Aleksander (Pietrowski)

Aleksander

Aleksandr Pietrowski
Arcybiskup charkowski
Kraj działania	ZSRR
Data i miejsce urodzenia	23 sierpnia 1851 Łuck
Data i miejsce śmierci	24 maja 1940 Charków
Arcybiskup charkowski
Okres sprawowania	1937–1940
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Śluby zakonne	1900
Diakonat	1900
Prezbiterat	1900
Sakra biskupia	30 października 1932

Aleksander, imię świeckie Aleksandr Fieofanowicz Pietrowski (ur. 23 sierpnia 1851 w Łucku, zm. 24 maja 1940 w Charkowie) – rosyjski biskup i święty prawosławny.

Życiorys

Był synem prawosławnego diakona; oboje rodziców stracił we wczesnym dzieciństwie. Ukończył cztery klasy seminarium duchownego w Krzemieńcu, po czym przerwał naukę i został nauczycielem w szkole ludowej. W wieku czterdziestu dziewięciu lat złożył wieczyste śluby mnisze w monastyrze Dońskim, po czym został wyświęcony na hieromnicha. Wkrótce potem został mianowany namiestnikiem Monasteru Dońskiego z godnością archimandryty^[1].

W 1903 wyjechał do Taszkentu w charakterze ekonoma domu biskupiego eparchii taszkenckiej i turkiestańskiej, zasiadał także w jej konsystorzu oraz został członkiem Cesarskiego Towarzystwa Palestyńskiego. Trzy lata później został skierowany do monasteru Zaśnięcia Matki Bożej w Żyrowiczach, jako ekonom. W 1910 został przełożonym Mgarskiego Monasteru Przemienienia Pańskiego^[1].

W latach 1917–1919 był przełożonym Monasteru Pskowsko-Pieczerskiego. Następnie wrócił na Ukrainę i od 1929 do 1932 służył jako proboszcz w cerkwi dawnego skitu zlikwidowanego monasteru Narodzenia Matki Bożej w Kozielszczynie^[1]. Pod jego kierunkiem życie mnisze kontynuowały tam niektóre członkinie wspólnoty tego klasztoru, w tym jego ostatnia przełożona ihumenia Olimpiada^[2]. Gdy i ta świątynia została odebrana wiernym, archimandryta Aleksander wyjechał do Kijowa^[1].

30 października 1932 w Kijowie przyjął chirotonię biskupią z tytułem biskupa humańskiego, wikariusza eparchii kijowskiej. W 1933 objął katedrę winnicką. Od 1934 zasiadał w Tymczasowym Patriarszym Świętym Synodzie, kierowanym przez metropolitę moskiewskiego i kołomieńskiego Sergiusza. W 1937 objął katedrę charkowską^[1]. Równocześnie mianowano go locum tenens eparchii kijowskiej i zarazem Egzarchatu Ukraińskiego^[3]. Służył w jedynej czynnej cerkwi w mieście – cerkwi św. Mikołaja, którą na polecenie władz, a wbrew woli wiernych, musiał dzielić z parafią należącą do Żywej Cerkwi. Po nieco ponad roku od objęcia katedry, 29 lipca 1938, został uwięziony, a 17 lipca roku następnego – skazany przez sąd wojskowy Charkowskiego Okręgu Wojskowego na dziesięć lat pozbawienia wolności. W styczniu 1940 wyrok ten został skasowany, a sprawa arcybiskupa miała być rozpatrywana ponownie, jednak w maju tego samego roku, przed rozpoczęciem postępowania, hierarcha zmarł w więziennym szpitalu^[1]. Został w tajemnicy pochowany we wsi Zalutino^[1].

Kult

W 1993 arcybiskup Aleksander został ogłoszony świętym czczonym lokalnie w eparchii charkowskiej. Sobór Biskupów Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego w 2000 rozszerzył jego kult na cały Kościół i zaliczył hierarchę w poczet nowomęczenników i wyznawców rosyjskich^[1]. Relikwie św. Aleksandra wystawione są w soborze Zwiastowania w Charkowie^[4].

Przypisy