Aleksander Łagiewski
 | |
 kapitan pilot | |
| Data i miejsce urodzenia | 16 grudnia 1892 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1918–1936 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | 21 pułk piechoty, |
| Stanowiska | dowódca eskadry |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  _BAR.svg){kind=small}      | |
Aleksander Jan Łagiewski (ur. 4 lipca 1900 w Warszawie, zm. 16 lipca 1936 k. Gdyni-Orłowa) – kapitan pilot Wojska Polskiego.
Życiorys
.JPG)
Urodził się 4 lipca 1900[1] w Warszawie[2], w rodzinie Teofila i Marii Antoniny Łagiewskich. Miał siostrę[3]. W Warszawie ukończył szkołę realną.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości zaciągnął się jako ochotnik do Wojska Polskiego. Od 10 marca do 1 października 1919 był uczniem klasy „M” Szkoły Podchorążych w Warszawie[4]. 6 listopada 1919 został mianowany z dniem 1 listopada 1919 podporucznikiem w piechocie i wcielony do 21 pułku piechoty[5]. Podczas wojny polsko-bolszewickiej został ranny.
Został awansowany do stopnia porucznika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 grudnia 1920[6][7]. W 1923, 1924 pozostawał oficerem 21 pułku piechoty[8][9]. W pierwszej połowie 1926 przeszedł do lotnictwa. Następnie zweryfikowany w stopniu porucznika lotnictwa ze starszeństwem z dniem 1 grudnia 1920[10][11]. Początkowo był żołnierzem 3 pułku lotniczego w Poznaniu, a od połowy 1927 11 pułku myśliwskiego w garnizonie Lida. W 1928 był oficerem 2 pułku lotniczego w Krakowie[12]. W 1932 był oficerem 1 pułku lotniczego w Warszawie[13]. W jednostce był dowódcą eskadry treningowej[3]. W kwietniu 1934 został awansowany do stopnia kapitana lotnictwa. Był uważany za doskonałego pilota myśliwskiego[14].
16 lipca 1936 poniósł śmierć w katastrofie lotniczej w Zatoce Gdańskiej pod Gdynią-Orłowem pilotując samolot RWD-9 o numerze „263 SP–DRC”, podczas podróży z Inspektorem Obrony Powietrznej Państwa gen. dyw. Gustawem Orlicz-Dreszerem i ppłk Stefanem Lothem[15]. Lot był wykonywany w kierunku statku MS „Piłsudski”, którym wracała z USA żona generała. Do katastrofy doszło o godz. 14.14. Według świadków wypadku samolot nadlatujący od strony Sopotu na wysokości ok. 1 tys. m obniżył lot i nad Orłowem zatoczył kilka okrążeń (w tym czasie na nabrzeżu cumował niemiecki żaglowiec szkolny „Deutschland”) sprawiając wrażenie, jakby pilotujący go zamierzał lądować na plaży i szukał ku temu dogodnego miejsca, po czym znajdując się na niewielkiej wysokości albo siłą podmuchu wiatru bądź też wskutek manewru pilota został przeniesiony nad taflę wody i spadł do morza, którego głębokość w tym miejscu wynosiła ok. 5. m[16][17]. Pomimo natychmiastowej akcji ratunkowej podjętej przez kilka statków oraz zabiegów reanimacyjnych prowadzonych przez miejscowego lekarza dr Pokutyńskiego, zginęli wszyscy znajdujący się na pokładzie samolotu wojskowi. Wrak samolotu doholowano do mola w Orłowie i tu wydobyto ciała ofiar oraz szczątki samolotu[18]. Wspólne uroczystości żałobne trzech wojskowych odbyły się w Gdyni 20 lipca 1936[19]. 21 lipca 1936 Aleksander Łagiewski został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 299a-5-29)[20][3][21][22].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Walecznych[3][23]
- Złoty Krzyż Zasługi (pośmiertnie,18 lipca 1936)[3][24][25][26]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[3][23]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[23]
- Polowa Odznaka Pilota[23]
- Odznaka za Rany i Kontuzje[23]
- Krzyż Oficerski Orderu Zasługi Wojskowej (Bułgaria, pośmiertnie, 1936)[27]
- Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa)[28]
Przypisy
- ↑ Oficerowie. Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. [dostęp 2016-06-10].
