Alcides Silveira

Alcides Silveira
ilustracja
Pełne imię i nazwiskoAlcides Vicente Silveira Montero
Data i miejsce urodzenia18 marca 1938
Montevideo
Data i miejsce śmierci16 stycznia 2011
Montevideo
Pozycjaobrońca
Kariera seniorska
LataKlubWyst.Gole
?–1959Sud América Montevideo
1960–1962CA Independiente45(3)
1963FC Barcelona
1963–1968Boca Juniors136(5)
1968–?Club Nacional de Football
Kariera reprezentacyjna
LataReprezentacjaWyst.Gole
1959Urugwaj Urugwaj8(3)

Alcides Vicente Silveira (niekiedy Silveyra) Montero (ur. 18 marca 1938 w Montevideo, zm. 16 stycznia 2011 tamże[1]) – piłkarz urugwajski, środkowy obrońca.

Życiorys

Urodzony w Montevideo Silveira jako piłkarz klubu Sud América Montevideo wziął udział w turnieju Copa América 1959, gdzie Urugwaj zajął przedostatnie, szóste miejsce. Silveira zagrał w czterech meczach – z Paragwajem, Brazylią, Argentyną i Chile.

Następnie wziął udział w ekwadorskim turnieju Copa América 1959, gdzie Urugwaj zdobył tytuł mistrza Ameryki Południowej. Silveira zagrał we wszystkich czterech meczach – z Ekwadorem (zdobył bramkę), Brazylią, Argentyną (zdobył 2 bramki) i Paragwajem. W turnieju pełnił rolę etatowego egzekutora rzutów karnych – wykorzystał wszystkie przyznane jedenastki i zdobył w ten sposób dla swej drużyny 3 bramki. Alcides okazał się objawieniem turnieju nie tylko ze względu na skuteczność egzekwowania rzutów karnych – grając na całej szerokości boiska imponował wyśmienitą kondycją. Był przy tym niezwykle twardy w interwencjach i już w środku pola rozbijał ataki rywali. Nie ograniczał się jednak tylko do działań obronnych, gdyż przy każdej okazji starał się wspomagać akcje ofensywne swojej drużyny. Wypracował swoim kolegom z ataku wiele pozycji strzeleckich.

W 1960 roku przeniósł się do Argentyny i został graczem klubu CA Independiente, z którym zdobył tytuł mistrza Argentyny. Dzięki temu wziął udział w turnieju Copa Libertadores 1961, gdzie jednak Independiente odpadło już w starciu z pierwszym rywalem – brazylijskim klubem SE Palmeiras.

W 1963 roku na krótko zawitał do hiszpańskiego klubu CF Barcelona, po czym wrócił do Argentyny, by grać w barwach klubu Boca Juniors, w którym zadebiutował 26 maja w bezbramkowym meczu z Chacarita Juniors. Razem z Boca Juniors zagrał w finale turnieju Copa Libertadores 1963 przeciwko brazylijskiemu klubowi Santos FC, mającemu w składzie Pelé, króla futbolu.

Następnie jako gracz klubu Boca Juniors w 1964 roku zdobył tytuł mistrza Argentyny, dzięki czemu wziął udział w turnieju Copa Libertadores 1965, gdzie jego zespół dotarł do półfinału. Silveira zdobył dla swego klubu dwie bramki – jedną w wyjazdowym meczu z boliwijskim klubem Club The Strongest i drugą w meczu z ekwadorskim klubem Deportivo Quito. W 1965 roku Silveira po raz trzeci w swej karierze świętował zdobycie mistrzostwa Argentyny. W Copa Libertadores 1966 Boca Juniors dotarł do półfinałowej fazy turnieju.

W Boca Juniors grał do 1968]roku – ostatni raz zagrał 14 lipca w bezbramkowym meczu z Ferro Carril Oeste. Łącznie jako gracz Boca Juniors rozegrał 136 meczów (12 260 minut) i zdobył 5 bramek – z tego w lidze argentyńskiej 114 meczów i 3 bramki.

