Aleja Tadeusza Kościuszki w Łodzi
Centrum | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Aleja w maju 2007 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Państwo | Polska | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | Łódź | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Przebieg | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
51°45′42″N 19°27′19″E/51,761528 19,455333 |
Aleja Tadeusza Kościuszki w Łodzi – ulica w centrum Łodzi biegnąca od ulicy Zielonej do ulicy Wólczańskiej na obszarze dawnej dzielnicy Śródmieście. Ulica na całej długości znajduje się na terenie osiedla Katedralna i jest południowym przedłużeniem ulicy Zachodniej[1].
Aleja Tadeusza Kościuszki jest przecznicą alei Adama Mickiewicza, położoną równolegle do ulicy Piotrkowskiej. Na odcinku od Zielonej (początek ulicy) do Żwirki, pomiędzy jezdniami przebiega torowisko tramwajowe. Aleja jest jedną z głównych arterii komunikacyjnych centrum Łodzi – przebiega tam trasa Łódzkiego Tramwaju Regionalnego.
Historia ulicy
Pierwszy odcinek alei został wytyczony w 1865 r.[2][3]. Od 1873 r. obowiązywała oficjalna nazwa Spacerowa (używano również określeń Promenada i Promenadowa)[2]. W roku 1875 r. grupa osiemnastu właścicieli posesji położonych przy ulicy Piotrkowskiej pomiędzy numerami 129 a 163, pod przewodnictwem Józefa Gampego i Ernesta Kindermanna, zwróciło się z prośbą do władz miasta o pozwolenie na podział działek (ciągnących się równoleżnikowo od Piotrkowskiej do Wólczańskiej) i wyznaczenie nowej ulicy. Kolejna prośba została przedstawiona w 1884 r., a ostatecznie odcinek ulicy: Rozwadowska (obecnie Zamenhofa) – Św. Anny (obecnie Mickiewicza) wytyczono w 1888 r.[4]. Odcinek figurował na mapach jako Nowo-Spacerowa. Oba odcinki połączono po przejęciu przez Magistrat (1904) części posesji należącej do Braci morawskich, na której znajdował się dom modlitewny[5] i oznaczono jedną nazwą jako Spacerową. W 1913 r. ulicę wydłużono do Karola (obecna ul. Żwirki)[2].
W 1917 r., w setną rocznicę śmierci Tadeusza Kościuszki, nazwę zmieniono na obecnie obowiązującą[2]. Droga miała wtedy dwie jednokierunkowe brukowane jezdnie z deptakiem pośrodku. W 1927 r. na krótkim odcinku uruchomiono tramwaje, a w 1950 r. pojawiły się na całej długości (czyli do Żwirki) – w miejscu zlikwidowanego deptaka, które jeżdżą w tej lokalizacji do dziś[3]. W latach 1940–1945 ulica nosiła nazwę Hermann Göring Straβe[6]. W 1957 r. ponownie wydłużono ulicę – tym razem do Radwańskiej[2], a w 2016 r. rozpoczęła się budowa kolejnego przedłużenia - do ul. Wólczańskiej[7]. Nowy fragment ulicy oddano do użytku w październiku 2017 r.
Ważniejsze obiekty przy ulicy
Przy alei Kościuszki znajdują się między innymi:
- nr 1 – kamienica Mieczysława Pinkusa i Jakuba Lende (róg Zielonej)
- nr 4 – rektorat Uniwersytetu Medycznego
- nr 5/7 – wieżowiec Poczty Polskiej
- nr 12 – budynek centrali telefonicznej PAST (obecnie Telekomunikacja Polska)
- nr 14 – łódzki oddział okręgowy NBP
- nr 15 – gmach PKO (pierwotnie siedziba Banku Handlowego w Łodzi)
- nr 19 – Dom Handlowy Zofii Hirszbergowej (obecnie siedziba Miejskiej Pracowni Urbanistycznej)[8]
- nr 21 – kamienica Nissena Rosenbluma
- nr 23/25 – dawna fabryka Maksa Wilczyńskiego i Jakuba Hirszberga[9]
- nr 33/35 – pałac Wilhelma Lürkensa (vis-à-vis pasażu Rubinsteina)
- nr 53 – kamienica Henryka Brautigama
- nr 57 – oddział PZU
- nr 63 – oddział Banku Pekao (dawna łódzka siedziba Banku Gospodarstwa Krajowego)
- nr 65 – gmach dawnego Niemieckiego Gimnazjum Reformowanego (obecnie budynek Uniwersytetu Łódzkiego – Wydział Filologiczny)
- nr 68 – hotel Światowit
- nr 69 – zabytkowa kamienica wielkomiejska
- nr 83 – Izba Skarbowa
- nr 88 – willa Alfreda Jarischa
- nr 93 – kamienica Zygmunta Dejczmana
- nr 98 – Dom Literatów
- nr 107/109 – sąd rejonowy Łódź Śródmieście (dawna siedziba Komitetu PZPR)[10]
- nr 121 – Archiwum Państwowe w Łodzi[11]
Budynki położone pod numerami 1, 4, 14, 15, 33/35, 53, 57, 65, 69, 83, 88 i 93 są wpisane do rejestru zabytków NID[12].
