Aleksander Antoni Fredro

Aleksander Antoni Fredro

Data i miejsce urodzenia	1674 Pleszowice
Data i miejsce śmierci	26 kwietnia 1734 Radymno
Biskup diecezjalny chełmski
Okres sprawowania	1719–1724
Biskup diecezjalny przemyski
Okres sprawowania	1724–1734
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	31 października 1700
Nominacja biskupia	29 marca 1719, 27 września 1724
Sakra biskupia	1719

Aleksander Antoni Fredro herbu Bończa (ur. 1674 w Pleszowicach, zm. 26 kwietnia 1734 w Radymnie) – biskup chełmski (29 marca 1719 – 27 września 1724) oraz biskup przemyski w latach (1724–1734), kantor i kanonik gnieźnieńskiej kapituły katedralnej.

Życiorys

Syn kasztelana czernihowskiego Stanisława i Katarzyny Bełżeckiej^[1].

W latach 1694-1695 przebywał w seminarium księży misjonarzy w Warszawie^[2]. Studiował zarówno w kraju, jak i za granicą. Po powrocie do Polski został najpierw sekretarzem królewskim na dworze Augusta II Mocnego, następnie – wiceprezydentem Trybunału Głównego Koronnego w latach 1708 i 1710, sekretarzem wielkim koronnym i wreszcie prezydentem trybunału w latach 1714 i 1716^[3]. Przez dwadzieścia lat pełnił funkcje proboszcza parafii i prepozyta jarosławskiej kolegiaty. Została ona obdarowana przez niego ozdobnymi mszałami i srebrnymi kielichami, ponadto ufundował obrazy Matki Boskiej Częstochowskiej i świętej Trójcy oraz kamienną figurę świętego Jana Nepomucena.

29 marca 1719 otrzymał nominację na biskupa chełmskiego. Rządy w diecezji rozpoczął od wizytacji diecezji, poświęcając w czasie jej trwania szczególną uwagę ludziom najbardziej potrzebującym. Stąd też zyskał sobie przydomek “ojca ubogich”, których wspierał na co dzień licznymi ofiarami pochodzącymi głównie z prywatnego majątku. Po pięcioletnich rządach w diecezji chełmskiej, 27 września 1724 mianowany został na biskupem przemyskim. Jako przemyski ordynariusz rozpoczął wielki remont świątyni katedralnej, nadając jej nowy barokowy styl. Wysiłki te zostały w dużym stopniu zniweczone katastrofą budowlaną w 1733. Nie żałował pieniędzy na renowację kościołów, czy też wyposażenie ich w sprzęt liturgiczny. Z jego inicjatywy oraz z jego fundacji wybudowano w latach 1724–1730 kościół w Radymnie, pod koniec lat 20. kościół Paulinów w Starej Wsi (wspólnie z ks. Franciszkiem Goźlińskim^[4]), a w latach 1724–1756 w Jaśliskach. Także z jego inicjatywy wyremontowano kościoły w Lubaczowie i Felsztynie oraz rezydencję biskupią koło Brzozowa.

Kapituła katedralna ufundowała mu nagrobek w późnobarokowej kaplicy Fredrów z 1724 w katedrze przemyskiej. W Muzeum Archidiecezjalnym w Przemyślu znajduje się jego portret na tle trzech kościołów: w Jarosławiu, Starej Wsi oraz przebudowanej katedry w Przemyślu.

Przypisy

Bibliografia

• Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965–1999. Słownik biograficzny, Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa 2000.
• Aleksander Antoni Fredro w bazie catholic-hierarchy.org (ang.)
• Wywód genealogiczny