Aleja Wojska Polskiego w Warszawie
Żoliborz | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
![]() Al. Wojska Polskiego w latach 60. XX wieku | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Państwo | ![]() | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | Warszawa | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Długość | 1,2 km | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Przebieg | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Warszawy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
![]() |
Aleja Wojska Polskiego – ulica w dzielnicy Żoliborz w Warszawie.
Opis

Aleję zaprojektował w latach 20. XX wieku Antoni Jawornicki. Aleja Wojska Polskiego miała połączyć plac Gwardii na Cytadeli z placem Grunwaldzkim. Od 1923 wzdłuż niej zaczęła powstawać luźna zabudowa willowa i jednopiętrowa.
Aleja rozpoczyna się od ulicy Ludwika Mierosławskiego, dalej biegnie przez plac Inwalidów do placu Grunwaldzkiego. Posiada dwie jezdnie, po jednym pasie ruchu każda, które są od siebie oddzielone bardzo szerokim pasem zieleni. Była to najszersza ulica w przedwojennej Warszawie (ok. 80 metrów).
W okresie okupacji niemieckiej ulicy nadano nowe nazwy: polską aleja Sportowa i niemiecką Sportallee[1]. Mieszkańcy nie używali jednak tych nazw[2].
Podczas II wojny światowej częściowemu zniszczeniu uległa zabudowa przy narożu placu Inwalidów oraz między ulicami: Felińskiego i Stołeczną (obecnie ul. ks. Jerzego Popiełuszki).
W latach 1955–1961 zaczęto wznosić wzdłuż niej piętrowe budynki[3].
Ważniejsze obiekty
- Pomnik Czynu Zbrojnego Polonii Amerykańskiej
- Pomnik gen. Stanisława Sosabowskiego w Warszawie
- Pomnik I Dywizji Pancernej
- Pomnik Witolda Pileckiego
- zabytkowy dom nr 29 (ok. 1928)
- poterna (tunel) z Cytadeli – al. Wojska Polskiego/pl. Inwalidów
Mieszkańcy
- Artur Oppman – pułkownik Wojska Polskiego, poeta, publicysta, pamiętnikarz, mieszkał pod nr 11
- Kazimierz Jeżewski – pedagog, twórca Towarzystwa Gniazd Sierocych, mieszkał przy pod nr 20 w latach 1940–1948
- Konrad Millak – pułkownik Wojska Polskiego, historyk weterynarii, mieszkał pod nr 23 w latach 1929–1969
- Witold Zawadowski – pułkownik Wojska Polskiego, profesor doktor medycyny, pionier polskiej szkoły radiologicznej, mieszkał pod nr 3 w latach 1941–1980
- Krzysztof Komeda – pianista i kompozytor jazzowy, mieszkał przy pod nr 12 w latach 1961–1969
Przypisy
- ↑ Tomasz Szarota: Okupowanej Warszawy dzień powszedni. Studium historyczne. Warszawa: Czytelnik, 2010, s. 49. ISBN 978-83-07-03239-9.
- ↑ Krzysztof Dunin-Wąsowicz: Na Żoliborzu 1939–1945. Warszawa: Książka i Wiedza, 1984, s. 39. ISBN 83-05-11180-6.
- ↑ Encyklopedia Warszawy, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1975, s. 754
Media użyte na tej stronie
(c) Mfloryan at pl.wikipedia, CC BY 2.5
Mapa Warszawy - podkład lokalizacyjny
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Poland
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Masovian Voivodeship. Geographic limits of the map:
- N: 53.55N
- S: 50.95 N
- W: 19.15 E
- E: 23.25 E
Ikonka świateł na skrzyżowaniu
Crossroads with a major road ahead.
Autor: Cybularny, Licencja: CC0
Aleja Wojska Polskiego w Warszawie przed Kozietulskiego w kierunku placu Grunwaldzkiego, jezdnia północna.
Aleja Wojska Polskiego w Warszawie