W sumie w lidze argentyńskiej Silveira rozegrał 157 meczów i zdobył 6 bramek. Następnie wrócił do ojczyzny, by grać w klubie Club Nacional de Football. Razem z klubem Nacional dotarł do finału turnieju Copa Libertadores 1969, gdzie Nacional uległ obrońcy tytułu, argentyńskiemu klubowi Estudiantes La Plata.

Od 19 marca 1959 roku do 22 grudnia 1959 roku Silveira rozegrał w reprezentacji Urugwaju 8 meczów i zdobył 3 bramki[2].

Bibliografia

Przypisy

  1. ↑ Hondo dolor por la muerte de Alcides Cacho Silveira - deportes, www.eldia.com.ar [dostęp 2017-11-21] (hiszp.).
  2. ↑ Uruguay – Record International Players

Linki zewnętrzne

Skład reprezentacji Urugwaju na turniej Copa América 1959

Urugwaj

Skład reprezentacji Urugwaju na turniej Copa América 1959 w Ekwadorze

Urugwaj

Trenerzy Club Blooming
  • Álvarez (1977)
  • Mariani (1977)
  • Toledo (1978)
  • Álvarez (1978)
  • Saldaña (1978–79)
  • Justiniano (1979)
  • Maldonado (1979–80)
  • Saldaña (1980–81)
  • Justiniano (1981)
  • Blacutt (1981–82)
  • Pino (1983–85)
  • Maschio (1985–86)
  • Blacutt (1986–87)
  • Veiga (1987)
  • Montes (1988)
  • Guilarte (1988)
  • Saporiti (1988)
  • Flores (1988)
  • Silveira (1989)
  • Pino (1989)
  • Aragonés (1989–90)
  • Blacutt (1990–91)
  • de la Cerda (1992)
  • Biasutto (1992–93)
  • Mariani (1993–94)
  • Brzić (1994)
  • Resquín (1994)
  • Biasutto (1994)
  • E. Andrada (1995)
  • Pino (1995)
  • Flores (1995)
  • Batista (1995)
  • Biasutto (1995)
  • Messa (1996)
  • Roque (1996–97)
  • Barrientos (1997)
  • Ragusa (1998)
  • Aragonés (1998)
  • Roldán (1998)
  • Aragonés (1998–2000)
  • Ramacciotti (2000)
  • Melgar (2000)
  • Kempes (2000)
  • Orozco (2001)
  • Núñez (2001–02)
  • García Cambón (2002)
  • Brown (2002)
  • Soto (2002[A])
  • Aragonés (2003)
  • Reynaldo (2003[A])
  • Carotti (2003)
  • Galarza (2004)
  • Carbone (2004)
  • Antelo (2004–05)
  • Quinteros (2005–06)
  • Moralejo (2006)
  • Peña (2006–07)
  • Quinteros (2007–08)
  • Apaza (2009)
  • Repetto (2009)
  • V.H. Andrada (2009–10)
  • Gutiérrez (2010[A])
  • Aragonés (2010–11)
  • Quiroz (2011)
  • Malvestiti (2011–12)
  • Clausen (2012–13)
  • V.H. Andrada (2013)
  • Díaz (2013–14)
  • Soria (2014)
  • Suárez (2014[A])
  • Sánchez (2015)
  • Gutiérrez (2015[A])
  • Boyero (2015–16)
  • Soria (2016)
  • Lunari (2017)
  • Suárez (2017[A])
  • Campos (2017–18)
  • Paniagua (2018[A])
  • Sánchez (2018–19)
  • Ponce (od 2020)
  1. ↑ a b c d e f g tymczasowo

Media użyte na tej stronie

Football pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Alcides Vicente Silvera (Independiente) - El Gráfico 2138.jpg
El Grafico del 14 de Septiembre de 1960. Edicion 2138