- ↑ Łagiewski Aleksander - SAMOLOTY.PL - wszystko o lataniu, www.samoloty.pl [dostęp 2021-01-09].
- ↑ a b c d e f Aleksander Łagiewski. Nekrolog. „Kurier Warszawski”, s. 8, Nr 197 z 20 lipca 1936.
- ↑ Lenkiewicz, Sujkowski i Zieliński 1930 ↓, s. 441, jako Dagiewski.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 96 z 9 grudnia 1919, poz. 3818.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 450.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 392.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 186.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 175.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 555.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 234.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 531.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 737.
- ↑ Ś. p. kpt. pilot Aleksander Łagiewski. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 162 z 18 lipca 1936.
- ↑ Istnieje też wersja wydarzeń, w której generał przejął stery, aby z powietrza powitać żonę, co jednak skończyło się katastrofą – zob. Jarosław Reszka „Kurs na pełne morze z Bydgoszczy”, Express Bydgoski 9 listopada 2012.
- ↑ Gen. Gustaw Orlicz-Dreszer. Inspektor Obrony Powietrznej Państwa zginął w katastrofie lotniczej. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 162 z 18 lipca 1936.
- ↑ Szczegóły katastrofy R. W. D. 9. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 163 z 19 lipca 1936.
- ↑ Pretorianin Marszałka - gen. Orlicz Dreszer. dobroni.pl. [dostęp 2015-02-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-08)]. (pol.).
- ↑ Pogrzeb śp. gen. Orlicz-Dreszera. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 164 z 21 lipca 1936.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: ALEKSANDER ŁAGIEWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2022-09-30].
- ↑ Zwłoki ś. p. gen. Orlicz-Dreszera spoczną na cmentarzu na Oksywiu. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 163 z 19 lipca 1936.
- ↑ Pogrzeb ś. p. pilota kpt. Łagiewskiego. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 166 z 23 lipca 1936.
- ↑ a b c d e Na podstawie fotografii
- ↑ M.P. z 1936 r. nr 166, poz. 305 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 2, s. 19, 11 listopada 1936.
- ↑ Odznaczenie ś. p. gen. Orlicz-Dreszera. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 164 z 21 lipca 1936.
- ↑ Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 2, s. 20, 11 listopada 1936.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r., s. 243.
Bibliografia
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Wacław Lenkiewicz, Andrzej Sujkowski, Hugo Zieliński: Księga Pamiątkowa 1830 – 29 XI 1930. Szkice z dziejów piechoty polskiej. Ostrów-Komorowo: Szkoła Podchorążych Piechoty, 1930.
- Konrad Rydołowski: Aleksander Łagiewski. samoloty.pl. [dostęp 2016-06-10].
Media użyte na tej stronie
.svg)
Roundel of the Polish Air Force (1921–1993).
Roundel of the Polish Air Force (1921–1993).
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).
Wizyta gen. Gustawa Orlicz-Dreszera w 2 pułku lotniczym w Krakowie. Gen. Gustaw Orlicz-Dreszer (3 z lewej) w otoczeniu dowództwa pułku przed wejściem do kasyna oficerskiego. Widoczni również m.in. płk Edward Lewandowski (3 z prawej), ppłk Stefan Loth (2 z prawej), kpt. Aleksander Łagiewski (1 z prawej). Koncern Ilustrowany Kurier Codzienny - Archiwum Ilustracji. Sygnatura: 1-W-1576
Ribbon of the Order of Military Merit – Bulgaria
Autor: Mateusz Opasiński, Licencja: CC BY-SA 3.0
Grób kpt. Pilota Aleksandra Łagiewskiego – kawalera Krzyża Walecznych i Złotego Krzyża Zasługi, który zginą w katastrofie samolotu RWD-9 nad Gdynią wraz z gen. Gustawem Orlicz-Dreszerem na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie
Odznaka za rany i kontuzje - 1 gwiazdka
Naramiennik porucznika Sił Powietrznych RP (obecnie).
Naramiennik kapitana polskiego lotnictwa wojskowego (II Wojna Światowa).