburski
Matka	Ada
Żona	Mechtylda (Matylda)
Dzieci	Jan I Askańczyk Otton III Matylda Elżbieta

Albrecht II (ur. 1 stycznia pomiędzy 1171 i 1177 r., zm. 25 lutego 1220 r.) – margrabia Brandenburgii od 1205 r. z dynastii askańskiej.

Był synem margrabiego brandenburskiego Ottona I oraz Ady, córki hrabiego Holandii Florisa III. W chwili śmierci swego ojca w 1184 r. był małoletni, mógł sięgnąć po swój udział w dziedzictwie po nim dopiero po długim sporze ze swym starszym bratem przyrodnim Ottonem II (w toku tego sporu Albrecht został przez brata nawet schwytany i uwięziony). Gdy Otto II zmarł bezdzietnie w 1205, Albrecht został jego następcą. W sporze o władzę w Niemczech toczonym wówczas między Hohenstaufami i Welfami Albrecht stał po stronie Filipa Szwabskiego, ale po jego śmierci w 1208 r. przeszedł na stronę Ottona IV i stał u jego boku aż do momentu, gdy sprawa Welfów była już całkiem przegrana (1217). Z Ottonem łączyła go m.in. wspólna opozycja wobec ekspansji Duńczyków w północnych Niemczech. Ponieważ jednak plany Albrechta dotyczące ekspansji w kierunku Pomorza nie mogły być po 1217 zrealizowane, skupił się on na sprawach wewnętrznych Brandenburgii.

W 1205 r., tuż po śmierci brata, poślubił Mechtyldę (Matyldę), córkę margrabiego Łużyc Konrada. Ze związku tego pochodziło dwóch jego synów, Jan I i Otto III, którzy następnie podzielili Brandenburgię na dwie części (podział ten przetrwał przez następne sto lat, niemal do samego końca rządów dynastii askańskiej w tym kraju), i dwie córki, z których starsza Matylda poślubiła księcia Brunszwiku Ottona I.

Bibliografia

• Willy Hoppe: Albrecht II. Markgraf von Magdeburg. W: Neue Deutsche Biographie. T. 1. Berlin: Duncker & Humblot, 1953, s. 161. [dostęp 2010-03-04]. (niem.)

Władcy Brandenburgii Margrabiowie Marchii Północnej Pierwsi hrabiowie Dytryk (965–983) Hodo (985–993) Lotar (993–1003) Werner (1003–1009) Bernard I (1009–1018) Bernard II (1018–1045) Wilhelm (1045–1056) Lotar Udo I (1056–1057) Lotar Udo II (1057–1082) Henryk I (1082–1087) Lotar Udo III (1087–1106) Rudolf I (1106–1111) Helperich z Plötzkau (1111–1112) Rudolf I (1112–1114) Henryk II (1114–1128) Lotar Udo IV (1128–1130) Konrad z Plötzkau (1130–1133) Askańczycy Albrecht I Niedźwiedź (1134–1157) Margrabiowie Brandenburgii Askańczycy Albrecht I Niedźwiedź (1157–1170) Otto I (1170–1184) Otto II Szczodry (1184–1205) Albrecht II (1205–1220) Linia na Salzwedel Otto III (1220–1267) Jan III (1267–1268) Otto V Długi (1267–1298) Albrecht III (Brandenburgia) (1267–1300) Otto VI Mały (1280–1286) Herman (1298–1308) Jan V (1308–1317) Linia na Stendal Jan I Askańczyk (1220–1266) Jan II (1266–1281) Konrad (1266–1304) Otto IV ze Strzałą (1266–1308) Otto VII (1291–1297) Henryk I bez Ziemi (1294–1318) Jan IV (1304–1305) Waldemar Wielki (1304–1319) Henryk II Dziecię (1318–1320) Wittelsbachowie Ludwik I (1320–1351) Ludwik VI Rzymianin (1351–1356) Elektorzy Brandenburgii Wittelsbachowie Ludwik VI Rzymianin (1356–1366) Otto V Leniwy (1366–1373) Luksemburgowie Karol IV (1373–1378) Zygmunt (1378–1388) Jodok z Moraw (1388–1411) Zygmunt (1411–1415) Hohenzollernowie Fryderyk I (1411–1440) Fryderyk Gruby (1440–1463) Fryderyk II Żelazny (1440–1470) Albrecht III Achilles (1470–1486) Jan Cycero (1486–1499) Joachim I Nestor (1499–1535) Jan (1535–1571) Joachim II Hektor (1535–1571) Jan Jerzy (1571–1598) Joachim Fryderyk (1598–1608) Jan Zygmunt (1608–1620) Jerzy Wilhelm (1620–1640) Fryderyk Wilhelm I (Wielki Elektor) (1640–1688) Fryderyk III (1688–1701) Elektorzy Brandenburgii (w ramach Królestwa Prus) Hohenzollernowie Fryderyk I (1701-1713) Fryderyk Wilhelm I (1713–1740) Fryderyk II Wielki (1740–1786) Fryderyk Wilhelm II (1786–1797) Fryderyk Wilhelm III (1797–1806)