Alejandra Pizarnik

Alejandra Pizarnik
Ilustracja
Alejandra Pizarnik
Imię i nazwisko

Flora Alejandra Pizarnik

Data i miejsce urodzenia

16 lub 29 kwietnia 1936
Buenos Aires

Data i miejsce śmierci

25 września 1972
Buenos Aires

Narodowość

argentyńska

Język

hiszpański

Alma Mater

Uniwersytet Buenos Aires

Dziedzina sztuki

poezja

Flora Alejandra Pizarnik (ur. 16 lub 29 kwietnia 1936 w Buenos Aires, zm. 25 września 1972 tamże) – argentyńska poetka, pisarka i malarka.

Życiorys

Alejandra Pizarnik urodziła się 16 lub 29 kwietnia 1936 w Buenos Aires[1]. Przyszła na świat w żydowskiej rodzinie wywodzącej się z Europy Wschodniej[2]. Uczęszczała na Uniwersytet Buenos Aires, gdzie studiowała literaturę i filozofię[1]. Interesowała się też sztukami plastycznymi. Studiowała malarstwo pod okiem Juana Batlle’a Planasa, argentyńskiego artysty pochodzenia katalońskiego[1]. W 1960 wyjechała do Francji. W Paryżu pracowała dla różnych wydawnictw[1]. Zaczęła publikować swoje wiersze. Zajęła się też tłumaczeniami. Przekładała na hiszpański dzieła współczesnych awangardowych pisarzy francuskich, jak np. Henri Michaux, Antonin Artaud, Marguerite Duras i Yves Bonnefoy[1]. W 1965 wróciła Argentyny. Wydała wtedy trzy ze swoich ośmiu tomików poetyckich. W 1972 popełniła samobójstwo[1].

Twórczość

Alejandra Pizarnik wydała między innymi tomy wierszy Los trabajos y las noches (Prace i dnie, 1965), Extracción de la piedra de la locura (Usunięcie kamienia szaleństwa, 1968) i El infierno musical (Muzyczne piekło, 1971)[1]. Opublikowała też prozatorską opowieść o Elżbiecie Batory La condesa sangrienta (Krwawa hrabianka, 1965)[1]. Liryka Aleksandry Pizarnik wyraża charakterystyczne dla emigrantów poczucie osamotnienia i wyobcowania, wykorzenienia z kultury przodków przy jednoczesnej niemożliwości pełnej asymilacji w nowym środowisku[1]. Twórczość ta jest pełna niepokoju, rozpaczy i odniesień do samobójstwa, które później urzeczywistniła[1]. Z tego względu bywa zaliczana do poetów wyklętych, podobnie jak Paul Verlaine, Arthur Rimbaud i wielu innych autorów[1].

Przekłady

Dzieła Alejandry Pizarnik na język polski tłumaczyli Krystyna Rodowska[3], Mieszko A. Kardyni i Paweł Rogoziński. Na język angielski przekładały je Cecilia Rossi[1] i Yvette Siegert[4][5].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l Alejandra Pizarnik, [w:] Encyclopædia Britannica [online] [dostęp 2017-01-14] (ang.).
  2. ↑ Kasper Bajon: Nazwisko: Pizarnik. dwutygodnik.com. [dostęp 2017-01-14]. (pol.).
  3. ↑ Alejandra Pizarnik. Wiersze. Tłum.Krystyna Rodowska. „Literatura na Świecie”. 11-12, s. 118-126, 1989. (pol.). 
  4. ↑ Alejandra Pizarnik, Poet (1936–1972). PoetryFoundation.org. [dostęp 2017-01-14]. (ang.).
  5. ↑ Jennifer Croft: The City and the Poet: Alejandra Pizarnik in Buenos Aires. musicandliterature.org. [dostęp 2017-01-14]. (ang.).

Bibliografia

  • Alejandra Pizarnik: Pragnienie szaleństwa. Poezja i proza.. tłum. Mieszko A. Kardyni, Paweł Rogoziński. Kraków: Publishing House Dr Lex, 2012. ISBN 978-83-61448-53-2.

Media użyte na tej stronie

Pizarnik byn.jpg
Alejandra Pizarnik photographed in Buenos Aires.