Do listopada 1939 na rogu Kościuszki (nr 2) i Zielonej znajdowała się synagoga reformowana[13].
Komunikacja miejska
Aleją Kościuszki przebiegają linie tramwajowe i autobusowe MPK Łódź łącznie z liniami nocnymi[14].
Przypisy
- ↑ Uchwała w sprawie nadania statutu Osiedlu Katedralna. W: Akty prawne i projekty aktów prawnych [on-line]. bip.uml.lodz.pl. [dostęp 2014-05-29].
- ↑ a b c d e Danuta Bieńkowska, Elżbieta Umińska-Tytoń: Aleja Tadeusza Kościuszki. W: Słownik nazewnictwa miejskiego Łodzi [on-line]. log.lodz.pl. [dostęp 2014-05-29].
- ↑ a b Tramwaje na alei Tadeusza Kościuszki w latach 1927–1950. mkmlodz.webd.pl; Łódzkie Tramwaje i Autobusy; web.archive. [dostęp 2014-05-29].
- ↑ Rynkowska 1970 ↓, s. 147–148.
- ↑ Rynkowska 1970 ↓, s. 148.
- ↑ Kościuszki Tadeusza Aleja. W: Baza: Ulice Łodzi [on-line]. wimbp.lodz.pl. [dostęp 2014-05-29].
- ↑ Budowa przedłużenia alei Kościuszki. Będą utrudnienia na Wólczańskiej. dzienniklodzki.pl, 2016-10-13. [dostęp 2017-03-01].
- ↑ Plan wystawy, Urząd Miasta Łodzi [dostęp 2021-06-20] (pol.).
- ↑ Wiesław Pierzchała: Łódź: odnowiono cenny zabytek przy alei Kościuszki. dzienniklodzki.pl, 2010-09-06. [dostęp 2014-05-29].
- ↑ Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi. fotopolska.eu. [dostęp 2014-05-29].
- ↑ Archiwum Państwowe w Łodzi; Adresy i telefony. lodz.ap.gov.pl. [dostęp 2019-10-25].
- ↑ Narodowy Instytut Dziedzictwa: Rejestr zabytków nieruchomych – województwo łódzkie. 2021-09-30. s. 40. [dostęp 2014-05-29].
- ↑ Wielka Synagoga. sztetl.org.pl. [dostęp 2014-05-29].
- ↑ Trasy i rozkłady jazdy. mpk.lodz.pl. [dostęp 2014-05-29].
Bibliografia
- Anna Rynkowska, Ulica Piotrkowska, wyd. I, Łódź: Wydawnictwo Łódzkie, 1970, ISBN 978-83-939822-4-0 .
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Autor:
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Poland
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Łódź Voivodeship. Geographic limits of the map:
- N: 52.45 N
- S: 50.78 N
- W: 17.95 E
- E: 20.75 E
Ikonka świateł na skrzyżowaniu
Crossroads with a major road ahead.
Fotografia przedstawia widok na ulicę Spacerową, zwaną także Promenadą lub ulicą Promenadową. Ulica ta miała stanowić przeciwwagę dla zatłoczonej, ruchliwej ulicy Piotrkowskiej. Spacerowa została założona jako deptak. Środek alei był wysadzany drzewami: kasztanowcami, topolami, akacjami, pomiędzy którymi stały ławeczki. Na przełomie XIX i XX wieku zaczęły powstawać przy niej wspaniałe rezydencje i kamienice, jak widoczna na fotografii kamienica Karola Kretschmera zbudowana w 1896 roku. W oddali na drugim planie widać Synagogę postępową wybudowaną w latach 80. XIX wieku według projektu Adolfa Wolffa. W 1917 roku w stulecie śmierci Tadeusza Kościuszki aleja otrzymała jego imię. W 1935 roku ułożono nawierzchnię z klinkieru. W latach 50. XX wieku deptak został zlikwidowany, a na środku ulicy położono szyny tramwajowe.
Fotografia pochodzi z wydanego w 1896 roku albumu Bronisława Wilkoszewskiego „Widoki m. Łodzi”. Saryusz Bronisław Paweł Wilkoszewski (1847-1901), zwany "łódzkim Canaletto" był mistrzem fotografii ilustracyjnej. Udokumentował zabudowę Łodzi z końca XIX wieku przede wszystkim wille, fabryki, budynki użyteczności publicznej, obiekty sakralne, ulicę Piotrkowską. Jego zakład fotograficzny znajdował się w willi "Trianon" w Pasażu Meyera 5 (obecnie ulica Moniuszki).Autor: Botoolga, Licencja: CC BY-SA 3.0 pl
widok z ulicy Kościuszki
Autor: M Z Wojalski = Mirosław Zbigniew Wojalski, Licencja: CC BY-SA 3.0 pl
Łódź, kamienica Zygmunta Dejczmana, 1902–1903, 1911–1912, secesja, stan 23 września 2013 r. przed przebudową al. Mickiewicza