Albrecht I Wielki
| ||
 Litografia przedstawiająca Albrechta I Wielkiego, W. Görges, 1840 | ||
| książę Brunszwiku i Lüneburga (razem z Janem) | ||
| Okres | od 1252 do 1267 | |
| Poprzednik | Otto I Dziecię | |
| Następca | podział między Albrechta i Jana | |
| książę Brunszwiku | ||
| Okres | od 1267 do 15 sierpnia 1279 | |
| Poprzednik | podział księstwa Brunszwiku i Lüneburga | |
| Następca | Henryk Dziwak, Wilhelm i Albrecht II Tłusty | |
| Dane biograficzne | ||
| Dynastia | Welfowie | |
| Data urodzenia | 1236 | |
| Data śmierci | 15 sierpnia 1279 | |
| Ojciec | Otto I Dziecię | |
| Matka | Matylda | |
| Żona | 1. Elżbieta, 2. Alessina | |
| Dzieci | z Alessiną: Henryk Dziwak, Wilhelm, Albrecht II Tłusty, Luther, Matylda | |
Albrecht I Wielki, niem. Albrecht I. der Große (ur. w 1236 r., zm. 15 sierpnia 1279 r.) – wspólnie z bratem Janem książę Brunszwiku i Lüneburga od 1252 r., po podziale w 1267 r. samodzielny książę Brunszwiku, z dynastii Welfów.
Życiorys
Albrecht I był synem księcia Brunszwiku i Lüneburga Ottona I Dziecięcia oraz Matyldy, córki margrabiego Brandenburgii Albrechta II (prawdopodobnie najstarszym spośród synów, którzy przeżyli swego ojca). Po śmierci ojca objął rządy w jego państwie wraz z bratem Janem. Chciał przywrócić potęgę rodu Welfów, jaką ci osiągnęli za panowania jego pradziada Henryka Lwa, jednak z niewielkim skutkiem. W 1261 r. uczestniczył w wyprawie do Danii, która przyniosła mu stanowisko namiestnika Jutlandii, jednak tylko na krótki okres. Jego udział w wojnie o sukcesję po Ludowingach przyniósł tylko utratę części terytorium jego państwa nad Werrą. Po podziale księstwa z bratem w 1267 r., podczas którego otrzymał jego południową część, skupił się na sprawach wewnętrznych kraju. Po śmierci brata w 1277 roku został regentem Otto II Surowego i tę funkcję sprawował do końca życia. Po śmierci kolejnym regentem został jego brat Konrad, biskup Vixen[1].
Potomkowie
Albrecht I był dwukrotnie żonaty. W 1254 r. poślubił Elżbietę, córkę księcia Brabancji Henryka II, która zmarła w 1261 r. Małżeństwo to było bezdzietne. W 1263 r. Albrecht ożenił się z Alessiną, córką margrabiego Montferratu Bonifacego II. Mieli siedmioro dzieci, w tym:
- Henryka (zm. 1332), księcia Brunszwiku od 1279 r., w podziale z 1286 r. otrzymał Grubenhagen,
- Wilhelma (zm. 1292), księcia Brunszwiku od 1279 r., w podziale w 1286 r. otrzymał Brunszwik,
- Albrechta (zm. 1318), księcia Brunszwiku od 1279 r., w podziale z 1286 r. otrzymał Getyngę, w 1292 r. po śmierci brata objął także rządy w Brunszwiku,
- Luthera (zm. 1335), wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego od 1331,
- Matyldę (zm. 1317/1319), żonę księcia głogowskiego i wielkopolskiego Henryka III głogowskiego.
Przypisy
- ↑ Uwe Ohainski: Otto II. der Strenge. W: Neue Deutsche Biographie. T. 19. Berlin: Duncker & Humblot, 1999, s. 679–680. [dostęp 2010-04-21]. (niem.)
Bibliografia
- Hans Butzmann: Albrecht I, der Große. W: Neue Deutsche Biographie. T. 1. Berlin: Duncker & Humblot, 1953, s. 164. [dostęp 2015-01-20]. (niem.)