Aleksander (Inoziemcow)

Aleksander
Nikołaj Inoziemcow
Arcybiskup piński i poleski
Ilustracja
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

12 sierpnia 1887
Tobolsk

Data i miejsce śmierci

luty 1948
Monachium

Arcybiskup piński i poleski
Okres sprawowania

1927–1939

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny

Śluby zakonne

1912

Prezbiterat

1913

Chirotonia biskupia

4 czerwca 1922

Odznaczenia
Komandor z Gwiazdą Orderu Grobu Świętego
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

4 czerwca 1922

Konsekrator

Jerzy (Jaroszewski)

Współkonsekratorzy

Dionizy (Waledyński)

Aleksander, imię świeckie Nikołaj Iwanowicz Inoziemcow (ur. 12 sierpnia 1887 w Tobolsku, zm. w lutym 1948 w Monachium) – biskup Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, następnie Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego[1].

Życiorys

Ukończył seminarium duchowne w Tobolsku, zaś w 1913 również Akademię Duchowną w Petersburgu z tytułem kandydata teologii. Rok wcześniej złożył śluby zakonne i w tym samym roku był wyświęcany kolejno na hierodiakona i hieromnicha. W 1918 otrzymał godność archimandryty i został przeniesiony do pracy misyjnej w guberni mińskiej, gdzie współpracował z arcybiskupem mińskim i turowskim Jerzym. Razem z arcybiskupem Jerzym i innymi biskupami opuścił Mińsk w 1919, po czym przez Noworosyjsk na pokładzie statku „Irtysz” dotarł do Stambułu. Po krótkim pobycie w Tesalonikach dotarł do Włoch, gdzie ponownie spotkał się z arcybiskupem Jerzym. Podobnie jak on w 1921 udał się do Polski, gdzie zaangażował się w tworzenie struktur niezależnego od patriarchatu moskiewskiego Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego. 4 czerwca 1922 odbyła się jego chirotonia na biskupa lubelskiego. W tym samym roku został przeniesiony na katedrę pińską i poleską, zaś w 1927 podniesiony do godności arcybiskupa.

W czasie II wojny światowej poparł dążenia Kościoła prawosławnego na Ukrainie do autokefalii, postulując tym samym całkowitą reorganizację struktur PAKP. Współtworzył niekanoniczny Ukraiński Autokefaliczny Kościół Prawosławny, który mianował go metropolitą. W Pińsku przebywał do 1944, kiedy wyjechał stamtąd do Niemiec, gdzie ogłosił swoje przejście w jurysdykcję Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji. Przez pewien czas służył w cerkwi św. Włodzimierza w Mariańskich Łaźniach[2].

W 1948 w niewyjaśnionych okolicznościach zginął w hotelu w Monachium. Dymitr Pospiełowski jest zdania, że mógł zostać zamordowany przez ukraińskiego nacjonalistę[3].

Był odznaczony watykańskim Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Grobu Świętego[1].

Przypisy

  1. a b Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Wyd. II popr. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1938, s. 7.
  2. Храм св. Владимира в Марианске Лазне.
  3. D. Pospielovsky, The Russian Church under the Soviet Regime 1917–1982, New York 1984, ISBN 0-88141-033-0, t. II.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Aleksander (Inoziemcow).jpg
Biskup piński Aleksander (Inoziemcow)
OESSG Commendatore con Placca BAR.jpg
Autor: Delehaye, Licencja: CC BY-SA 3.0
OESSG Ordine Equestre del Santo Sepolcro di Gerusalemme - Nastrino di Commendatore con Placca